சேத்தனுடன் சேட்டை

கதைச்சுருக்கம்...
IT Company-ல் வேலை செய்யும் கார்த்திக்கு SIM Cards விற்கும் Salesman சேத்தனுடன் ஏற்படும் நட்பு, நாளடைவில் ஈர்ப்பாக மாறி, உடலுறவில் உச்சம் பெறுவதை சொல்லும் feel good கதை.

அது நான் ஒரு புதிய கம்பெனியில் சேர்ந்த முதல் நாள்… அந்த அறுவை Induction session-ல் இருந்து ஒரு தற்காலிக விடுதலை lunch break என்ற பெயரில் கிடைத்தது. அவர்கள் கொடுத்த lunch coupon-ஐ வைத்து Thali Meal ஒன்றை எடுத்துக்கொண்டு canteen-ன் ஓரமாக ஒதுங்கினேன். மதியம் திரும்ப வருவதற்குள் அந்த குறிப்பிட்ட வங்கியில் கணக்கு இல்லாதவர்கள் Salary account-க்காக புதிய bank account உருவாக்கி Account Number-ஐ கொண்டு வருமாறு சொல்லியிருந்தார்கள். சாப்பாடு சாப்பிட்டபடி Bank representative-களிடம் நிற்கும் வரிசையை பார்த்து எதில் கூட்டம் குறைவாக இருக்கிறதோ அந்த வங்கியில் புது கணக்கு தொடங்கிக்கொள்ளலாம் என்று முடிவு செய்தேன். அது மட்டும் அல்லாது புது mobile connection எடுக்கவேண்டும் என்று நினைத்திருந்ததால், புதிதாக corporate connection-ல் எடுத்தால் இதே கம்பெனியில் வேலை பார்க்கும் colleagues / நண்பர்களுக்கிடையே unlimited talktime என்பதால் நான் எனக்கு பிடித்த Airtel-லேயே புது connection எடுத்துக்கொள்ளலாம் என்று முடிவு செய்தேன்.

சாப்பிட்ட தட்டை Wash Counter-ல் போட்டுவிட்டு Airtel representative-ஐ தேடி போனபோது அங்கே அந்த இளைஞன் யாரிடமோ mobile phone-ல் கடலை போட்டுக்கொண்டிருந்தான். என்னை பார்த்ததும் “மகா… நன்தரா கால் மாடித்தினி” என்று அழைப்பை துண்டித்துவிட்டு “ஹலோ! சார்” என்றபோது எனக்கு வயிற்றில் பட்டாம் பூச்சிகள் எல்லாம் பறக்கவில்லை.

“எனக்கு புது mobile connection வேணும்…” நான் ஆங்கிலத்தில் கேட்டேன்.

“பண்ணிடலாம் சார்… அதுக்கு முன்னாடி உங்க personal details எடுத்துக்கட்டுமா?” அவனும் ஆங்கிலத்தில் பதில் சொன்னான். எனது personal details-களை சொல்ல சொல்ல அவன் application form-ல் பூர்த்தி செய்துவிட்டு, table மீது கிடந்த SIM Card கட்டு ஒன்றை பிரித்து நான்கைந்து Card-களை என் முன்னால் பரப்பினான்.

ஒற்றை விரலை ஒரு SIM Card மீது வைத்து என் பக்கம் தள்ளிவிட்டு “இது உங்க தமிழ்நாடு நம்பர்க்கு identical-ஆ இருக்கும். உங்களோட existing number-ஓட last 5 numbers-ஐ reverse பண்ணி போட்டா இந்த புது number-ஓட கடைசி 5 digits கிடைக்கும்…. ஞாபகம் வச்சுக்க ஈஸியா இருக்கும்… ஆனா உங்களுக்கு வேற choices கூட இருக்கு…” என்று சொல்ல, நான் “இதுவே எடுத்துக்குறேன்… Thanks” என்றேன்.

மாலை… IT Park பஸ் ஸ்டாப்பில் முண்டியடித்த கூட்டத்தில் ஒரு வழியாக ஏறி இடம் பிடிக்க, கொஞ்ச நேரத்தில் உள்ளே தள்ளப்பட்ட பயணிகளில் அவனும் வந்து சேர்ந்தான். நான் அவனை பார்த்து புன்னகைக்க, அவனும் புன்னகைத்தான். நான் அவனிடம் “உங்க bag-ஐ குடுங்க… நான் வச்சுக்கிறேன்” என்றபோது சந்தோஷமாக தந்தான். எனது Bus stop வரப்போகும்போது நான் அவனிடம் “நான் இறங்கப்போறேன்… நீ இங்கே உட்கார்ந்துக்கோ” என்றபோது அவன் அழகாக சிரித்தபடி “நானும் இங்கே தான் இறங்கனும்” என்றான்.

பேசிக்கொண்டே நடந்தோம்… அவன் பெயர் சேத்தன் என்றும், மாண்டியாவை சேர்ந்தவன் என்றும் இங்கே சமீபத்தில் தான் பி.காம் முடித்திருக்கிறானாம். சாதாரணப்பட்ட குடும்பம் என்பதால் முதலில் கிடைத்த இந்த வேலையில் சேர்ந்திருப்பதாகவும் நல்ல வேலைக்காக காத்திருப்பதாகவும் சொன்னபோது ஏனோ அவன் மீது ஒரு ஈடுபாடு பிறந்தது.

