| Just ஒரு கேள்வி... |
|---|
 Loading ... |
ஜெய்க்கு வலது கை அடிப்பட்டு இன்றோடு ஐந்து நாட்கள் ஆனது. மெல்ல மெல்ல அவன் தேறிவருவதன் அடையாளமாக உடல்வலி குறைந்து ஓரளவுக்கு அவன் முகம் தெளிவாக இருந்தது. பிரபாகர் அவனை எப்போதும் படுக்கை அறையிலேயே விட்டுவிடாமல் காலையில் குளிப்பாட்டிவிட்டு ஹாலில் வந்து அமர்த்தினால் இரவு தூங்கப்போகும் வரை ஹாலிலேயே இருக்கும்படி பார்த்துக்கொண்டான். பகல் நேர தூக்கத்தை கூட அவனுக்கு வசதியாக ஹால் சோஃபாவில் தலையணைகளை அடுக்கி, ஜெய்யை தூங்கவைத்து அவன் அருகிலேயே உட்கார்ந்து தன் ஆஃபீஸ் வேலைகளை செய்துக்கொண்டிருந்தான். ஜெய்யின் அம்மாவுக்கு ஜெய்க்கு அடிபட்டதால் எதுவும் கூடுதல் வேலைச்சுமை ஏற்பட்டதாகவே தெரியவில்லை. ஜெய்யின் எல்லா வேலைகளையும் பிரபாகர் இழுத்துப்போட்டு கருத்தாக பார்த்துக்கொண்டான்.
| Random கதைகள் |
|---|
“அத்தை! நாளைக்கு அம்மாவும் அப்பாவும் ஜெய்யை பார்க்க வர்றாங்களாம்.. நீங்க வெளியே எங்கேயும் போற புரோக்ராம் இருக்கான்னு கேட்டாங்க… இல்லைன்னு சொல்லிட்டேன்..”
“ஹை! செல்வி வர்றாளா? உன்னை விட்டுட்டு போனதுக்கு அப்புறம் இப்போ தான் வர்றா… இன்னொரு நாளா இருந்தா வீடு கலகலன்னு இருக்கும்… ” அம்மா அங்கலாய்த்துக்கொண்டார்.
| திரை படைப்புகள் |
|---|
“அத்தை… இப்போ மட்டும் என்ன குறைஞ்சுது? ஜெய் தான் சீக்கிரம் குணமாயிட்டே வர்றான் இல்லை… பாருங்க அவன் முகம் நல்லா தெளிவா இருக்கு… அது மட்டும் இல்லாம அவன் வேலைக்கு போக ஆரம்பிச்சதிலே இருந்து சேர்ந்தாப்புல ஒரு வாரம் வீட்டுல இருந்திருக்கானா? இப்ப இருக்கானேன்னு பாசிட்டிவா எடுத்துக்கலாம்…” என்று சொல்லிக்கொண்டு ஜெய்யை தட்டிக்கொடுத்தான். மற்ற நேரமாக இருந்தால் இந்த statement-க்கு கிஸ்ஸடிச்சிருப்பான். ஆனால் சபை நாகரீகம் கருதி தோளில் தட்டிக்கொடுப்பதோடு நிறுத்தப்பட்டது.
“அதுவும் சரி தான் பிரபா! நீ மட்டும் இல்லைன்னா நான் திணறியிருப்பேன்… ” என்று அத்தை பிரபாகருக்கு மறைமுகமாக நன்றி சொன்னார்.
| சைட்டிக்க கவர்ச்சி ஆண்கள் |
|---|
அப்பா ஊரிலிருந்து மாலை வந்திருந்தார். ஜெய்க்கு அடிபட்ட உடனேயே ஏன் தன்னிடம் தெரிவிக்கவில்லை என்று முதலில் கோபப்பட்டார். பிரபா இருக்கான்னு என்னோட புள்ளைக்கு விபத்து நடந்த சமயத்தில பக்கத்துல நான் இருக்கவேண்டியது அவசியமில்லைன்னு நெனச்சிட்டியா என்று அம்மாவுக்கு திட்டு விழுந்தது. பிரபாகரும் அம்மாவும் சேர்ந்து அவரை சமாதானப்படுத்தினார்கள். இரவு சாப்பாடு சாப்பிட்ட பிறகு, பிரபாகர் ஜெய்க்கு கொடுக்கவேண்டிய மருந்துகளை கொடுத்து அவனை படுக்கவைத்தான். அப்பா ஜெய்யின் கட்டிலில் அவன் அருகில் உட்கார்ந்து அவனை தட்டிக்கொடுத்துக்கொண்டிருந்தார்.
