Cab Driver கை வண்ணம்

ரொம்ப நாளுக்கு அப்புறம் நான் என் குடும்பத்துடன் ஏர்போர்ட்டில் வந்து இறங்கியபோது சூடான சீதோஷணத்தில் என்னையும் அறியாமல் நான் என் jacket-ஐ கழற்றியதுடன் என் சட்டை பட்டன்களையும் சேர்த்து கழற்றினேன். ஆனால் என்ன தான் புழுக்கமாக இருந்தாலும் தாய் மண்ணில் கால் வைத்ததும் நம் மனது உற்சாகம் கொள்வதற்கு காரணமே சொல்ல முடியாது. Baggage collect செய்துவிட்டு Departure terminal-ன் வெளியே வந்ததும் என் பெயர் எழுதப்பட்ட பதாகை என் கவனத்தை கவர்ந்தது. எனக்கு என் பெயரை பார்த்த சந்தோஷத்தை விட அதை பிடித்திருக்கும் நபரை பார்ப்பதில் தான் ஆர்வமாக இருந்தது.

சந்தோஷ் – நான் ஊருக்கு வருகிறேன் என்று சொன்னதும் reliable driver ஆக எனது “best friend” ரமேஷ் மூலம் அறிமுகம் ஆன அவனிடம் நிறைய chat செய்துவிட்டதாலும், முகத்தை WhatsApp DP-ல் பார்த்துவிட்டதால் முதன்முதலாக ரத்தம் சதையுமாக பார்த்தபோது ரொம்ப நாள் பழகிய அந்நியோயன்யம் தான் தோன்றியது. நான் அவனை பார்த்து கையசைக்க, அவன் பதாகையை கீழே வைத்துவிட்டு என்னை நோக்கி கை நீட்டினான். அவனை கட்டிக்கொள்ள வேண்டும் என்று நான் தடுப்பை நெருங்க, அவன் முகம் என் பின்னால் பார்த்ததை கண்டு நானும் திரும்பி பார்க்க, என் மனைவியும், குழந்தைகளும் நடந்து வந்துக்கொண்டிருந்தார்கள். நான் சூழ்நிலை உணர்ந்து அவன் கையை பிடித்து குலுக்கினேன்.

வண்டி Airport road பரபரப்பில் இருந்து விலகி National Highway-யில் கலந்தபோது சந்தோஷின் driving-ல் கொஞ்சம் நிதானம் வந்தது. Cab-ல் ஏறியதிலிருந்து நான் சந்தோஷிடம் பல முறை அவனை மெதுவாக ஓட்டுமாறு சொல்லியும், “நீங்க கண்ணை மூடிக்கோங்க கார்த்தி… இது தான் Indian style” என்று சிரித்த சந்தோஷின் சிரிப்பு என் மூடிய கண்ணில் laser print போல crisp ஆக பதிந்து விட்டது. வண்டியின் ஓட்டம் சீராகவும், நான் கண்ணை திறக்கலாமா என்று யோசித்த சமயத்தில் என் கையில் சந்தோஷ் மென்மையாக கை வைக்க, எனக்கு சிலிர்த்தது. நான் கண்ணை திறந்து பார்க்க, பின் சீட்டில் என் மனைவியும் குழந்தைகளும் ஒருவர் மீது ஒருவர் சரிந்து குறட்டை விட்டு தூங்க ஆரம்பித்திருந்தார்கள்.

“அவங்க தூங்கி ரொம்ப நேரமாச்சு கார்த்தி… உங்களை பயத்தை போக்க கண்ணை மூடிக்க சொன்னா ஐயா பாட்டுக்கு நல்லா தூங்கிட்டு இப்போ கண்ண முழிச்சு effect குடுக்குறாரு பாரு…” என்று சிரித்த சந்தோஷை அப்படியே இழுத்து அந்த சிரிக்கும் உதட்டை கவ்வ வேண்டும் என்ற ஆர்வத்தை கஷ்டப்பட்டு அடக்கிக்கொண்டு அசடு வழிந்தேன்.

சாலையில் சீராக வண்டி போய்க்கொண்டிருந்தது. ஸ்டீரியோவில் இளையராஜா தனது காலம் கடந்து நிற்கும் இசையாக துணைக்கு வந்துக்கொண்டிருந்தார். நான் சந்தோஷின் பாடல் தேர்வை ரசித்தவாறு அவ்வப்போது திரும்பி சந்தோஷையும் பார்வையாலேயே ருசித்துக்கொண்டிருந்தேன். “ஏன் சந்தோஷ்… இந்த பாட்டெல்லாம் நல்லா தான் இருக்கு… ஆனா கேட்டுட்டே இருந்தா தூக்கம் வராது?” என்று சந்தேகம் கிளப்ப, அவன் “அதுக்கென்ன… இப்படி துள்ளலா கேட்டா போச்சு” என்று பாடலை மாற்ற, எஸ்.பி.பி “சங்கீத மேகம் தேன் சிந்தும் நேரம்…” என்று மெல்லிசையை துள்ளலிசையாக்கினார். நான் ஆமோதிப்பதாக சந்தோஷின் தோளை செல்லமாக குத்தினேன்… அது தான் முதல் touching touching…

