கா.ஒ.கா 13 – பிரிவுக்கு முன் கூடல்…

இது காத்துவாக்குல ஒரு காதல் தொடர்கதையின் 13-வது அத்தியாயம்.

முன் கதை சுருக்கம்...

நானும் அர்ணாபும் ஒன்றாக lodge செய்த Canada Express PR Visa application-களில் அவனுக்கு மட்டும் கனடா குடியுரிமை கிடைத்துவிடுகிறது. மேலும் தகவல்கள் கொடுப்பதில் தாமதம் ஆனதால் எனது விண்ணப்பம் நிலுவையில் இருப்பதை கண்டு நொந்து போகிறேன். என் அப்பா என்னை சமாதானப்படுத்தவும், ஊர் சுற்றிப்பார்க்கவும், எங்களுடன் சில நாட்கள் செலவழிக்கவும் கொல்கத்தா வருகிறார். அந்த சமயம் அர்ணாபுக்கு கனடா project-ல் சேர அழைப்பு வருகிறது. முதலில் என்னை தனியாக விட்டுவிட்டு போக மறுக்கும் அர்ணாப் பின்னர் அந்த deputation offer-ஐ ஏற்றுக்கொள்கிறான்.

Uber taxi எங்களை சுமந்துக்கொண்டு நேதாஜி ஏர்போர்ட்டை நோக்கி ஆளில்லாத விடியல் சாலையில் வேகமாக போய்க்கொண்டிருக்கிறது. நாங்கள் பின் சீட்டில் உட்கார்ந்து கைகள் கோர்த்தபடி வண்டி எதிர்பார்த்ததை விட வேகமாக போய்க்கொண்டிருப்பதை பதற்றத்துடன் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறோம். தூரத்தில் விமான நிலையம் தெரியவும், எனக்கு பரபரப்பு கூடியது. நான் அர்ணாபின் முகமெங்கும் மொச்சு மொச்சென்று முத்தங்கள் வைக்க, வண்டி ஓட்டிக்கொண்டிருந்த டிரைவர் எங்களை Rear view mirror மூலம் பார்த்துக்கொண்டிருப்பதை நானும் கவனித்தேன். அர்ணாப் என்னை தடுக்காமல் என்னை அவன் பிடிக்கு விட்டு சீட்டில் சரிந்தான்.

அர்ணாப் ஓட்டுனரிடம் “பாய்! கிச்சு சமயேரா ஜன்யா ராஸ்தாரா பாஸே காடி பார்க் கராதே பாரேனா?” என்று அவனிடம் வண்டியை கொஞ்ச நேரம் சாலை ஓரத்தில் நிறுத்துமாறு கேட்டுக்கொண்டான். அந்த ஓட்டுனர் கொஞ்சம் குழப்பமாக எங்களை பார்க்க, அர்ணாப் “அமரா ப்ரேமிகா… ஆமி சிரடாரே டேஷேர பைரே யாச்சி” என்று நாங்கள் காதலர்கள், பிரிகிறோம் என்று சொன்னான். அவன் வண்டியை Hazard light போட்டு சாலையோரத்தில் ஒதுக்கி நிறுத்திவிட்டு வண்டியில் இருந்து இறங்கி வெளியே போய் நின்றுக்கொண்டான். எங்களுக்கு தேவையான தனிமையை கொடுக்கும் அவன் நாகரீகத்தை நான் மெச்சினேன். அர்ணாப் என் வாயில் வாய் வைத்து உறிஞ்சியதில் என் உயிரும் அவன் கூட போய்விட்டது போல ஒரு நிம்மதி.

வண்டியை Parking lot-ல் நிறுத்திவிட்டு trolly-ல் எங்கள் suitcase-களை ஏற்றினோம். அர்ணாப் Uber டிரைவரிடம் “டாகே domestic terminal நாமியே டாவ்..” என்று சொன்னதும் என் முகம் வாடிப்போனது. நான் மௌனமாக trolly-யை தள்ளிக்கொண்டு நுழைவு வாயிலை நோக்கி நடந்தேன். அர்ணாப் “இல்லை கார்த்தி! உன்னை வாசலுக்கு தாண்டி allow பண்ண மாட்டாங்க… Immigration Process-க்காக நானும் சீக்கிரம் போகனும்… உனக்கும் flight-க்கு நேரம் கம்மியா தான் இருக்கு. Security line இழுத்தடிச்சா நேரம் அகும்… அது தான். எனக்கு மட்டும் என்ன உன்னை விட்டுட்டு சீக்கிரம் போகனும்னு ஆசையா என்ன?” என்று என்னை இழுத்து கட்டிக்கொண்டான். நான் மௌனமாக ஆமோதிப்பதாக தலையசைத்தேன்.