| மேலே படிக்கிறதுக்கு முன்னாடி random - ஆ ஒரு ஜாலி கேள்வி |
|---|
| Loading ... |
பிரபாகருக்கு தன்னுடைய ஆஃபீஸ் வேலையை முடிக்கவேண்டிய கட்டாயத்தில் இருந்ததால் அவர் ஜெய்யோடு நேரம் செலவழிப்பது இவனுக்கு கிடைத்த சமயமாக எடுத்துக்கொண்டான். ஜெய் தூங்கியபிறகு அப்பா பிரபாகரின் தோளை தட்டிக்கொடுத்து “தேங்க்ஸ் பிரபா!” என்று தழுதழுத்துவிட்டு சென்றார். பிரபாகர் அறையில் விளக்கை அணைத்துவிட்டு, கட்டிலுக்கு கீழே பாய் விரித்துப்போட்டு படுத்துக்கொண்டான். கொஞ்ச நேரத்தில் எல்லாம் தூக்கம் அவனை தழுவிக்கொண்டது.
திடீரென்று ஏதோ உருளும் சத்தம் கேட்டு கண்விழித்தான் பிரபாகர். ஜெய்யின் தலைமாட்டில் இருந்த டம்ளர் கீழே உருண்டு விழுந்திருந்தது. ஜெய் நன்றாக தூங்குகிறானா என்று பார்க்க எழுந்தான் பிரபாகர்.
ஜெய் ஓரளவுக்கு சரிந்து கால்களை விரித்து, லுங்கியை கழற்றி, தனது சாமானை இடது கையால் உருவிக்கொண்டிருந்தான். பிரபாகருக்கு என்ன நடக்கிறது என்று புரிந்தது. ஜெய் இடது கையால் கையடிக்க முயற்சி செய்துக்கொண்டிருக்கிறான். அது அவனுக்கு பழக்கமில்லாததால் அவனால் முடியவில்லை. அந்த சமயத்தில் தான் பக்கத்திலிருந்த டம்ளர் கீழே விழுந்திருக்கிறது.
பிரபாகர் ஜெய்யின் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து அவன் தோளில் கைபோட்டு “என்னடா குட்டி! கையடிக்கனுமா?”
“ஆமாம்டா.. அடிச்சு ஆறு நாள் ஆகுது… sexual tension-ம் build up ஆயிட்டே இருக்கு… இந்த கை வாட்டம் இல்லாததால முடியலை..”
பிரபாகர் ஜெய்யின் நெற்றியை செல்லமாக முட்டி “முட்டாள்! நான் எதுக்கு இருக்கேன்… என் கிட்டே கூடவா உன்னால சொல்ல முடியலை?”
“அதுக்கில்லடா… நீ என்னை பார்த்துக்கிட்டு, உன்னோட ஆஃபீஸ் வேலையை பார்த்துக்கிட்டு ரொம்ப பிஸியா இருக்கே.. களைச்சுப்போய் தூங்குறே… உன்னை டிஸ்டர்ப பண்ணவும் பாவமா இருக்கு…”
“அப்போ நாம மேட்டர் பண்றப்போ எல்லாம் பாவமா தெரியலையா? இன்னைக்கு மட்டும் புதுசா”
“அப்போ ரெண்டு பேருக்கும் சந்தோஷம்… இப்போ என்னால உன்னை sexually சந்தோஷப்படுத்த முடியாதே..”
“போடாங்க… வாயிலே கெட்ட வார்த்தையா வருது… செக்ஸ் என்ன பண்டமாற்று பொருளா? ஒன்னு கிடைச்சா தான் குடுக்கனும்னு நினைக்கிறதுக்கு? உனக்கு அடிச்சுவிட்டா எனக்கும் தானே சந்தோஷம் கிடைக்குது… நீ பரவசமா இருக்குறத பார்த்தா எனக்கு சந்தோஷம்… எனக்கு கஞ்சி வந்தா மட்டும் தான் சந்தோஷம்னு நினைச்சிட்டு இருக்கியா?… Anyway நான் இதை பத்தி யோசிக்காதது என்னோட தப்பு தான்…”
“எதை பத்தி?”
