சேரும் இடத்தை போல போகும் பயணமும் சுவாரசியமே...
“Coming…” உள்ளே குரல் கேட்டு சில நொடிகளில் கதவின் தாழ்ப்பாள் கிளிக் சத்தத்தோடு திறக்க, விக்ரமின் இதயத்துடிப்பு சில நொடிகளுக்கு உச்சத்தை தொட்டுவிட்டு, கதவை திறந்த கார்த்திக்கின் முகத்தில் தெரிந்த புன்னகையில் மீண்டும் இயல்பை அடைந்தது. கார்த்திக்கும் விக்ரமும் கல்லூரியில் ஒன்றாக படித்தவர்கள். விக்ரம் கார்த்திக்கை பார்த்ததுமே அவனுடைய காந்தக்கவர்ச்சியில் ஈர்க்கப்பட்டான். அந்த சமயம் கார்த்திக்கை சுற்றி எப்போதும் பெண்கள் கூட்டம் இருந்துக்கொண்டே இருக்கும். தன்னுடைய sexual orientation-ஐ பற்றிய குழப்பத்தில் இருந்த விக்ரம் ஒருவழியாக ஓரினச்சேர்க்கை இயல்பை ஏற்றுக்கொள்ளும் மனநிலைக்கு வந்தபோது கார்த்திக் மூன்று நான்கு ஃபிகர்களை ‘முடித்து’விட்ட கிசுகிசுக்கள் விக்ரமின் காதில் விழுந்திருந்தது. அதனால் விக்ரம் கார்த்திக்கை “மடக்கும்” முயற்சியை கைவிட்டுவிட்டு நல்ல நட்புடன் பழகினான். இருந்தாலும் அவ்வப்போது விக்ரமுக்கு கார்த்திக்கோடு ஒருமுறையாச்சும் படுக்கவேண்டும் என்ற ஏக்கம் அவ்வப்போது எட்டிப்பார்க்கும். அப்போதெல்லாம் விக்ரம் எப்படியோ கஷ்டப்பட்டு தன் ஆசையை அடக்கிக்கொண்டான்.
காலங்கள் ஓட, வாழ்க்கைப்பாதை ஒவ்வொருவரையும் ஒவ்வொரு திசையில் இழுத்துக்கொண்டு போய்விட, அந்த வருடம் திரைக்கு வந்து பெருவெற்றி பெற்ற ’96’ படத்தின் பாதிப்பில் அவர்களது கூடப்படித்த ஒரு புண்ணியவான் ஏற்பாடு செய்திருந்த alumni reunion-இல் கார்த்திக்கின் தொடர்பு ஒருவழியாக கிடைத்தது. கார்த்திக் ஒரு FMCG-ல் Regional Marketing Manager-ஆக இருப்பதால் 2 மாதங்களுக்கு ஒரு முறை விக்ரம் இருக்கும் ஊரில் சில் நாட்கள் தங்கி களப்பணிகளை பார்த்துக்கொள்வதாக சொன்னான். அடுத்த முறை இருவரும் கட்டாயம் மீண்டும் சந்திக்கவேண்டும் என்று பேசிவைத்துக்கொண்டு, அப்படி ஒரு field visit-ல் தான் இந்த முதல் சந்திப்பு நடக்கிறது.
காலம் கார்த்திக்கின் முகத்திலும் உடம்பிலும் லேசான முதிர்ச்சியை கொடுத்திருந்தாலும், கார்த்திக்கின் கண்கள் கல்லூரியில் பார்த்த அதே துறுதுறுப்பை காப்பாற்றி வைத்திருந்தது. விக்ரமை பார்த்ததும் கார்த்திக்கின் முகத்தில் அப்படி ஒரு பிரகாசம். சட்டென்று மீண்டு காலெஜுக்கு போய்விட்ட இளம் வயது நண்பர்கள் போல “வாடா…” என்றபடி கார்த்திக் விக்ரமுடைய கையை பிடித்துக்கொண்டு அறைக்குள்ளே இழுத்துவிட்டு கதவை சார்த்தினான்.
| மேலே படிக்கிறதுக்கு முன்னாடி random - ஆ சில posts |
|---|
விக்ரம் அறையை நோட்டமிட்டபடி “பரவாயில்லையே… நல்ல room allowance தான் போல… ஏசி டீலக்ஸ் ரூம் குடுக்குறாங்க…” என்று பேச்சை ஆரம்பித்தான்.
