“Cheers..” கிளாஸ்கள் நளினமாக உரசப்பட இருவரும் கொஞ்சம் சிப்ஸை எடுத்துக்கொண்டு தங்கள் drinks-ஐ மெல்ல சிப் செய்தார்கள்.
கல்லூரி காலத்திலிருந்து இன்று வரைக்கும் இடைப்பட்ட 20+ வருட கதைகளை பேசிக்கொண்டிருந்ததில் நேரம் போனது தெரியவில்லை. உள்ளே போன small-ம் தன் பங்கிற்கு இவர்களது நினைவுகளை தூண்டிவிட்டுக்கொண்டிருந்தது.
“சரிடா… நான் கிளம்புறேன்…” கடிகாரம் பதினோறு மணியை காட்டியதை பார்த்து விக்ரம் லேசான பதற்றத்தோடு சொன்னான்.
| மேலே படிக்கிறதுக்கு முன்னாடி random - ஆ சில posts |
|---|
“ஏண்டா… வீட்ல தான் யாரும் இல்லைன்னு சொன்னே இல்லை… பசிக்குது… பேச்சு சுவாரசியத்துல நேரம் போனதே தெரியலை.. நான் நமக்கு இங்கேயே food order பண்றேன்.. சாப்பிட்டுட்டு இங்கேயே தூங்கு.. காலையிலே போகலாம்… உனக்கு என்ன வேணும்னு பாரு” கார்த்திக் menu card-டை எடுத்து அவன் பக்கம் நீட்டினான்.
“அதுக்கில்ல… வசதியா இருக்காது…” விக்ரம் சங்கடமாக சொன்னான்.
“ஏன்… Double bed-தான். இதை விட அதிகமா இடம் வேணுமா உனக்கு?”
“அதுவுமில்லடா….”
| மேலே படிக்கிறதுக்கு முன்னாடி random - ஆ ஒரு ஜாலி கேள்வி |
|---|
 Loading ... |
கார்த்திக் தன்னுடைய சூட்கேஸை திறந்து அதிலிருந்து ஒரு வெள்ளை வேஷ்டியை எடுத்து நீட்டியபடி “ஒருவேளை இது தானா உன் பிரச்சனை?” என்றான்.
விக்ரம் சிரித்தபடி “இது தான்… ஆனா இது இல்லை…” என்று இழுத்தான்.
“என்ன… அவுத்து போட்டுட்டு தூங்கனுமா? இதுக்கு ஏண்டா இப்படி லந்து பண்றே? நான் என்ன வயசு பொண்ணா… ஆம்பளைய அம்மணமா பார்த்தா கூவுறதுக்கு… நாற்பது வயசு தாண்டின ஆம்பளைக்கு இன்னொரு ஆம்பளை உடம்பை பாக்குறதுல என்னடா ஆயிடப்போகுது?” வேஷ்டியை கட்டில் மேலே போட்டுவிட்டு intercom எடுத்து உணவு ஆர்டர் செய்தான்.
கார்த்திக் இருவரும் சாப்பிட்ட எச்சில் தட்டுகளை அறைக்கு வெளியே வைத்துவிட்டு, கட்டிலுக்கு வரும்போது தன் வேஷ்டியை கழற்றி உதறிவிட்டு மீண்டும் சரியாக கட்டியபடி கட்டிலில் உட்கார்ந்தான். “சரி! படு..” கார்த்திக் கட்டிலில் படுத்து இருவர் போர்த்திக்கொள்ளும் Quilt-க்குள் தன்னை நுழைத்துக்கொண்டு படுத்தபோது விக்ரம் பட்டன்கள் பிரிந்த சட்டையோடு முகம் கழுவிய ஈரத்தை துண்டால் துடைத்துக்கொண்டிருந்தான். கார்த்திக் விக்ரமை பார்த்து புன்னகைக்க, விக்ரம் தன் சட்டையை நிதானமாக கழற்றி hanger-ல் மாட்டினான். Leather Belt-ன் Buckle-ஐ கழற்றிவிட்டு, கட்டில் நுணியில் உட்கார்ந்து தன்னுடைய ஜீன்ஸை உறித்து அடுத்த hook-ல் மாட்டியபோது கார்த்திக் தன் கண்ணாடியை கழற்றி side table-ல் வைத்தான்.