“செக்ஸ்ங்குறது சாப்பாடு தூக்கம் போல ஒரு basic need.. உன்னோட சாப்பாடு, தூக்கம் எல்லாம் வேளாவேளைக்கு சரியா இருக்கனும்னு நினைச்சேனே தவிர உன்னோட animal instinct-ஐ கணக்குல எடுத்துக்க மறந்துட்டேன். ஏற்கனவே உன்னால டெம்பரை அடக்க முடியாதுங்குறது தெரிஞ்சிருந்தும் அந்த அத்தியாவசிய தேவையை பத்தி நான் மறந்துட்டேன்… சாரிடா!” என்று சொல்லிக்கொண்டு பிரபாகர் ஜெய்யின் உதட்டை கவ்வினான். ஜெய்க்கு அந்த முத்தம் சொர்க்கமாக இருந்தது. அதனால் அவனும் இறங்கி கிஸ்ஸடித்தான். இருவரின் நாக்குகளும் மற்றவர்களின் நாக்கை ஆவேசமாக சுற்றிக்கொண்டு எச்சில் பரிமாறின.
கிஸ்ஸடித்தபடியே பிரபாகர் ஜெய்யின் விளைந்த சாமானை பிடித்தான். சரியான பிடியின்றி தள்ளாடி, தடுமாறிக்கொண்டிருந்த ஜெய்யின் சுன்னி, இப்போது பழக்கமான பிரபாகரின் பிடியில் உயிர்த்தெழுந்து டெம்பர் அடிக்க ஆரம்பித்தது. பிரபாகர் ஜெய்யின் உடம்பை அழுத்தாமல் அதே சமயம் அவனிடம் இருந்து ரொம்பவும் விலகாமல் கிஸ்ஸடித்தவாறே ஜெய்யின் சாமானை உருவிவிட்டுக்கொண்டிருந்தான்.
“ஜெய்ப்பா! comfortable-ஆ உட்கார்ந்திருக்கியா?” வாய்க்கு ஓய்வு கொடுத்து பிரபாகர் கேட்டான்.
“ம்ம்… இன்னொரு தலையணை வைக்கிறியா?”
பிரபாகர் ஜெய்யின் முதுகை நேராக நிமிர்த்தி உட்காரவைத்து, தலையணைகளை முட்டுக்கொடுத்து, ஜெய்யின் கால்களை அகலமாக விரித்து லுங்கியை மேலே சுருட்டி ஏற்றினான். பிரபாகரின் விரல்கள் நளினமாக ஜெய்யின் உள்தொடைகளில் கிளர்ச்சியேற்றிக்கொண்டு பயணப்பட்டது.
ஜெய் தனது இடது கையால் பிரபாகரின் கன்னத்தை தடவினான். தன் கட்டைவிரலை பிரபாகரின் வாயில் திணித்தான். பிரபாகர் அந்த அரையிருட்டில் ஜெய்யின் கண்களை காமத்தோடு பார்த்தபடியே ஜெய்யின் கொட்டைகளை கிச்சுகிச்சு மூட்டுவது போல தடவினான். இதன் பலனாக ஜெய்யின் சாமான் நிறுத்தி நடப்பட்ட சவுக்குகட்டை போல வானம் பார்த்து ஒவ்வொரு தடவலுக்கும் சிலிர்த்து ஆட்டிக்கொண்டிருந்தது.
பிரபாகர் குணிந்து அதை தன் வாயில் எடுத்தான். ஆழமாக அதை முழுவதும் தன் வாய்க்குள் ஏந்திக்கொண்டான். தன் உதட்டு இறுக்கத்தால் மேலே வரைக்கும் இழுத்து ஊம்பினான். ஜெய்க்கு இந்த ஊம்பல் கிளர்ச்சியைவிட நிம்மதியையே அதிகம் கொடுதத்து. பிரபாகரின் ஊம்புதல் வேகமெடுத்தது.