நுழைவு வாசலில் ராணுவ உடை அணிந்த CRPF காவலாளி அர்ணாபின் Passport மற்றும் flight ticket-ஐ வாங்கி பார்த்துவிட்டு திருப்பி கொடுக்க, அர்ணாப் என்னை பார்த்துவிட்டு ஓடி வந்தான். CRPF காவலாளி லேசாக jerk ஆகி பதற, அர்ணாப் “சீக்கிரம் வந்துடு பிரணயி! என்னால உன்னை விட்டுட்டு ரொம்ப நாள் இருக்க முடியாது” என்று என் உதட்டில் முத்தம் வைத்துவிட்டு CRPF Security-ன் கோபப்பார்வையை கண்டுகொள்ளாமல் Airport-ன் உள்ளே போனான். நான் அவன் என் பார்வையில் இருந்து மறையும் வரை நின்றிருந்தேன்.

“கார்த்தி! சாப்பாடு எடுத்து வைக்கட்டா இல்லை அப்புறம் போட்டு சாப்பிட்டுக்குறியா?” என்று என் அப்பா கேட்டதும் நான் மீண்டும் நிஜத்துக்கு வந்தேன். அவர் வெளியே போக கிளம்பிக் கொண்டிருக்கிறார் என்பது அவரது பரபரப்பில் தெரிந்தது. “நான் குளிச்சிட்டு சாப்பிட்டுக்குறேன்…” என்று அவரிடம் இப்போது நான் சாப்பிடும் மனநிலையில் இல்லை என்று குறிப்பால் உணர்த்தினேன். அர்ணாபின் துவைக்காத boxer shorts-ஐயும், நாங்கள் படுத்து கஞ்சியெடுத்த படுக்கை விரிப்பையும் என்னுடனேயே எடுத்து வந்துவிட்டேன். அவற்றை முகர்ந்தபடி தலையணையை என் அர்ணாபாக நினைத்து இறுக்கி கட்டிக்கொண்டேன். துணிகளில் இருந்த கஞ்சி வாசமும், கூடவே நேற்று நடந்த கூடலும் பிரிவும் என் உடம்பில் ஒரு மசமசப்பை ஏற்படுத்தி இருந்தது.

“சீக்கிரம் விசா குடுங்கடா… நான் என் அர்ணாப் கிட்டே போறேன்” என்று சத்தமில்லாமல் பேசிக்கொண்டேன். வாசல் கதவு தாழிடப்படுவதும், அதை தொடர்ந்த வண்டி கிளம்பும் சத்தமும் என் அப்பா வெளியே கிளம்பிவிட்டதை சொன்னது. நான் மீண்டும் என் புகுந்த வீட்டு வீடியோவை ஓடவிட்டேன். அர்ணாப் என் கையை பிடித்து வீட்டுக்குள்ளே அழைத்து வருகிறான். என் உதட்டை கவ்வுகிறான். என் உடம்பில் காமம் பரவியது. அதை பார்ததும் நான் காமவெறியை அடக்கமுடியாமல் நான் அர்ணாபின் boxer shorts-ஐ எடுத்து ஆழமாக முகர்ந்து பார்த்தேன். என்னவனின் கஞ்சி வாசனை என்னை இன்னும் வெறியேற்ற, mobile phone-ஐ போட்டுவிட்டு என் கையை என் Shorts-க்கு உள்ளே நுழைத்தேன். அது வேலை வைக்காமல் ஜட்டிக்குள் நுழைந்து என் சுன்னியை பிடித்தது. நான் அடுத்த சில நொடிகளில் bottomless ஆகி, என் அர்ணாபுடைய boxers-ஐ முகர்ந்தபடி அவனுடன் புணர்வதாக கற்பனை செய்து கையடித்து கஞ்சியெடுத்தேன்.