எங்கள் வண்டிக்கு முன்பு போன வண்டிகளை சந்தோஷ் லாவகமாக overtake செய்தாலும் ஒவ்வொரு முறையும் என் நெஞ்சில் திக் திக்கென்று அடித்துக்கொண்டது. ஒரு கட்டத்தில் எங்களுக்கு முன்பு வண்டிகள் எதுவும் இல்லை என்ற நிலையில் நான் ஆசுவாசத்துடன் gear மாற்றிய சந்தோஷின் கைகள் மீது என் கையை வைத்தேன். சந்தோஷ் புன்னகையுடன் என்னை பார்த்துவிட்டு திரும்பி என் குடும்பத்தினரை பார்க்க, நான் எனக்கான signal கிடைத்துவிட்டதாக உணர்ந்தேன். பின் சீட்டில் வாயை பிளந்துக்கொண்டு தூங்கும் என் மனைவியின் மடியில் இரண்டு குழந்தைகளும் படுத்து தூங்கிக்கொண்டிருக்க, நான் உரிமையுடன் சந்தோஷின் விரல்களை கோர்த்துக்கொண்டேன்.

கொஞ்ச நேரத்தில் என் கட்டைவிரல் சந்தோஷின் கட்டைவிரலை ஒரு மார்க்கமாக தேய்க்க, அவனும் சாலையை பார்த்தபடி எனது தீண்டலுக்கு பதில் தீண்டல் செய்தான். நான் புன்னகையுடன் அவன் கையை gear shaft-ல் இருந்து எடுத்து முழுசாக கைகோர்த்துக்கொள்ள, சந்தோஷ் என்னை பார்த்த பார்வையில் நட்பை தாண்டி வேறு ஏதோவும் இருந்தது. நான் இடம் பொருள் ஏவல் மறந்து சந்தோஷின் கையை இழுத்து முத்தம் கொடுத்துவிட்டு கொஞ்சம் திகிலுடன் பின்னால் திரும்பி பார்க்க, இன்னும் என் மனைவியும் குழந்தைகளும் தூங்கிக்கொண்டிருந்தார்கள். திகிலுக்கு பின் சந்தோஷம் என்றதும் நான் துணிந்து சந்தோஷின் கையில் முத்தம் வைக்க, சந்தோஷ் சிரித்தான். சில நொடிகள் இடைவெளி விட்டு என் கையை இழுத்து முத்தம் வைத்து என் கணக்கை சமன் செய்தான். கடிகாரத்தில் நள்ளிரவை தாண்டி கார் சீராக போய்க்கொண்டிருக்கிறது.

ஸ்டீரியோவில் “அண்ணே அண்ணே சிப்பாய் அண்ணே…” என்று லந்து பண்ணிக்கொண்டிருந்த இளையராஜா சட்டென்று “ஏதோ மோகம் ஏதோ தாகம்…” என்று டிராக் மாற்ற, நான் என் இசை தெய்வத்துக்கு எப்படி என்னுடைய மனநிலை தெரிந்தது என்ற ஆச்சரியத்துடன் மீண்டும் சந்தோஷின் கையை முத்தமிட்டுவிட்டு அவன் தொடையில் கை வைத்தேன். இந்த முன்னேற்றத்துக்கு இசைப்பிதாவை தான் நான் குற்றம் சாட்டுவேன். 😉

சந்தோஷின் தொடை சும்மா கிண்ணென்று கெட்டியாக இருந்தது. “பாட்டாளி உடம்புக்கு முன்னால் Gym body-கள் எம்மாத்திரம்?” என்று நினைத்தபடி நான் கையை அவன் தொடையில் மேலும் கீழும் என மானாவாரிக்கு அலையவிட்டேன். ஒரு கட்டத்தில் அசட்டு துணிச்சலுடன் என் கை சந்தோஷின் ஆண்மை மேட்டின் மேல் எல்லை மீறிவிட, சந்தோஷ் என் கையை கோர்த்துக்கொண்டு என்னை தடுத்தான். ஆனால் அவன் இஷ்டமில்லாமல் தடுக்கவில்லை என்பதை அவன் மீண்டும் திரும்பி என் குடும்பத்தை பார்த்ததுல் தெரிந்தது. அவர்கள் மயங்கியது போல தூங்குவதை பார்த்து சந்தோஷ் என் விரல்களை விடுதலை செய்ய, நான் என் கையை பயமில்லாமல் அவனது சுன்னிமேட்டில் படரவிட்டேன். உள்ளே அசோக்கின் அனகோண்டா மெல்ல தூக்கம் கலைந்து கொண்டிருப்பதை என் விரல்கள் உணர்ந்தன.

சந்தோஷ் சாலையில் இருந்து பார்வையை விலக்காமல் தன் track suit-க்குள் கையை விட்டு தன் சுன்னி தண்டை ஜட்டியில் இருந்து வெளியே இழுத்துவிட்டான்… கள்ளப்பயல்! சுன்னியை முழுசாக வெளியே எடுக்காமல் track suitக்குள்ளேயே தான் விட்டிருந்தான். நான் அவன் கையை பிடித்து என் மூக்குக்கு அருகே கொண்டு போய் அவனது கொட்டையில் வியர்வை வாசம் பிடித்தேன். சந்தோஷின் கட்டை விரலை நான் முழுசாக சப்ப, அவன் சிரித்தபடி கிசுகிசுப்பாக “ச்சீய்! என்ன கார்த்தி இது… ஒரே அழுக்கு” என்று கூச்சப்பட்டான்.