கொஞ்ச நேரத்தில் ஜெய்க்கு கிர்ரென்று தலை சுற்றிக்கொண்டு வந்தது. ஜெய் பிரபாகரின் தலைமுடியை பிடித்து கொத்தாக மேலே இழுத்தான். பிரபாகர் அதே வேகத்தில் சுன்னியை விட்டுவிட்டு எழுந்து ஜெய்யின் வாயை ஆக்கிரமித்தான். இம்முறை ஜெய்யும் அவனுடைய ஆக்கிரமிப்பை தன் வாயால் எதிர்கொண்டான். வாய்கள் இரண்டும் வேகமாக வேலைப் பார்த்துக்கொண்டிருக்கையில் பிரபாகரின் கை தன்னுடைய எச்சிலால் ஈரமான ஜெய்யின் சுன்னியில் இறுக்கமான பிடியோடு வேலை பார்த்துக்கொண்டிருந்தது. பிரபாகரின் கை இறுக்கம் ஜெய்யின் சுன்னி மொட்டை கும்தாவாக தாக்க, அடுத்த ஜெய்யின் சுன்னியிலிருந்து சில நிமிஷங்களில் லிட்டர் கணக்கில் சூடான கஞ்சி பீய்ச்சி அடித்து பிரபாகரின் கையை நணைத்தது. அப்படியும் பிரபாகரின் கை இறுக்கத்தை தளர்த்தாமல் பிஸ்டன் ராடு போல மேலும் கீழும் அடிக்க, ஜெய் நிஜமாகவே தளர்ந்துபோனான். பிரபாகரின் உதட்டை ஊம்பிய இறுக்கம் தளரத்தொடங்கியது.
“குட்டி! Ejaculate பண்ணினதுக்கு அப்புறம் இப்போ நிம்மதியா இருக்கா?”
“ம்ஹும்…” இல்லை என்பது போல தலையசைத்தான்.
“ஏண்டாம்மா? இன்னொரு வாட்டி அடிச்சு விடட்டுமா?”
“இல்லை… நீ என் மேலே அடிச்சு ஊத்து..”
பிரபாகர் எழுந்து ஜெய் பக்கம் திரும்பி, அவன் இடுப்பின் இருபக்கமும் தன் கால் முட்டியை ஊன்றி, முட்டிப்போட்டு நின்று தன்னுடைய சாமானை கையில் எடுத்து ஜெய்யின் முகத்துக்கு நேராக கையடிக்க ஆரம்பித்தான். ஜெய் குணிந்து அதற்கு முத்தம் வைக்க முயற்சிக்க, பிரபாகர் இடுப்பை முன்னே நகர்த்தி தன் சாமானின் நுணியால் ஜெய்யின் முகமெங்கும் தேய்த்தான். பின்னர் மீண்டும் பின்னால் நகர்ந்து கையடிக்க ஆரம்பிக்க, ஜெய் தன்னுடைய இடது கையால் கைக்கெட்டும் வரை பிரபாகரின் தொடை, குஞ்சுமேடு, கொட்டை என எல்லா இடத்தையும் காதலோடு தடவிக்கொண்டிருந்தான். கொஞ்ச நேர்த்தில் எல்லாம் ஜெய்யின் நெஞ்செங்கும் பிரபாகரின் கஞ்சி அபிஷேகம்.
“இப்போ சந்தோஷமாடா குட்டி?”
” ம்ம்… ரொம்ப..”
“இனிமேல் உனக்கு கட்டு பிரிக்கிற வரைக்கும் தினமும் உனக்கு சாப்பாடு, தூக்கத்தோட கையடிச்சு விடவேண்டியது என்னோட பொறுப்பு…. உனக்கு நடுவிலே மூடு வந்துச்சுன்னா சொல்லு… உன்னோட சந்தோஷம் தான் என்னோட கிளுகிளுப்பும் கூட… ஓகேவா?” பிரபாகர் ஜெய்யின் நெஞ்சிலிருந்த தன்னுடைய கஞ்சியை துண்டால் துடைத்தபடியே சொன்னான்.
“கட்டாயமாடா… நீ இல்லாம வேற யார்க்கு என் உடம்பை குடுக்கப்போறேன்?”
“பேச்செல்லாம் வக்கனையா பேசு… ஆனா மத்த விஷயத்துல கோட்டை விட்டுடு… அது சரி! கையடிக்க ஆரம்பிச்சபோது யாரை நினைச்சு கையடிக்க ஆரம்பிச்சே? நமிதாவா இல்லை ரகசியாவா?”
“உன்னை… நம்மளை பத்தி.. நம்ம செகண்ட் நைட்… இந்த ரூமிலே நடந்த ஃபர்ஸ்ட் நைட்… என்னோட ரொம்ப ஃபேவரைட் மெமரி”
“ஐயோ செல்லம்… சோ ஸ்வீட்..” என்று பிரபாகர் ஜெய்யை கிஸ்ஸடித்துவிட்டு “இருந்தாலும் நாம் முழுசா பக்கத்துல இருக்கும்போது என்னை நினைச்சு கையடிக்கிற இந்த செல்ல முட்டாள், மரமண்டையை என்ன சொல்ல…?” என்று செல்லமாக நெற்றியோடு நெற்றியை முட்டினான். பின்னர் ஜெய்யின் லுங்கியை சரியாக்கிவிட்டு, தலையணைகளை நகர்த்தி, ஜெய்யை நீட்டி படுக்க வைத்தான். அவனை தட்டி தட்டி தூங்கவைத்துவிட்டு மீண்டும் பிரபாகர் கீழே இறங்கி படுத்தபோது களைப்பு அவனை மீண்டும் ஆட்கொண்டது.
