பேருந்து நிலையத்தில் சிற்றின்பம்…

கதைச்சுருக்கம்...
நள்ளிரவில் ஆரஞ்சு நிற நியான் விளக்குகளில் குளிக்கும் ஆளில்லாத சாலைகள்... இரண்டு இளம் காளைகள்... பேருந்து நிலையத்தில் சந்தித்த சில நிமிடங்களிலேயே அவர்களுக்கு நடுவே துளிர்க்கும் நட்பும் சிரிப்பு வெகு விரைவில் காமத்தை நோக்கி கடத்த, சாலையோரத்து மறைவில் தொடங்கும் கஜகஜா எப்படி இரவு முழுவதும் அவர்களை பிழிந்து எடுக்கிறது என்ற இனிமையான கதை.

நாம் நிற்கும் Queue-வை விட மற்ற queue-க்கள் தான் வேகமாக நகரும் என்னும் Murphy’s law வரிசையில் “நாம் desperate-க connecting bus பிடிக்க போகும் போது தான் நம் பேருந்து மெதுவாக போகும்” என்பதையும் சேர்த்துக்கொள்ளலாம். நான் அவ்வப்போது கடிகாரத்திலும் mobile phone-லும் நேரம் பார்க்கும் வேகத்தில் பேருந்து போனால் கூட இந்நேரத்துக்கு சேலம் போய் சேர்ந்திருக்கலாம். ஆனால் என் கிரகநிலை வேறு மாதிரியாக இருந்தது. பெருந்துறையில் அரசு பேருந்து மோட்டலில் நிற்காதபோது நான் சந்தோஷப்பட்டதற்கு பழிவாங்கும் விதமாக சங்ககிரி பக்கத்தில் வந்து ஒரு குப்பை ஹோட்டலில் அரை மணி நேரம் நிறுத்தப்பட்டது. ஒவ்வொரு நொடியும் யுகமாக கழிய, கடைசியில் எங்கள் பேருந்து கிளம்பினாலும் என் படபடப்பு குறையவில்லை. என் பஸ் கொண்டலாம்பட்டியை நெருங்கியபோது என் இரவு எப்படி கழியப்போகிறது என்று முடிவாகியிருந்தது.

என் பஸ் சேலம் பேருந்து நிலையத்துக்குள் என்னை உதிர்த்தபோது சென்னை பெங்களூரு bay-க்கள் எல்லாம் பரபரப்பாக இருக்க, கடைசியில் இருந்த சிதம்பரம், நெய்வேலி platform-கள் இருண்டு, கூட்டமில்லாமல் வெறிச்சோடி இருந்தது. இனி அடுத்த பஸ் காலை 5 மணிக்கு தான்… ஏறினால் 10:30 மணிக்கு தான் சிதம்பரம் போகும்… பாதி நாள் போய்விடும் என்று புலம்பிக்கொண்டு அங்கும் இங்கும் நடந்துக்கொண்டிருந்தேன். நிற்கும் பஸ்ஸில் ஏறி சீட்டில் படுத்துக்கொள்ளலாம் என்றால் இருட்டில் கொசுக்களின் ராஜ்ஜியமும், மூத்திர நாத்தமும் உயிரை எடுத்துவிடும் என்று கிலி பிடித்தது. அப்போது அவன் வந்தான்.

“Bro! வத்திப்பெட்டி இருக்கா?” இரண்டு விரல்கள் நடுவில் style-ஆக சொருகியிருந்த சிகரெட்டை காட்டினான். நான் “Sorry Bro! நான் smoke பண்றதில்லை…” என்றதும் அவன் “No Problem…” என்று அந்த சிகரெட்டை தன் சட்டை packet-ல் சொருகினான். அதற்கு ஆயுசு கெட்டி போல… அவன் “நீங்க சிதம்பரமா?” என்று கேட்டான். நான் “என் ஊர் சிதம்பரம்… என் பேரு சிதம்பரம் இல்லை…” என்று உலகமகா மொக்கை அடிக்க, அவன் “என் பேரும் நெய்வேலி இல்லை…” என்று சிரித்தான்.

“I am கார்த்தி…”, “I am இம்ரான்…” பரஸ்பரம் கைகுலுக்கினோம். அவன் “பஸ் கிளம்புறதுக்கு இன்னும் நாலஞ்சு மணி நேரம் இருக்கு… அப்படியே வெளியே உலாத்திட்டு வரலாமா? இங்கே உட்கார்ந்தா கொசு நம்மளை நாளைக்கே Dengue-ல படுக்க வச்சிடும்..” என்று கேட்டான். நான் என் கையில் இருந்த பெரிய பொதியை காட்டி மறைமுகமாக மறுக்க, அவன் “அதை Cloak room-ல வச்சிட்டா போச்சு…” என்று அசால்ட்டாக ஒதுக்கினான்.

நானும் இம்ரானும் பேருந்து நிலையத்துக்கு வெளியே ஆட்டோக்காரர்களின் படையெடுப்பை சமாளித்துவிட்டு நாலு ரோட் சந்திப்பை நோக்கி நடந்தோம். ஏரியின் நடுவில் கட்டப்பட்ட பஸ் நிலையத்தால் பக்கத்தில் இருந்த முழு ஏரியும் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டு Shopping mall, நகை கடைகளும் எழும்பியிருந்தன. நாங்கள் பேசிக்கொண்டே நடக்க நடக்க, நாங்கள் கடக்கும் தூரம் அதிகம் ஆக ஆக, எங்களிடையே இருந்த தயக்கங்கள் குறைந்துக்கொண்டிருந்தது. இம்ரான் என் தோள் மீது கை போட்டபோது நானும் இயல்பாக அவனிடம் இன்னும் நெருக்கமாக ஒட்டிக்கொண்டு நடந்தேன்.

CSI Christ Church-ஐ தாண்டியபோது 20-25 நிமிடங்கள் கூட ஆகவில்லை. சரி சாலையை தாண்டலாம் என்று நாங்கள் வேகமாக குறுக்கே ஓட, இம்ரானின் தன் கைகளை என் பின் இடுப்பில் பதிந்து என்னை நளினமாக முன்னே தள்ளியபடி ஓடினான். சாலையை கடந்து நாங்கள் நடக்க ஆரம்பித்தும் அவன் கைகள் விலகாதது என் கவனத்துக்கு வந்தது. எங்கள் நடையில் வேகம் குறைய, இம்ரானின் கைகள் மெதுவாக என் உருண்ட சூத்தில் படர்ந்தது. ஒரு gay-வுக்கு தீண்டலின் அர்த்தங்கள் புரியுமல்லவா? நான் அந்த தடவலை அனுபவித்தபடி அடுத்த நிலைக்கு கொண்டு செல்ல சரியான சந்தர்ப்பத்தை எதிர்பார்த்தபடி நடக்கிறேன்.

“இரவிங்கு தீவாய் நமை சூழுதே…” என்று பின்னணி போடும் அளவுக்கு நாங்கள் சந்தோஷமாக சேலத்து சாலையில் நள்ளிரவில் நடந்துக்கொண்டிருக்கிறோம். நான் “இம்ரான்! எனக்கு அவசரமா ஒன்னுக்கு போகனும்…” என்று என் நடையை துரிதப்படுத்த, அவன் என் வேகத்துக்கு ஈடுகொடுத்தான். ஒரு தெருவின் திருப்பத்தில் இருந்த காலி மனையில் நாங்கள் எங்கள் மூத்திர tank-ஐ காலி செய்ய என் pant zip-ஐ திறந்தேன். இம்ரான் தன் track suit-ஐயும் ஜட்டியையும் பாதி தொடைக்கு இறக்கினான். அவன் எதிர்பார்ப்பை பூர்த்தி செய்யும் விதமாக நான் ஒன்னுக்கு போனபடி அவனது சுன்னியை halogen விளக்கின் ஆரஞ்சு ஒளியில் பார்த்தேன். கூர் சீவப்பட்ட stump ஞாபகம் வந்தது.

நான் வேண்டுமென்றே, இம்ரானின் சுன்னத் செய்யப்பட்ட சுன்னியை பார்ப்பதற்காக, நிதானமாக என் சிறுநீரை வெளியேற்றிக்கொண்டிருந்தேன். இம்ரானும் என் பூளை ஓரக்கண்ணில் பார்த்துக்கொண்டிருப்பதும் என் கவனத்துக்கு வந்தது. இம்ரான் முழுதாக தன் சிறுநீரை வெளியேற்றியிருந்தாலும் எனக்காக இன்னும் தன் சுன்னியை காற்று வாங்கிக்கொண்டு நிற்கிறான். நான் அதை வெறித்து பார்ப்பதை அவன் பார்த்துவிட்டதால் நான் “இது வரைக்கும் சுன்னத் பண்றதை பத்தி கேள்விப்பட்டிருக்கேன்… ஆனால் இன்னைக்கு தான் நேர்ல பாக்குறேன்” என்றேன்.