“அது Sales Target-டை achieve பண்றதை பொறுத்துடா… நீ முதல்ல உட்காரு” என்றபடி கார்த்திக் சோஃபாவில் இருந்த துண்டை எடுத்து லாவகமாக கட்டில் மீது போட்டுவிட்டு விக்ரமை தோளை பிடித்து சோஃபாவில் உட்காரவைத்தான்.
“நீ எல்லாரையும் சிரிச்சு பேசியே மயக்கிடுவியே… ஏன்னா உன் charm அப்படி… So உனக்கு Sales Target-ஐ achieve பண்றதுல பிரச்சனை இருக்காது…” – விக்ரம்.
“ஆனா எல்லார் கிட்டேயும் என் இளிப்பு வேலைக்கு ஆகாதே… ஒரு சிலர்கிட்டே என் சிரிப்போட பருப்பு வேகாம போயிருக்கு… example-ஆ நீயே என் முன்னாடியே உட்கார்ந்திருக்கியே..”
| மேலே படிக்கிறதுக்கு முன்னாடி random - ஆ ஒரு ஜாலி கேள்வி |
|---|
“புரியலைடா…” விக்ரமின் நெற்றியில் சில சுருக்கக்கோடுகள்.
“சரி! அதை விடு… என்ன சாப்பிடுறே? டீ காஃபி இல்லை Hot drinks சொல்லட்டுமா?”
“டேய்.. நீ தண்ணியடிப்பியா? காலேஜ்ல ஞானப்பழம் மாதிரி இருந்தே..” விக்ரம் முகத்தில் திகைப்பை காட்டினான்.
“என்ன பண்றது… Social gathering-ல லைட்டா அடிக்க பழகிக்கிட்டேன்… நீ சும்மா மாடு மாதிரி மதமதன்னு உடம்பை ஏத்தி வச்சிருக்கேயே… அதனால நீ தண்ணி அடிப்பேங்குற assumption-ல கேட்டுட்டேன். தப்புன்னா வேண்டாம்..”
“இல்லைடா… நான் தண்ணியடிப்பேன் தான்… ஆனா இன்னைக்கு தண்ணியடிச்சு மப்புல உன்னை இத்தனை வருஷம் கழிச்சு மீட் பண்ற magical moments-ஐ dilute பண்ணிக்க விரும்பலை… இன்னொரு நாள் booze பண்ணலாம்”
“பரவாயில்லடா.. நாம இருபது சொச்சம் வருஷங்களுக்கு அப்புறம் சந்திக்கிறதை celebrate பண்ண சும்மா ஒரே ஒரு small peg மட்டும் சாப்பிடலாம்…” கார்த்திக் intercom எடுத்து order கொடுத்துவிட்டு விக்ரமின் அருகில் நெருங்கி உட்கார்ந்தான்.
“சொல்லுடா… வீட்டுல wife, குழந்தைங்க எல்லாம் எப்படி இருக்காங்க? அவங்களையும் அழைச்சிட்டு வந்திருக்கலாம் இல்லை?” – கார்த்திக்.
“wife-ம் குழந்தைங்களும் Quarterly leave-க்கு அவங்க தாத்தா பாட்டி ஊருக்கு போயிருக்காங்க… அடுத்த வாட்டி வர்றப்போ அழைச்சிட்டு வர்றேன்…” சிறிய இடைவெளி விட்டு “ம்ம்.. நான் ஏன் அழைச்சிட்டு வரணும்? நீ அடுத்த மீட்டிங்குக்கு வர்றப்போ எங்க வீட்ல தான் தங்கனும்… வேணும்னா உனக்கு ஹோட்டல்ல பில் மட்டும் வாங்கி தர்றேன்.. Room allowance-ஐ claim பண்ணிக்கோ” விக்ரம் இயல்பாக கார்த்தியின் தோளை தடவினான்.
வெள்ளை பனியனும், சுத்தமான வெள்ளை வேஷ்டியிலும் கார்த்திக் அப்பட்டமான குடும்ப குத்துவிளக்காக இருந்தான். மெல்லிய வெள்ளை வேஷ்டியில் உள்ளே போட்டிருந்த ஜட்டியும் வெள்ளை நிறத்தில் இருந்தது தெரிந்தது. கார்த்திக்கின் மூக்குக்கண்ணாடியின் பட்டையான கறுப்பு ஃப்ரேம் கார்த்திக் தன்னை அழகாக கட்டிக்கொள்வதில் சிரத்தை எடுக்காததை சொன்னது. இருந்தாலும் கார்த்திக்கின் கவர்ச்சியை வயது மறைக்க முடியவில்லை தான்.