அந்த மலையாளி Super Market-ஐ கடந்தபோது எனக்கு காலை சிற்றுண்டிக்கு தேவையான Oats வாங்கவேண்டும் என்ற ஞாபகம் வந்தது.

“சேத்தன்… நான் கொஞ்சம் Grocery purchase பண்ணனும்… நாளைக்கு பார்க்கலாம்” என்று கை குலுக்கிவிட்டு கடைக்குள்ளே நுழைந்தேன். சிப்பந்தியிடம் Oats எங்கே இருக்கு என்று கேட்டதற்கு அவன் கடைசி Shelf-ஐ கைகாட்டினான். நான் கூடையோடு அங்கே சென்றபோது Oats டப்பா என் கைக்கு எட்டாதபடிக்கு உயரத்தில் இருந்தது. நான் எக்கி எடுக்க முயற்சிக்க, ஒரு உயரமான ஆணின் கை அதை எடுத்து என்னிடம் நீட்டியது. “Thanks” என்று சொன்னபடி வாங்கும்போது தான் கவனித்தேன் – அது சேத்தன்.

“Sir.. நானும் எனக்கு தேவையான சோப், ஷாம்பூ எல்லாம் வாங்கனும்னு சொல்றதுக்குள்ள நீங்க வேகமா கடைக்குள்ளே வந்துட்டீங்க…” அவன் சிரிக்கையில் கன்னக்குழி விழுவதை அப்போது தான் கவனித்தேன். நான் மெல்ல மெல்ல அந்த குழிக்குள் விழ ஆரம்பிப்பதை என்னால் உணர முடிந்தது. அடுத்த சில வாரங்களில் நானும் சேத்தனும் நிறைய பேசினோம்.

“வா சேத்தன்…. வீட்டுல wife-ம்,பொண்ணும் ஊருக்கு போயிருக்காங்க… அதனால கொஞ்சம் சுத்தம் கம்மியா தான் இருக்கும்” முதன் முறையாக சேத்தன் என் வீட்டுக்கு வருகிறான். நான் அவனிடம் washroom-ஐ கை காட்டிவிட்டு bedroom-ல் இருந்த குளியலறைக்கு சென்று முகம் கழுவினேன். சட்டையை கழற்றிவிட்டு வெற்றுடம்பாக கிச்சனுக்கு சென்று காஃபி கலந்துவிட்டு இரண்டு கோப்பைகளில் living room-க்கு வந்தபோது சேத்தன் டீப்பாய் மீதிருந்த “Mens Health” புத்தகங்களை பிரித்து பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.
.

“Sir… நீங்க ரொம்ப health conscious-ஆ?” சேத்தன் புத்தகத்தில் இருந்து கண்ணெடுக்காமல் கேட்டான்.

“இல்லைடா… எனக்கு அதுல இருக்குற ஆம்பளைங்கள பாக்குறதுக்கு பிடிக்கும்… மத்தபடி உடம்பை வருத்திக்கிட்டு exercise பண்ண நேரம் இல்லை” என் கையில் இருந்த கோப்பைல் இருந்து காபியை உறிஞ்சியபடி பதில் சொன்னேன். பழக்க தோஷத்தில் எனது கைகள் என்னுடைய மார்பு பகுதியை தடவியபடி என் காம்பை லேசாக திருகிக்கொண்டேன்.

“Sir… நீங்க உங்க வயசுக்கு body-ஐ நல்லா தான் maintain பண்ணிட்டு இருக்கீங்க… looking young for your age” இதை சொன்னபோது சேத்தனின் பார்வை என் உடம்பை தடவியது போல எனக்கு தோன்றியது. வேண்டுமென்றே நான் காலை பரப்பி என் உடம்பை முறுக்கி சோம்பல் முறித்து என்னுடைய மார்பையும் உப்பிய சுன்னிமேட்டு பகுதியை அவன் பார்வைக்கு விருந்து வைக்க முயற்சித்தேன். கள்ளன்… அவன் பார்வையில் இருந்து அவன் மனசுக்குள்ளே என்னை பற்றி என்ன நினைக்கிறான் என்று எதுவுமே புரியவில்லை. நான் இயல்பாக எழுந்து அவன் பக்கத்தில் உட்கார்ந்துக்கொண்டு இருவரும் ஒன்றாக “Mens Health” மாத இதழில் Beach-சிலும், Photoshoot-லும் தக்குளீயூண்டு ஜட்டியில் hot bulges காட்டிக்கொண்டு இருக்கும் ஆண் fitness models-ன் படங்களை கண் குளிர பார்த்தோம்.

இந்த கதையை படிக்கும் நீங்கள் எதிர்பார்ப்பது போல அன்று “எதுவும்” நடக்கவில்லை. ஆனால் அதையடுத்த நாட்களில் எங்கள் பேச்சுகளில் நிறைய ஆண் உடம்புகளை சுற்றி சுற்றி வந்தது. அவை சில சமயம் சினிமாவில் வரும் நடிகர்களை பற்றி… சில சமயம் பஸ்ஸில் எங்கள் கண்களில் தென்படும் கவர்ச்சியான ஆண்களை பற்றி… நேரடியாக பரஸ்பரம் எங்களுடைய பாலீர்ப்பை சொல்லிக்கொள்ளவில்லை என்றாலும் நாங்கள் பேசும் பேச்சில் அடுத்தவர்களுக்கு கட்டாயம் புரிந்திருக்கும்.