அடுத்த நாள் பிரபாகரின் அம்மாவும் அப்பாவும் ஜெய்யை நலம் விசாரிக்க வந்தார்கள்.
“என்ன மாப்ளே இப்படி பண்ணிட்ட? ஆஃபீஸ்ல லீவ் போடனும்னு என் கிட்டே சொல்லியிருந்தா உனக்கு போலி medical certificate வாங்கி குடுத்திருக்கமாட்டேனா? இப்படி கையை உடைச்சிக்கிட்டு லீவ் போட்டிருக்கே?” – பன்னீர் மாமா லந்து பண்ணிக்கொண்டிருந்தார்.
“அண்ணே! பிரபா மட்டும் இல்லைன்னா நான் எப்படி சமாளிச்சிருப்பேன்னு தெரியலை… ஜெய்யை தங்கம் போல தாங்குறான்.. எனக்கே பொறாமையா இருக்கு” – அம்மா.
“ஆமாம்… நானும் இந்த களேபரத்துல கேட்க மறந்துட்டேன். எப்படிடா ரெண்டு பேரும் ராசியானீங்க? இப்படி ஏதாச்சும் விபத்து நடந்து தான் நீங்க ஒன்னா சேரணும்னா சின்ன வயசிலேயே சின்னதா ஏதாச்சும் பண்ணியிருபோமே? என்னவோ! இப்பவாச்சும் ரெண்டு பேரும் எங்க வயித்துல பால வார்த்தீங்களே” என்று ஆசுவாசம் காட்டினார் பன்னீர் மாமா.
“விடுங்க… எல்லாம் நல்லதுக்குன்னு நினைச்சுக்க வேண்டியது தான்” – அப்பா.
பன்னீர் மாமா ஜெய்யின் அப்பா பக்கம் திரும்பி “மச்சான்… ஜெய்க்கு கட்டு பிரிச்சதும் ஒரு நடை நம்ம குலதெய்வத்துக்கு படையல் போட்டுட்டு வந்துடலாம்.. ஜெய்! நீ திரும்ப ஆஃபீஸ் போறதுக்கு முன்னாடி நம்ம கிராமத்துக்கு ஒரு விசிட் போட்டுடலாம். அதுக்கேத்த மாதிரி பிளான் பண்ணிக்கோ.. பிரபா! அத்தை மாமாவை நீ கார்ல அழைச்சிட்டு வந்துடு”
“ஆமாங்க பன்னீர்… எனக்கும் அது தான் சரின்னு தோனுது. ஒரு ராத்திரி கிளம்புனா அடுத்த நாள் காலையிலே கோவிலுக்கு போயிடலாம்…”
“மச்சான்! நான் நம்ம கிராமத்து வீட்டை சுத்தம் பண்ண சொல்லிடுறேன். நாம ரெண்டு குடும்பமும் ஒன்னா வெளியே போய் எவ்வளவு நாள் ஆச்சு… இந்த பசங்க சண்டையிலே நம்ம குடும்பங்க ஒன்னா இருந்தே வருஷக்கணக்காச்சு… இப்போ சாமி கும்பிடுறதுல இருந்து திரும்ப ஆரம்பிக்கலாம்…”
“ஆமாம் பன்னீர்! நீங்க சொல்றதும் சரி தான்… ஒரு சேஞ்சா இருக்கட்டும். அடுத்த மாசத்துல ரெண்டாவது வெள்ளி/சனி/ஞாயிறு நாம கிராமத்துல இருக்குற மாதிரி பிளான் பண்ணிக்கலாம்..”
ஜெய்யும், பிரபாகரும் சோஃபாவில் அடுத்தடுத்து உட்கார்ந்து கைகோர்த்துக்கொண்டு இந்த திட்டத்தை ஆர்வத்தோடு கவனித்துக்கொண்டிருக்க, அந்த வீட்டில் ஒரு சிறிய இடைவேளைக்கு பிறகு சிரிப்பும், கும்மாளமும் நிறைந்தது.
கதை எப்படி இருக்கு?
Picture of the day
