உ.க.உறவே 12. மனசெல்லாம் நீயே தான்

133 இது உயிரில் கலந்த உறவே தொடர்கதையின் 12-வது அத்தியாயம்.

முன் கதை சுருக்கம்...
ஒரே நிறுவனத்தில் ஆனால் வெவ்வேறு கட்டிடங்களில் வேலை செய்யும் ஜெய்யும் பிரபாகரும் ஒரு மந்தமான மதிய பொழுதில் ஒன்றாக காபி குடிக்க Canteen-க்கு போகலாம் என்று முடிவு செய்து service lift-க்கு அருகே சந்திக்க கிளம்புகிறார்கள். ஆனால் ஆளில்லாத lift-ம், மதியமும் மூடு கிளப்பிவிட, அந்த ஆளில்லாத lift காம வாகனமாக மாறுகிறது.

Just ஒரு கேள்வி...
கதையில் கில்மா படங்களை மறைத்துவிட்டு, வெறும் text மட்டும் படிக்கும் வசதியை உபயோகிக்கிறீர்களா? ஆம். பொது இடங்கள் / வேலை நேரத்தில் படிக்க இந்த வசதியை உபயோகப்படுத்துகிறேன் ஆம். அப்படியே Featured Images-களில் sex படங்களை தவிர்த்தால் இன்னும் வசதியாக இருக்கும். இல்லை. தனியாக இருக்கும்போது படிப்பதால் நான் படங்களை மறைப்பதில்லை. :-0 அப்படி ஒரு வசதி இருப்பதையே கவனிக்கவில்லை... View Results  Loading ...

Click here to read text only - Hide or Show explicit images

பிரபாகருக்கு தூக்கம் கலைந்து முழுசாக கண் விழித்தபோது கட்டிலில் பக்கத்தில் ஜெய் இல்லை. அறைக்குள் நல்ல வெளிச்சம் பரவியிருந்தது மட்டுமல்லாமல் லேசாக உப்புசமும் ஆரம்பித்திருந்தது. அதனால் சூரியன் வந்து ரொம்ப நேரம் ஆகியிருக்கும் என்று தோன்றியது. கட்டிலில் இருந்து எழுந்த போது நெகிழ்ந்து போன லுங்கி கழன்று அவனுடைய சதைப்பாற்றன தொடையில் சரிந்தது. பிரபாகர் நிதானமாக தன்னுடைய ஜட்டிக்குள் கையைவிட்டு கொட்டையை சரியாக்கிவிட்டு, சரிந்த லுங்கியை மேலே ஏற்றி கட்டிக்கொண்டு அறை கதவை நோக்கி நடந்தான். வழியில் பீரோவின் ஆளுயர கண்ணாடியில் தெரிந்த தன்னுடைய உருவத்தை ஒரு நிமிடம் நின்று கும்மென்று இருந்த தன்னுடைய செழுத்த மார்பை ஒருமுறை அழுத்திப்பார்த்துவிட்டு தனக்கு தானே ஒரு முத்தத்தை கொடுத்துவிட்டு அறையை விட்டு வெளியே வந்தான். அவன் கண்கள் ஜெய்யை தேடியது.

திரும்பி அறைக்குள்ளே பார்த்தபோது அவனது லுங்கி கட்டிலுக்கு கீழே கிடந்தது. ஒருவேளை குளிக்கிறானோ என்று பாத்ரூம் பார்க்க அதன் கதவில் கை வைக்க, அது மூடப்படாததால் திறந்து உள்ளே வெறுமையாக இருந்தது.

“எங்கே போயிருப்பான்…?” என்று யோசித்துக்கொண்டிருக்கும்போது கிச்சனில் மெல்லிய முனுமுனுப்பு கேட்டது. பிரபாகர் மெதுவாக கிச்சனை எட்டிப்பார்க்க, ஜெய் வெறும் ஜட்டியோடு அடுப்பில் ஆம்லெட் போட்டுக்கொண்டிருந்தான். விபத்துக்கு பிறகு ஓய்வில் ஜெய் நிறைய எடைபோட்டுவிட்டதால் அது குறைவதற்கு ரொம்ப நாட்கள் பிடிக்கிறது. ஆனாலும் ஜெய் உருண்டு திரண்டு மொழுமொழுவென நாட்டுக்கட்டையாக இருந்தான். அந்த கொழுகொழு உடம்பில் அவனது உருண்டு திரண்ட சூத்தை அவனுடைய ஜாக்கி ரியோ ஜட்டி முக்கால்வாசி மட்டுமே மறைத்து, சூத்து உருண்டையில் கீழ் பாகங்களை காட்டியபடி அவனை மேலும் கவர்ச்சியாக்கி இருந்தது. அந்த சூத்தின் சைஸுக்கு ஏற்ப பெரிய தொடை இருந்ததால் ஜெய்யின் முழு உடம்பும் ஒரே சீராக அழகாக இருந்தது. பிரபாகர் சத்தம் போடாமல் நின்றுக்கொண்டே ஜெய்யை கொஞ்ச நேரம் (இதை எழுதும்) என்னோடு சேர்த்து சைட்டடித்துக்கொண்டிருந்தான்.

அடுப்பில் தோசைக்கல்லில் ஒரு மெல்லிய ஆம்லெட், சிம்மில் பொன்னிறமாக வெந்துக்கொண்டிருக்க, ஜெய் முட்டையையும் வெங்காயத்தையும் ஒன்றாக கலக்கி அடுத்த ஆம்லெட்டுக்கு தயார் செய்துக்கொண்டிருந்தான். தன் முதுகில் பிரபாகர் வந்து சாய்ந்து தன்னை கட்டிப்பிடிப்பதை உணர்ந்து ஒரு மெல்லிய புன்னகையை உதிர்த்துவிட்டு “குட் மார்னிங் டா…” என்று சொல்லியபடி தலையை திருப்பி பிரபாகரின் கன்னத்தில் முத்தம் வைத்தான்.

பிரபாகர் தூக்கக்கலக்கம் போகாமல் “குட்மார்னிங் குட்டி…” என்று சொன்னபடி தன் உதட்டால் ஜெய்யின் மேல்முதுகெங்கும் நக்கியவாறே, அதே சமயம் தன் கையை ஜெய்யின் மார்பிலும் வயிற்றிலும் வஞ்சனை இல்லாமல் படரவிட்டான்.

“பிரஷ் பண்ணிட்டியாடா? காஃபி கலக்கட்டுமா இல்லை டிஃபன் சாப்பிட்டுட்டு காஃபி குடிக்கிறியா?”

“அதெல்லாம் இருக்கட்டும்… காலங்கார்த்தால இப்படி கவர்ச்சியா சூடேத்துனா நான் என்னடா பண்ணுவேன்? பெருசுங்க எங்கே?”

முதல் நாள் பிரபாகரின் பெற்றோர்கள் திடீரென்று வந்திருந்தார்கள். ஆரம்பத்தில் என்னவோ ஏதோ என்று பதறிப்போன பிரபாகர் பின்னர் அவர்கள் ஏற்கனவே ஜெய்யின் பெற்றோர்களோடு பேசிவைத்துவிட்டு தான் வந்திருக்கிறார்கள் என்று அறிந்ததும் லேசாக குறுகுறுப்பாக இருந்தது.

“இல்லை பிரபா… உனக்கு நேரம் சரியில்லைன்னு சித்தர் சொல்லியிருந்தார் இல்லை… அது இப்போ முடியப்போகுது.. அது முடியிற சமயத்துல ரொம்ப வக்கிரமா இருக்குமாம்.. அதனால பரிகாரம் பண்ண கோவிலுக்கு போகலாம்னு பேசிட்டிருந்தோம்… ஜெய்க்கும் சேர்த்து வேண்டிக்கிட்டு வரலாம்னு நாங்களும் கூட போறோம்..” தனசேகர் சொல்லும்போது பிரபாகரால் முழுசாக நம்பவும் முடியவில்லை… அதே சமயம் ஏற்றுக்கொள்ளாமலும் இருக்கமுடியவில்லை.

“அவங்க காலையிலே நாலு மணிக்கே கிளம்பிட்டாங்க… மதியம் 2-3 மணிக்கு வந்துடுவாங்கலாம்… அதனால தான் நான் நமக்கு பிரேக்ஃபாஸ்ட் செஞ்சிட்டு இருக்கேன்.. உனக்கு ஆம்லெட்டும் பிரெட் டோஸ்ட்டும் போதுமா இல்லை இட்லி ஊத்தட்டுமா? ஃப்ரிட்ஜுல மாவு இருக்கு” ஜெய் பிரபாகரின் கவனத்தை கலைத்தான்.

“அதெல்லாம் இருக்கட்டும்… ஏன் இப்படி without-ல செக்ஸியா இருக்கே? என்னை கொடுமை படுத்துறதுக்காகவா?” என்று சொன்னபடி பிரபாகர் ஜெய்யின் ஜட்டிக்குள் இயல்பாக கையைவிட்டு அவனுடைய package-ஐ கொத்தாக பிடித்தான்.

“இல்லை பிரபா… இது என்னோட fantasy… வீட்டுல அப்பா அம்மா இருக்கும்போது முட்டிக்கு கீழே தான் ஷார்ட்ஸ் போடனும், லுங்கியிலே மேடு தெரிய கூடாது அப்படி இப்படின்னு ஏகப்பட்ட restrictions… அதனால அவங்க இல்லாதப்போ என் ஆசைக்காக இப்படி அவுத்துப்போட்டுட்டு அலையுவேன்… சமயத்துல நிறைய கையடிச்சுட்டு டயர்டாகிடுவேன்…” – ஜெய் பிரபாகரின் கையை பிடிக்காமலும், விலக்காமலும் ஒரு கையை தோசைக்கல்லின் கைப்பிடியை பிடித்தபடி மறுகையால் கவனமாக தோசை கரண்டி கொண்டு ஆம்லெட் தோசைக்கல்லில் ஒட்டாமல் பிரித்துக்கொண்டிருந்தான்.

“இப்போ தான் அடிச்சுவிடுறதுக்கு நான் இருக்கேனே..” பிரபாகர் ஜட்டிக்குள் இருந்து ஜெய்யின் சாமானை வெளியே எடுக்காமல் உள்ளேயே அந்த மொத்தமான சுன்னித்தண்டை பிதுக்க, முன்தோல் விலகி ஜெய்க்கு கிறக்கமாக இருந்தது. பிரபாகர் இன்னும் நெருக்கியபடி ஜெய்யின் முதுகுப்புறத்தில் தன் மார்பால் தேய்த்தபடி மீண்டும் அவன் முதுகில் முத்தம் வைத்தான்.

ஜெய் தோசைக்கல்லில் ஆம்லெட்டை திருப்பி போட்டுவிட்டு, தன் கையை உயர்த்தி பிரபாகரின் தலைமுடியை கொத்தாக பிடித்து இழுத்து அவன் உதட்டை கவ்வினான்.

“குட்டி… நான் இன்னும் பல்லே விளக்கலைடா..” பிரபாகர் சங்கடமாக சிரித்தான். பிரபாகரின் கைகள் இன்னும் ஜெய்யின் ஜட்டிக்குள் அவனுடைய சாமானை பத்திரமாக பிடித்தபடி இருந்தது.

“அதனால என்ன? நமக்குள்ள வாய்ப்போடும்போது அந்த சுன்னியில தான் ஒன்னுக்கு போகும்னு தோணுமா என்ன? உண்மையான காதலுக்கு சுத்தம் தெரியாது…” ஜெய் பிரபாகரின் மூக்கோடு உரசிவிட்டு, செல்லமாக அவனை தள்ளிவிட்டு “சீ! சரியான அழுக்கு சூரப்பையன்.. போய் பல்லு விளக்கிட்டுவாடா… நான் சாப்பாடு எடுத்து வைக்கிறேன்” என்றான்.

“நான் பல் விளக்கிட்டு மூஞ்சு துடைக்க துணி வேணும்.. உன் ஜட்டியை கழற்றிக்குடு… ” பிரபாகர் செல்லமாக லந்து பண்ண முயற்சித்தான்.

“இந்தா நாயே… ஓடிப்போ” ஜெய் ஜட்டியை கீழே இறக்கி லாவகமாக தன் கால்களை உதறி, தன் ஜட்டி பிரபாகரின் முகத்தில் விழுமாறு சரியாக எத்தினான்.

பிரபாகர் ஜெய்யின் ஜட்டியை முகர்ந்தபடி அவனை பார்வையாலேயே கற்பழித்தபடி பாத்ரூமுக்கு போனான்.

பிரபாகர் பல் விளக்கிவிட்டு திரும்ப வந்தபோது ஜெய் இடுப்பில் துண்டு சுற்றிக்கொண்டு டைனிங் டேபிளில் தான் சுட்ட ஆம்லெட்டுகளையும், பிரெட் டோஸ்டுகளையும் கலை நேர்த்தியுடன் அடுக்கிவைத்து போட்டுவைத்த காஃபியை ஃபிளாஸ்க்கில் ஊற்றிக்கொண்டிருந்தான். பிரபாகர் ஜெய்யின் பக்கத்தில் வந்து அவனை பின்புறம் இருந்து அணைத்து ஜெய்யின் முதுகில் முத்தம் வைத்தபடி, ஜெய்யின் இடுப்பில் இருந்த துண்டின் முடிச்சை அவிழ்த்து கழற்றி தன் தோளில் போட்டுக்கொண்டான்.

உன் ஆசை அவ்வளவு தானா?” ஜெய் பதற்றப்படாமலும், தன் நிர்வாணத்தை பற்றி கண்டுக்கொள்ளாமலும் ஆம்லெட்டையும் பிரெட்டையும் பிரபாகருக்காக தட்டில் எடுத்து வைத்தான்.

பிரபாகர் சேரில் உட்கார்ந்துக்கொண்டு ஜெய்யை வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்துக்கொண்டே பிரட்டை எடுத்து கடித்தான். ஜெய் அம்மணமாக எதிர் சீட்டில் உட்கார்ந்து பிரபாகரின் காலை இழுத்து தன் மடியில் வைத்துக்கொண்டான்.

“குட்டி… எனக்கு என்னவோ பயமா இருக்குடா?” – பிரபாகர் தாழ்ந்த குரலில் சொன்னான்.

“என்ன? யாராச்சும் நம்மள இப்படி பார்த்துடுவாங்களான்னா?”

“இல்லடா குட்டி… எனக்கு என்னவோ ஏதோ பெருசா தப்பா நடக்கப்போகுதுன்னு உள்மனசு சொல்லுது… ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கும்போது காரணமே இல்லாம எனக்கு மனசு நடுங்கும்… ஆனா சீக்கிரமே நான் பயந்த மாதிரி ஏதோ நடக்கும்”

ஜெய் தன் சேரை பிரபாகரின் பக்கத்தில் இழுத்துப்போட்டுக்கொண்டு அவனுடைய கையின் மீது தன் கையை இதமாக வைத்தான். “பிரபா! இப்படி காரணமே இல்லாம பயப்படுறதை முதல்ல நிறுத்து. சந்தோஷம் இருந்தா அடுத்து கஷ்டம் வந்தாகனுங்குற தியரியை நீ அனாவசியமா சீரியஸா எடுத்துக்குறே… நான் தான் உன் கூட இருக்கேன் இல்ல.. அப்புறம் என்ன கவலை உனக்கு?”

“எனக்கு அது தான் கவலை… நீ என்னை விட்டு போயிடப்போறேன்னு தோணுது” பிரபாகரின் குரல் கம்மத்தொடங்கியது.

ஜெய் எழுந்து பிரபாகரை தன் நெஞ்சில் சாய்த்து அணைத்துக்கொண்டான்.

“பிரபா! நான் என் கடைசி மூச்சுவரைக்கும் உன் கூட தான் இருப்பேன்… என்னை நம்புடா…” பிரபாகரின் முகத்தை தன் செழுத்த மார்பில் வைத்து செல்லமாக அழுத்திக்கொண்டான். பிரபாகர் தன் கையில் இருந்த பிரட்டை அப்படியே தட்டில் போட்டுவிட்டு திரும்பி ஜெய்யை கட்டிக்கொண்டான். சில நிமிடங்கள் இருவரும் அப்படியே இருந்தார்கள்.

பிரபாகர் ஜெய்யை சுற்றியிருந்த தன் கையை விடுத்து டேபிள் பக்கம் திரும்பினான். ஜெய் மீண்டும் தன் சேரில் உட்கார்ந்துக்கொண்டான். பிரபாகர் தன் தொடையில் இருந்த துண்டை ஜெய்யின் இடுப்பை சுற்றி போட, ஜெய் அதை தள்ளிவிட்டு “சாப்பிட்டப்புறம் நீ என்னை மூடு… உன் உடம்பால..” என்று சொல்லிவிட்டு பிரபாகரின் கண்ணை ஊடுருவி பார்த்தான்.

பிரபாகரின் உதட்டில் ஒரு மெல்லிய சந்தோஷ புன்னகை தவழ்ந்தது. ஜெய் சொன்னது போலவே அடுத்த சில மணி நேரங்களுக்கு ஜெய்யின் நிர்வாண உடம்பை பிரபாகர் தன்னுடைய உடையில்லாத உடம்பால் மூடினான். இருவரது உடம்பு சூடும் மற்றவர்களுக்கு இதமாக இருந்தது. வாய்ப்பேச்சுக்கு இடமளிக்காமல் இருவரின் கைகளும் உதடுகளும் தங்கள் ஆளுமையை செலுத்தின. அயற்சியில் லேசாக கண்கள் செருகியபோது ஜெய்யின் ஐஃபோன் ஹாலில் சத்தமாக அழைத்தது.

ஜெய் எழுந்து கட்டிலில் இருந்து தாவி குதித்து ஓட, பிரபாகர் அவன் மீது தூக்கிப்போட்ட துண்டை சரியாக கேட்ச் பிடித்து இடுப்பில் சுற்றிக்கொண்டு ஐஃபோனின் அழைப்பை ஏற்றான். பிரபாகருக்கு அவன் பேசியதில் இருந்து பெரியவர்கள் திரும்பிக்கொண்டிருப்பது புரிந்தது. எழுந்து தன்னுடைய ஜட்டியை கால்களுக்கிடையே மாட்டி மேலே ஏற்றினான். லுங்கியை கட்டிக்கொண்டு ஹாலுக்கு வரவும், ஜெய் அழைப்பை துண்டித்துவிட்டு திரும்பவும் சரியாக இருந்தது.

“அவங்க வர இன்னும் ஒன்னரை மணி நேரம் ஆகுமாம்… நாம அவங்களுக்கு ஏதாச்சும் சமைச்சு வைக்கலாமா?” – ஜெய்.

“நானும் அது தான் யோசிச்சேன்… நீ போய் டிரெஸ் மாட்டிட்டு வா… நான் காய்கறி நறுக்க ஆரம்பிக்கிறேன்… பிரபாகர் கிச்சனை நோக்கி நடக்கும்போது ஜெய் அவன் கையை பிடித்து இழுத்து ஒருமுறை பிரபாகரின் உதட்டை கவ்வினான்.

சமையல் முடிந்து வீடெங்கும் பெருங்காயத்தின் தாளிப்பும், கொத்துமல்லியும் கமகமக்க ஜெய் அவற்றை ஹாட் பேக்கில் வைத்து அடைத்தான். பிரபாகர் கை கழுவிவிட்டு ஜெய்யிடம் “குட்டி… உன்னோட ஐஃபோன்ல எடுத்த நம்மளோட intimate photos எனக்கு bluetooth-ல transfer பண்றியா?” ஜெய்யும் பிரபாகரும் தாங்கள் மேட்டர் செய்தபோதெல்லாம் அந்த சந்தோஷத்தை பதிவு செய்ய கில்மா ஃபோட்டோக்கள் எடுப்பது வழக்கம். அவை எல்லாம் ஜெய்யின் மொபைலில் இருந்தன.

“பிரபா.. உன்னோட மொபைல் Android OS என்னோடது IOS.. Bluetooth-ல போகாது.. என்னோட icloud account-க்கு browser-ல login பண்ணி download பண்ணிக்கோ…”

“சரிடா.. login பண்ணிக்குடு”

“வேலையா இருக்கேன்.. நீயே பண்ணிக்கோ… password 14prabhakar”

“அது என்னடா பதினாலு?”

“ம்ம்… கண்டுபிடி”

“உன் அளவுக்கு எனக்கு crypt பண்ண தெரியாதுடா… ப்ளீஸ் சொல்லேன்..” பிரபாகர் செல்லம் கொஞ்சினான்.

“அது பயங்கர சிம்பிள்… 143-ல வர்ற 14 அது… இன்னுமா புரியலை?”

பிரபாகர் அதை decode செய்தான்… “143-நா I Love You… அப்போ 14- I Love”… புரிந்ததும் கண்ணில் கண்ணீரோடு தாவி ஏறி ஜெய்யை கட்டிக்கொள்ள, பிரபாகரின் பாரம் தாங்காமல் ஜெய் சோஃபாவில் சரிய, அப்படியும் அவன் உதடுகள் ஜெய்யின் உதட்டை விடவே இல்லை.

கொஞ்ச நேரம் கழித்து வீட்டு வாசலில் கார் வந்து நிற்கும் சத்தமும் அதை தொடர்ந்து கிரீஸிடப்படாத கேட் திறக்கப்படும் கிறிச்சிடும் ஓசையும் கேட்டு ஜெய்யும் பிரபாகரும் வாசலுக்கு வந்தார்கள்.

கதை எப்படியொருந்தது என்று உங்கள் கருத்துக்களை மறக்காமல் Comments-ல் போடவும்.