கார்த்திக் விக்ரமின் கைகளை கோர்த்துக்கொண்டு “இதை நீ தனியா சொல்லனுமா? உன்னை பார்க்கனும்னு நான் எத்தனை வருஷம் ஏங்கியிருக்கேன் தெரியுமா? காலேஜுல என்னை சுத்தி நிறைய friends இருந்தாலும் நான் உன்னோட நெருக்கத்துக்கு தான் ஏங்கிட்டு இருந்தேன். நீ சும்மா பொதிமாடு மாதிரி தெனாவட்டா சுத்திட்டு இருப்பே… நான் தயிர்சாதம் மாதிரி கொழகொழான்னு இருப்பேன்.. அதனால உனக்கு என்னை பிடிக்கலை போலன்னு நினைச்சிட்டு இருந்தேன்… One side love கணக்கா..” கார்த்திக்கின் குரல் பேசப்பேச கம்மத்தொடங்கியது.
“அப்படியா? எனக்கு அப்படி எதுவும் தெரியலையேடா.. நீ ஒவ்வொரு சீசன்லயும் ஒவ்வொரு பொண்ணுங்களை பிக்கப் பண்ணி ‘போட்டு’ முடிச்சுட்டு டிராப் பண்ணிட்டு போயிடுவேன்னு பசங்க உன்னை பத்தி கதை கதையா சொல்வாங்க.. பரிமளாவையும், மீனாவையும் அப்புறம் கஸ்தூரியையும் ‘போட்ட’ வரைக்கும் தெரியும்… சரி! நீ ஜாலிப்பையன்.. என்னை மாதிரி soup boys உனக்கு set ஆகமாட்டாங்கன்னு நினைச்சுக்கிட்டேன்… எனக்கும் உன் கூட நெருக்கமா இருக்கனும்னு ஆசை இருந்தாலும் கஷ்டப்பட்டு அடக்கிக்கிட்டு உன் கிட்டே இருந்து ஒதுங்கி இருந்தேன்” – விக்ரம் கார்த்தியின் கோர்த்துக்கொண்ட கையை எடுத்து தன் மடித்த தொடையில் வைத்துக்கொண்டு மறுகையால் தடவினான்.
“நான் பொண்ணுங்க கூட நிறைய மேட்டர் பண்ணினேன்னு கேள்விப்பட்டியா? ஹா! ஹா! அதெல்லாம் அந்த வயசுலே ரொமாண்டிக் இமேஜை maintain பண்ணிக்கிறதுக்காகவும், உன்னை மாதிரி கட்டுமஸ்தான ஆம்பளைங்க உடம்பு மேல இருக்குற ஆர்வத்தை மறைக்கிறதுக்காகவும் முக்காவாசி புரளி நானே கிளப்பிவிட்டதுடா… ரெண்டு மூணு பொண்ணுங்களை கிஸ்ஸடிச்சது, காயடிச்சது, fingering பண்ணினது என்னவோ உண்மை தான்… ஆனா அதுக்கு மேலே நான் எதுவும் பண்ணலை…”
“டேய் திருடா!… என்னை இதை நம்ப சொல்றே..? ” விக்ரமின் கண்கள் கோடாக சுருங்க, கன்னத்து ஓரத்து கதுப்புகள் விரிந்து சத்தமாக சிரித்தான்.
சத்தியமா என்னை நம்புடா நண்பா…” கார்த்திக் சிரித்தபடி விக்ரமின் திரண்ட தோளில் தன் நெற்றியை சாய்த்தான்.
சரியாக அதே நேரம் அறைக்கதவு தட்டப்பட, கார்த்தி எழுந்து சென்று கதவை திறந்தான். ஹோட்டல் சிப்பந்தி இரண்டு ‘small’-களை கொஞ்சம் சிப்ஸ்களோடு எடுத்துவர கார்த்திக் நகர்ந்து வழிவிட்டான். வந்தவன் டீப்பாயில் தான் கொண்டுவந்ததை வைத்துவிட்டு கிளம்ப, கார்த்திக் அவனுக்கு டிப்ஸ் கொடுத்தான். மலர்ந்த முகத்தோடு அவன் கதவை சார்த்திவிட்டு போக, கார்த்திக் விக்ரமை நெருங்கி உட்கார்ந்தான்.
“Cheers..” கிளாஸ்கள் நளினமாக உரசப்பட இருவரும் கொஞ்சம் சிப்ஸை எடுத்துக்கொண்டு தங்கள் drinks-ஐ மெல்ல சிப் செய்தார்கள்.