அர்ணாப் எங்கே இருப்பான் என்று Google-ஐ கேட்க, அவன் Turkey-க்கு மேலே பறந்துக்கொண்டிருப்பதாக சொன்னது. நான் அவனை நினைத்துக்கொண்டு சந்தோஷ வானில் பறந்தபடி உறங்கிப்போனேன். ஆனால் இரவு முழுக்க எனக்கு நல்ல தூக்கமே இல்லை. அரை மணி நேரத்துக்கு ஒரு தடவை எழுந்து கடிகாரத்தில் நேரம் பார்த்தபடி அந்த இரவை கஷ்டப்பட்டு கழித்துக்கொண்டிருந்தேன். அர்ணாபின் flight டொரண்டோவின் இரவு 11:30 மணிக்கு அதாவது இந்திய நேரம் காலை 10:00 மணிக்கு தரையிறங்கும். காலை எழுந்ததில் இருந்து என் உடம்பில் பரபரப்பு தொற்றிக்கொண்டது. நொடிக்கு ஒரு முறை browser-ஐ refresh செய்து Google-ல் flight status update-களை பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். ஒரு வழியாக அவன் Flight தரையிறங்கியது. இந்த நேரத்துக்கு அர்ணாப் என்ன செய்துக்கொண்டிருப்பான் என்று பரபரப்பு என்னை இயக்க, ஒரு மணி நேரம் கழித்து என் WhatsApp சிணுங்கி Video Call-க்கு அழைத்தது.

திரையில் அர்ணாப்பின் முகம் ஆக்கிரமிக்க, “பிரணயி! ம்முவாஹ்…” கனடாவில் கால் வைத்ததும் அவன் சொன்ன முதல் வார்த்தையே ‘பிரணயி’ தான்… சிலிர்த்தேன். நானும் உதட்டை குவித்து பதில் முத்தம் கொடுத்துவிட்டு “பிரயாணம் எப்படி இருந்துச்சு? ஒன்னும் பிரச்சனை இல்லையே?” என்றேன். அர்ணாப் “ஒரேயடியா சந்தோஷமான பயணம்னு சொல்ல முடியாது… ஏன்னா முதல் தடவை நாம ஒன்னா வந்து இறங்கனும், Long flight-ல உன் கூட கையை கோர்த்துக்கிட்டு தோள்ல சாஞ்சு தூங்கனும், flight lights off பண்ணின பிறகு உன் பூள்ல செல்லமா சில்மிஷம் பண்ணனும்னு நிறைய கனவுகள் வச்சிருந்தேன்… அதையெல்லாம் நினைச்சுக்கிட்டே வந்ததால பெருசா journey-யை அனுபவிக்க முடியலை..ப்ச்!” என்று நிஜமாகவே feel செய்தான் என்னவன். நான் “சரி விடு! நான் வந்ததும் விட்டதுக்கு எல்லாம் சேர்த்து வச்சு செய்யலாம்…” என்று மீண்டும் முத்தம் ஒன்றை பறக்கவிட்டேன்.

வெளியே இரவு குளிரின் தாக்கம் தெரிய, விட்டால் அர்ணாப் மணிக்கணக்காக அங்கேயே நின்று பேசிக்கொண்டிருப்பான் (ஏனென்றால் அவன் Airport-ன் Free WiFi-ல் connect செய்துள்ளான்) என்பதால் நான் அவனை “சீக்கிரம் Hotel-க்கு போய் settle ஆயிட்டு கூப்பிடு…” என்று அவனை மனசே இல்லாமல் துரத்தி WhatsApp Call-ஐ துண்டித்தேன். நான் அவன் கூட போகாவிட்டாலும் எங்கள் காதல் வாழ்க்கையின் புது அத்தியாயம் ஆரம்பம் ஆகிவிட்டது. சந்தோஷமா, சங்கடமா என்று சொல்லமுடியாத உணர்ச்சி என் மனதில் படர்ந்தது.

* பதிவு முதலில் பதியப்பட்ட நாள்: 06/12/2024

Feedback

எழுதின எனக்கு objective-ஆ பார்க்கமுடியாது... படிச்ச உங்களுக்கு கதை எப்படி இருந்தது என்று உங்களோட கருத்துக்களை மறக்காமல் Comments-ல் போடவும்.

கதை எப்படி இருக்கு? 0 / 5 Results 0 Votes 0 Your page rank: