பார்த்த முதல் இரவே…

கதைச்சுருக்கம்...
ஒரு வெள்ளிக்கிழமை இரவு என் மனைவியின் அலுவலகத்து பார்ட்டியில் அவளது சகஊழியன் நீரஜ்ஜை பார்த்ததும், எந்த ஒரு மெனக்கிடலும் இல்லாமலேயே ஒரு கஜகஜா அரங்கேறியது... அந்த குளிர் இரவின் சூடான அனுபவம் இதோ உங்களுக்காக....

எனக்கு போலி புன்னகை புரிந்து என் தாடைகள் எல்லாம் லேசாக வலிக்க ஆரம்பித்துவிட்டது. நானும் எவ்வளவு நேரம் தான் முன்பின் தெரியாத நபர்களுக்கு எல்லாம் “Hi..”, “Hello!” என்று சொல்லிக்கொண்டும், எப்போதோ பார்த்தவர்களுக்கு pleasantries பரிமாறிக்கொண்டிருப்பேன்? இருந்தாலும் சும்மா பேருக்காக நான் hangout செய்துக்கொண்டிருக்கிறேன். கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி சம்பிரதாயமாக அவனிடம் “Hi” சொன்னதும் அவன் பதிலுக்கு “Hello..” சொன்னதும் என் மனம் சஞ்சலப்பட ஆரம்பித்திருந்தது. இருந்தாலும் “எனக்கெல்லாம் இவனை மாதிரி பசங்க எங்கே கிடைக்க போறாங்க?” என்று அவன் பக்கம் திரும்பாமலேயே இருந்தேன். மனசுவிட்டு போயிருந்த எனக்கு யாரோ என்னை உற்று பார்ப்பது போல இருந்தது. சட்டென்று திரும்பினேன்.

“ஆண்டவன் நல்லவங்களை சோதிப்பான் ஆனா கைவிடமாட்டான்”னு பாட்ஷா சொல்றது போல (நானும் நல்லவன் தாங்க! Closet Gay-ஆ இருக்குறது குற்றமா என்ன?) திடீரென்று அவன் பார்வை என்னை தீண்டியதும் எனக்கு ஜிவ்வென்று இருந்தது. நான் அவனை பார்த்து புன்னகைக்க, அவன் என்னிடம் வந்தான். “ஹலோ! நான் நீரஜ்…” என்று கை நீட்ட, “ஐயாம் கார்த்தி” என்று அவன் கையை பிடித்து குலுக்கினேன். பக்கத்து Sofa-வில் உட்கார்ந்து mobile phone-ஐ நோண்டிக் கொண்டிருந்திருந்த குட்டி பையனை “அங்கே போய் விளையாடு” என்று நாங்கள் ஒன்றாக உட்கார இடம் காலி செய்துக்கொடுத்தான்.

“நீங்க ரிஷப் சார் friend-ஆ?” என்று பேச்சை ஆரம்பித்தான். நான் “இல்லை… அவர் என் wife ரோகிணியோட colelague… எனக்கு இங்கே யாரையும் தெரியலை… நல்லவேளை நீங்களாவது பேச்சு துணைக்கு கிடைச்சீங்க…” என்று இயல்பாக, விகல்பமான எண்ணங்கள் அவன் கையின் மேலே என் கையை வைத்தேன். நீரஜ் “நானும் ரிஷப் சார் get togethers-ல participate பண்ணலைன்னா அவர் team spirit-ஐ maintain பண்ணனும்னு lecture குடுப்பாரேன்னு பயந்துட்டு வந்தேன்… எனக்கும் இந்த party கொஞ்சம் போர் தான்…” என்று என் கையை நகர்த்தாமல் உரையாடலை மேலே தொடர்ந்தான்.

wallclock-ல் மணி ஒன்பதரையை நெருங்கிக்கொண்டிருந்தது. நீரஜ் “சரி! நான் கிளம்பட்டுமா? இப்போ start பண்ணினா தான் 10 மணி ரயிலை புடிக்க முடியும்… Epping North போகனும்…” என்று என் பதிலை எதிர்பார்க்காமல் ரிஷப்பிடம் சென்று கிளம்புவதாக சொன்னான். அவர்கள் என்ன பேசியிருப்பார்கள் என்று தெரிந்தது. நீரஜ் என்னிடம் வந்து “Thanks கார்த்தி! பார்க்கலாம்” என்று சொன்னபோது அவன் என்னிடம் என் mobile number கேட்கவில்லையே என்று ஏனோ மனம் பாரமாக இருந்தது.

பொதுவாக ஆறு ஏழு மணிக்கு எல்லாம் உறக்கத்துக்கு போகும் மெல்போர்ன் தெருக்கள், வெள்ளிக்கிழமை இரவு மட்டும் தூக்கம் வராமல் புரள்வது போல கொஞ்சம் பரபரப்பு காட்டும். என் கார் சீராக போய்க்கொண்டிருக்கிறது. ஸ்டீரியோவில் இசைஞானி கம்பெனி கொடுக்க, பக்கத்து சீட்டில் நீரஜ் உட்கார்ந்திருக்கிறான். அவனை ரயில் நிலையத்தில் drop செய்வதாக நானும் party-ல் இருந்து “எஸ்” ஆகிவிட்டேன். ரோகிணியும் தன் நண்பர்களுடன் அரட்டை அடித்துவிட்டு யாரையாவது drop செய்ய கேட்டுக்கொள்வதாக எனக்கு விடுதலை கொடுத்தாள்.

நீரஜ் “Station-க்கு அங்கே திரும்பனும்…” என்று பதற்றம் காட்ட, நான் புன்னகையுடன் “நீரஜ்! நான் உன்னை Epping-லயே drop பண்ணிடுறேனே… எனக்கும் வீட்டுக்கு போய் என்ன பண்றதுன்னு தெரியலை… ஏன் train-ல யாரையாச்சும் பார்க்கனுமா? Friday வேற… plans இருக்கா?” என்று கண்ணடித்தேன். நீரஜ் “இல்லை… உங்களுக்கு எதுக்கு சிரமம்?” என்று சங்கடப்பட, நான் “சும்மா இப்படி ஊர் சுத்தினா… சும்மா Drive date மாதிரி” என்று லேசாக கொக்கிப்போட்டேன். நீரஜ் சிரித்தான். “என்னை மாதிரி மொட்டைப்பையன் கூட date போற அளவுக்கு போரடிக்குதா கார்த்தி?” என்று என் கைவிரல்களை கோர்த்துக்கொண்டான்.

நான் அவனுக்கு பதில் சொல்லாமல் “சரி! உன்னை பத்தி சொல்லு… ஏன் தனியா வந்திருக்கே? வீட்டுல யாரெல்லாம் இருக்காங்க?” என்று சாலையை பார்த்து ஓட்டியபடி கேட்டேன். நீரஜ் “நான் project deputation-ல வந்திருக்கேன்… சென்னையில wife-ம், 3 வயசு பொண்ணும் இருக்காங்க… அவ்வளவு தான்” என்றான். நான் “இங்க…” என்று ஆரம்பிக்க, நீரஜ் “ஒரு பஞ்சாபி family கூட house sharing-ல இருக்கேன்… Epping North City-ல இருந்து தூரமா இருக்குறதால வாடகை கம்மியா கிடைச்சுது. CBD-க்கு direct train இருக்குறதால கொஞ்சம் சீக்கிரமா கிளம்பனும், late-ஆ வரணும். காசு save பண்ணனும்னா இதையெல்லாம் செஞ்சு தானே ஆகனும்?” என்று என் விரல்களை ஒவ்வொன்றாக தன் கட்டைவிரலால் தடவிக்கொண்டு பதில் சொன்னான்.

நேரம் பார்த்து இசைஞானி “இளமை என்னும் பூங்காற்று..” என்று சன்னமாக காமத்தை தெளிக்க ஆரம்பிக்கிறார். முதலில் ஒவ்வொரு விரல்களாக தடவிய நீரஜ் (ஒருவேளை என்னிடம் இருந்து எதிர்வினை வராததால் கூட இருக்கலாம்…) என் பக்கம் ஒருக்களித்து உட்கார்ந்து என் கையை தன் மடியில் வைத்துக்கொண்டான். நான் ‘இயல்பாக’ அவனது தொடையை இறுக்கி பிடித்து தேய்த்தேன். அவன் ‘தப்பாக’ எடுத்துக்கொள்ளக்கூடாதே என்று “தொடை நல்லா tight-ஆ இருக்கு… regular-ஆ gym போவியா நீரஜ்” என்று பேச்சுக்கொடுத்தபடி என் கையை மேல் தொடைக்கு நகர்த்தினேன்.

நீரஜ் “அதுக்கெல்லாம் நேரம் கிடைக்கிறது இல்லை… ஆனா ரொம்ப வருஷமா தவறாம வாரத்துக்கு மூணு நாள் jogging போவேன்… அதனால கூட என் lower body நல்லா tone ஆகியிருக்கலாம்” என்று என் கையை அதற்கும் மேலே நகரவிடாமல் நங்கூரம் போட்டு நிறுத்தினான். இன்னும் சில நிமிடங்கள் கிடைத்திருந்தால்… ஹ்ம்ம்! ஆனால் அதற்குள் அவன் வீட்டு தெரு வந்துவிட்டது. நான் வண்டியை கவனமாக road side parking செய்யப்பட்ட வண்டிகளில் உரசிவிடாமல் கவனமாக சென்று அவன் வீட்டு வாசலில் நிறுத்தினேன்.

நான் அரைமனசாக “பார்க்கலாம் நீரஜ்…” என்று விடைபெற்றுக்கொள்ள, அவன் “உள்ளே வாங்க கார்த்தி! ஒரு Green Tea இல்லைன்னா Black coffee குடிச்சுட்டு போகலாம்… நீங்க வீட்டுக்கு போற வரைக்கும் உங்களை active-ஆ வைக்க caffine வேணும்ல?” என்று சிரித்தான். உள்ளுக்குள்ளே ஆசை இருந்தாலும் நான் “நீயே shared accommmodation-ல இருக்கே… எதுக்கு உனக்கு பிரச்சனை?” என்று தயங்கினேன். நீரஜ் “நான் பசங்களை கூட்டிட்டு வர்றதுக்கு அவங்க ஒன்னும் சொல்ல மாட்டாங்க… சத்தம் வராம பார்த்துக்கோன்னு மட்டும் சொன்னாங்க… வாங்க! வெளியே ரொம்ப குளிருது” என்று சொல்லிவிட்டு தன்னிடம் இருந்த சாவியை எடுத்தபடி வாசல் கதவை நெருங்கினான்.

நான் வண்டியை kerb side parking போட்டு நிறுத்திவிட்டு அவனுடன் வீட்டுக்குள் நுழைந்தேன். நீரஜ் என் கையை பிடித்துக்கொண்டு தன் அறைக்குள் நுழைந்து கதவை சார்த்தினான். வழக்கமான Bachelor room போல கொஞ்சம் கலைந்து தான் இருந்தது. நீரஜ் என்னை கட்டிலில் உட்கார வைத்துவிட்டு Electric kettle-ல் தண்ணீர் ஊற்றி switch on செய்தான். நான் இருப்பதை பொருட்படுத்தாமல் எனக்கு முதுகு காட்டியபடி தன் jeans pant-ஐ ஜட்டியோடு சேர்த்து கழற்றினான்.

கழற்றியதை hanger-ல் மாட்டிவிட்டு, தொங்கிய தன் shorts-ஐ எடுக்க கையை தூக்கிய சில நொடிகளுக்கு அவனது சூத்து தரிசனம் காட்டி மறைந்தது. நீரஜ் தன் shorts-ஐ மாட்டிக்கொண்டு தன் சட்டையை கழற்றினான். மீண்டும் நொடிப்பொழுதுக்கு மேலுடம்பை காட்டிவிட்டு ஒரு Tanktop-ஐ எடுத்து மாட்டிக்கொண்டான். Kettle-ல் தண்ணீர் சூடேற சூடேற அதன் “ஸ்ஸ்ஸ்…” சத்தத்தோடு என் மனதில் என்னவோ நடக்கப்போவதற்கான உள்ளுணர்வு எச்சரித்தது.

“நான் கிளம்புறேன் நீரஜ்…” என்று எழுந்திருக்க, இரு Green tea bag-களை சுடுதண்ணீரில் முக்கிக்கொண்டிருந்த நீரஜ் “டீ போட்டாச்சு…” என்றான். நான் சங்கடமாக நிற்க, அவன் கோப்பைகளில் ஒன்றை என்னிடம் நீட்டி “Are you sure… அவசரமா கிளம்பனுமா?” என்று கிசுகிசுப்பாக கேட்டபோது அவன் மூச்சுக்காற்று என் மீது சூடாக அடித்தது. நான் பலவீனமாக Tea cup-ஐ sip செய்தபடி கட்டிலில் உட்கார்ந்தேன்.