கல்லூரி காலத்திலிருந்து இன்று வரைக்கும் இடைப்பட்ட 20+ வருட கதைகளை பேசிக்கொண்டிருந்ததில் நேரம் போனது தெரியவில்லை. உள்ளே போன small-ம் தன் பங்கிற்கு இவர்களது நினைவுகளை தூண்டிவிட்டுக்கொண்டிருந்தது.
“சரிடா… நான் கிளம்புறேன்…” கடிகாரம் பதினோறு மணியை காட்டியதை பார்த்து விக்ரம் லேசான பதற்றத்தோடு சொன்னான்.
“ஏண்டா… வீட்ல தான் யாரும் இல்லைன்னு சொன்னே இல்லை… பசிக்குது… பேச்சு சுவாரசியத்துல நேரம் போனதே தெரியலை.. நான் நமக்கு இங்கேயே food order பண்றேன்.. சாப்பிட்டுட்டு இங்கேயே தூங்கு.. காலையிலே போகலாம்… உனக்கு என்ன வேணும்னு பாரு” கார்த்திக் menu card-டை எடுத்து அவன் பக்கம் நீட்டினான்.
“அதுக்கில்ல… வசதியா இருக்காது…” விக்ரம் சங்கடமாக சொன்னான்.
“ஏன்… Double bed-தான். இதை விட அதிகமா இடம் வேணுமா உனக்கு?”
“அதுவுமில்லடா….”
கார்த்திக் தன்னுடைய சூட்கேஸை திறந்து அதிலிருந்து ஒரு வெள்ளை வேஷ்டியை எடுத்து நீட்டியபடி “ஒருவேளை இது தானா உன் பிரச்சனை?” என்றான்.
விக்ரம் சிரித்தபடி “இது தான்… ஆனா இது இல்லை…” என்று இழுத்தான்.
“என்ன… அவுத்து போட்டுட்டு தூங்கனுமா? இதுக்கு ஏண்டா இப்படி லந்து பண்றே? நான் என்ன வயசு பொண்ணா… ஆம்பளைய அம்மணமா பார்த்தா கூவுறதுக்கு… நாற்பது வயசு தாண்டின ஆம்பளைக்கு இன்னொரு ஆம்பளை உடம்பை பாக்குறதுல என்னடா ஆயிடப்போகுது?” வேஷ்டியை கட்டில் மேலே போட்டுவிட்டு intercom எடுத்து உணவு ஆர்டர் செய்தான்.
கார்த்திக் இருவரும் சாப்பிட்ட எச்சில் தட்டுகளை அறைக்கு வெளியே வைத்துவிட்டு, கட்டிலுக்கு வரும்போது தன் வேஷ்டியை கழற்றி உதறிவிட்டு மீண்டும் சரியாக கட்டியபடி கட்டிலில் உட்கார்ந்தான். “சரி! படு..” கார்த்திக் கட்டிலில் படுத்து இருவர் போர்த்திக்கொள்ளும் Quilt-க்குள் தன்னை நுழைத்துக்கொண்டு படுத்தபோது விக்ரம் பட்டன்கள் பிரிந்த சட்டையோடு முகம் கழுவிய ஈரத்தை துண்டால் துடைத்துக்கொண்டிருந்தான். கார்த்திக் விக்ரமை பார்த்து புன்னகைக்க, விக்ரம் தன் சட்டையை நிதானமாக கழற்றி hanger-ல் மாட்டினான். Leather Belt-ன் Buckle-ஐ கழற்றிவிட்டு, கட்டில் நுணியில் உட்கார்ந்து தன்னுடைய ஜீன்ஸை உறித்து அடுத்த hook-ல் மாட்டியபோது கார்த்திக் தன் கண்ணாடியை கழற்றி side table-ல் வைத்தான்.
விக்ரம் வெற்றுடம்போடு தன் நெஞ்சு முடியை தடவியவாறே, இவ்வளவு நேரம் இறுக்கமான ஜீன்ஸ் பேண்ட்டின் கவட்டை பகுதியில் அடைந்திருந்த தன்னுடைய சாமானை Boxer ஜட்டிக்குள் கையை விட்டு சரி செய்தபடி கட்டிலில் ஏறி quilt-ஐ தூக்கி கார்த்திக்குக்கு அடுத்தபடி படுத்தான். ஏசி ஏற்படுத்திய குளிருக்கு அந்த Quilt-க்குள் உருவாகியிருந்த சூடு இதமாக இருந்தது.. அந்த இனிமையான மாலை நிகழ்வுகள் போல.