இம்ரான் “எங்க மதத்துல எல்லா ஆம்பளைங்களுக்கும் சின்ன வயசுலயே பண்ணிடுவாங்க…” என்றான். நான் துணிச்சலாக அவனது சுன்னித்தண்டில் கைவைத்து என் கட்டைவிரலால் அவன் சுன்னி மொட்டை தேய்த்தேன். நான் “இவ்வளவு நாளா சுன்னத் பண்றதுன்னா முன்னாடி இருக்குற நுணியையும் முழுசா cut பண்ணிடுவாங்கன்னு நினைச்சேன்…” என்று சொல்ல, இம்ரான் என் விரலை மெலிதாக அழுத்திக்கொண்டு “இப்போ medical reason-க்காக west-ல non-muslims கூட சுன்னத் பண்ணிக்கிறாங்க… நம்ம ஊர்ல வியர்வை கசகசப்புக்கு infections வர நிறைய chances இருக்கு…” என்றான்.

நான் “எங்கேயோ படிச்சேன்… சுன்னத் பண்ணிடுறதால sexual intercourse-ல அந்த கிளர்ச்சியே இருக்காதுன்னும், அதனால தான் sexual satisfaction இல்லாம mechanical-ஆ நிறைய fuck பண்ணி, நிறைய குழந்தை பெத்துக்குறாங்கன்னு….” என்று தயக்கமாக சொன்னேன். இது உடற்கூறு என்பதை தாண்டி மதம் என்ற அபாயகரமான எல்லைக்குள் நுழைகிறேனோ என்ற பயம் தான். இம்ரான் சிரித்தான். “முன்தோல் விலக்கிடுறதால sexual satisfaction குறையுதுங்குறது subjective opinion…” இம்ரான் என் அனுமதி கேட்காமல் என் சுன்னியை பிடித்து முன்தோலை முழுசாக பின்னே இழுத்தான். எனக்கு ஜிவ்வென்று இருந்தது. அதனால் என் உடம்பில் புல்லரித்து, பூளில் லேசாக temper கூடியது. “இப்போ உனக்கு கிர்ருன்னு வந்துச்சு இல்லை… அது எனக்கு miss ஆகும்… ஆனா சுன்னிமொட்டு உராயுறப்போ வர்ற கிளுகிளுப்பு அப்படியே தான் இருக்கும்” என்று என் சுன்னிமொட்டின் ஓட்டையை தன் கட்டைவிரலால் அழுத்தி தேய்த்தான். என் பூள் இன்னும் அதிகமாக erection அடித்தது.

இம்ரான் மனசில்லாமல் என் பூளில் இருந்து கையை எடுத்தான். “எங்க மதத்துல குழந்தை கடவுள் குடுக்குறது… அதை abort பண்றது பாவம்னு நம்புறதால தான் எங்களோட குழந்தை பிறப்பு விகிதம் அதிகமா இருக்கு” என்று சொல்லிக்கொண்டு தன் waterbottle-ஐ எடுத்து தன் சுன்னி மொட்டை நிறைய தண்ணீர் விட்டு நன்றாக கழுவினான். அப்படியே தன் கையை அலசிவிட்டு என் பூளின் நுணியில் “தண்ணி ஊத்தட்டுமா?” என்பது போல பார்த்தான். நான் “எதுக்கு?” என்பது போல அவனை பார்க்க, இம்ரான் “Package சுத்தமா இருந்தா consumption-க்கு comfortable-ஆ இருக்கும்ல?” என்று அர்த்தமாக சிரிக்க, நான் அவன் பக்கம் திரும்பி என் கருத்த பூளை வெட்கப்படாமல் காட்டினேன்.

நாங்கள் மீண்டும் பழைய பேருந்து நிலையத்தை நோக்கி நடக்கும் போது எங்களை தாண்டி வெளியூர் செல்லும் பேருந்துகள் சர்ரென்று வேகமாக கடந்தன. நானும் இம்ரானும் இயல்பாக கைகளை கோர்த்துக்கொண்டு மெதுவாக நடைபோட்டுக் கொண்டிருக்கிறோம். எங்கள் வலது பக்கம் பழைய பாவா மெடிக்கல்ஸ் இருக்க, நான் “கொஞ்ச நேரம் அங்கே உட்காரலாமா?” என்று கேட்டேன். நான் சொன்ன “உட்காரலாமா”வின் உண்மையான அர்த்தம் இம்ரானுக்கு புரிந்தது போல… அவன் “இன்னும் கொஞ்சம் முன்னால போய் Little Flower Complex-ல ஒரு Fastfood கடை வாசல்ல உட்கார்ந்துக்கலாமா?” என்றபோது நான் வேறென்ன சொல்லியிருக்கமுடியும்?