விக்ரம்.. நீ போட்டிருக்குற Boxers-ஏ shorts மாதிரி தான்டா இருக்கு… இதுக்காடா இவ்வளவு buildup குடுத்தே?”
“உனக்கு சங்கடமா இருக்குமோங்குற கவலை தான்… மத்தபடி எனக்கு வெட்கம், கூச்சம் இத்யாதி இத்யாதி எல்லாம் எதுவுமில்லை…” விக்ரம் நன்றாக சரிந்து படுத்தான்.
“By the way… இவ்வளவு பெருசாவா innerwear போடுவே? காலேஜ் படிக்கும் போது பொண்ணுங்க panties மாதிரி மெல்லிசா பட்டை வச்சது… அது பேரென்ன? ஆங்.. thongs தானே போடுவே… உன்னோட tool அப்பட்டமா தெரியும்… அதோட size-ஐ பார்த்து நானும் முரளியும் எவ்வளவு பொறாமையா பேசியிருக்கோம் தெரியுமா? நீ swim பண்ணினா எனக்கு வெட்கமாவும் இருக்கும்… நைசா ஓரக்கண்ணுல உன்னையே பார்ப்பேன்”
“ஹா! ஹா! அதெல்லாமாடா ஞாபகம் வச்சிருக்கே…? அந்த வயசுல உடம்பு கொஞ்சம் கட்டா இருக்குன்னு தோணுச்சுன்னா வர்ற தெனாவட்டுல பண்ணினது… Testosterone overdrive… இப்போ அந்த உடம்பும் இல்லை… யாருக்கும் உடம்பை காட்டி கிளுகிளுப்பேத்தி மடக்கனுங்குற எண்ணமும் இல்லை… அது இந்த innerwear selection-ல தெரியுது…”
“போடாங்க இவனே… இன்னுமே உனக்கு ரெண்டு கல்யாணம் பண்ணலாங்குற அளவுக்கு சும்மா கிண்ணுன்னு இருக்கே… எனக்கே உன் உடம்பை பார்த்தா கொஞ்சம் பொறாமையாவும், கொஞ்சம் கிளுகிளுப்பாவும் இருக்கு… நீயே இப்படி சொன்னா என்னையெல்லாம் என்னான்னு சொல்ல?” கார்த்திக் ஏக்கமாக தன்னுடைய தொப்பையை பார்த்துக்கொண்டு பெருமூச்சு விட்டான்.
“உனக்கு natural-ஆவே மத்தவங்களை attract பண்ற charming personality இருக்கு… So பொண்ணுங்க தானா உன் பின்னாடி வந்தாங்க… எனக்கு அந்த கவர்ச்சி இல்லாததால தான் வேற வழியில முயற்சி பண்ண உடம்பை ஏத்துறது, செக்ஸியா டிரஸ் பண்றதுன்னு இருந்தேன்… இருந்தும் என்ன பிரயோஜனம்? நம்ம batch-லயே பல புண்டைகளை ஓத்தவன்… ஊப்ஸ்! பார்த்தவன் நீ மட்டும்தான்னு பேச்சு இருந்துச்சு…” கார்த்திக் செல்லமாக முறைக்க, விக்ரம் சிரித்தபடி “சாரி! சாரி! நீ கிளப்பிவிட்ட புரளி இருந்துச்சு… ஆனா எனக்கு அப்படி ஒரு வரலாறும் இல்லையே” விக்ரமின் குரலில் வேறு விதமான ஏக்கம் இருந்தது.
“ரூம் லைட்டை off பண்ணிடட்டுமாடா? தூக்கம் வர்ற வரைக்கும் கொஞ்ச நேரம் பேசிக்கிட்டே இருக்கலாம்.” – கார்த்திக் ஏடாகூடமான திசையில் சென்றுக்கொண்டிருந்த உரையாடலை சட்டென்று பிரேக் போட்டு நிறுத்தினான்.
“சரி! off பண்ணு…” கொஞ்ச நேரம் பழைய கதைகள் தவிர தங்கள் குடும்பங்கள், குழந்தைகளின் குறும்புகள், சேட்டைகள் என பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். ஒருக்களித்து படுத்திருந்த கார்த்திக்கின் பக்கம் பேச்சுகள் குறைய நாகரீகம் அறிந்து விக்ரம் “எனக்கு செம தூக்கம் வருதுடா… நாளைக்கு பேசலாம்” என்று அமைதி ஆனான். கொஞ்ச நேரத்தில் கார்த்திக்கிடம் இருந்து மெல்லிய குறட்டை வெளிப்பட்டது.