விக்ரம் வெற்றுடம்போடு தன் நெஞ்சு முடியை தடவியவாறே, இவ்வளவு நேரம் இறுக்கமான ஜீன்ஸ் பேண்ட்டின் கவட்டை பகுதியில் அடைந்திருந்த தன்னுடைய சாமானை Boxer ஜட்டிக்குள் கையை விட்டு சரி செய்தபடி கட்டிலில் ஏறி quilt-ஐ தூக்கி கார்த்திக்குக்கு அடுத்தபடி படுத்தான். ஏசி ஏற்படுத்திய குளிருக்கு அந்த Quilt-க்குள் உருவாகியிருந்த சூடு இதமாக இருந்தது.. அந்த இனிமையான மாலை நிகழ்வுகள் போல.
விக்ரம்.. நீ போட்டிருக்குற Boxers-ஏ shorts மாதிரி தான்டா இருக்கு… இதுக்காடா இவ்வளவு buildup குடுத்தே?”
“உனக்கு சங்கடமா இருக்குமோங்குற கவலை தான்… மத்தபடி எனக்கு வெட்கம், கூச்சம் இத்யாதி இத்யாதி எல்லாம் எதுவுமில்லை…” விக்ரம் நன்றாக சரிந்து படுத்தான்.
“By the way… இவ்வளவு பெருசாவா innerwear போடுவே? காலேஜ் படிக்கும் போது பொண்ணுங்க panties மாதிரி மெல்லிசா பட்டை வச்சது… அது பேரென்ன? ஆங்.. thongs தானே போடுவே… உன்னோட tool அப்பட்டமா தெரியும்… அதோட size-ஐ பார்த்து நானும் முரளியும் எவ்வளவு பொறாமையா பேசியிருக்கோம் தெரியுமா? நீ swim பண்ணினா எனக்கு வெட்கமாவும் இருக்கும்… நைசா ஓரக்கண்ணுல உன்னையே பார்ப்பேன்”
“ஹா! ஹா! அதெல்லாமாடா ஞாபகம் வச்சிருக்கே…? அந்த வயசுல உடம்பு கொஞ்சம் கட்டா இருக்குன்னு தோணுச்சுன்னா வர்ற தெனாவட்டுல பண்ணினது… Testosterone overdrive… இப்போ அந்த உடம்பும் இல்லை… யாருக்கும் உடம்பை காட்டி கிளுகிளுப்பேத்தி மடக்கனுங்குற எண்ணமும் இல்லை… அது இந்த innerwear selection-ல தெரியுது…”
“போடாங்க இவனே… இன்னுமே உனக்கு ரெண்டு கல்யாணம் பண்ணலாங்குற அளவுக்கு சும்மா கிண்ணுன்னு இருக்கே… எனக்கே உன் உடம்பை பார்த்தா கொஞ்சம் பொறாமையாவும், கொஞ்சம் கிளுகிளுப்பாவும் இருக்கு… நீயே இப்படி சொன்னா என்னையெல்லாம் என்னான்னு சொல்ல?” கார்த்திக் ஏக்கமாக தன்னுடைய தொப்பையை பார்த்துக்கொண்டு பெருமூச்சு விட்டான்.
“உனக்கு natural-ஆவே மத்தவங்களை attract பண்ற charming personality இருக்கு… So பொண்ணுங்க தானா உன் பின்னாடி வந்தாங்க… எனக்கு அந்த கவர்ச்சி இல்லாததால தான் வேற வழியில முயற்சி பண்ண உடம்பை ஏத்துறது, செக்ஸியா டிரஸ் பண்றதுன்னு இருந்தேன்… இருந்தும் என்ன பிரயோஜனம்? நம்ம batch-லயே பல புண்டைகளை ஓத்தவன்… ஊப்ஸ்! பார்த்தவன் நீ மட்டும்தான்னு பேச்சு இருந்துச்சு…” கார்த்திக் செல்லமாக முறைக்க, விக்ரம் சிரித்தபடி “சாரி! சாரி! நீ கிளப்பிவிட்ட புரளி இருந்துச்சு… ஆனா எனக்கு அப்படி ஒரு வரலாறும் இல்லையே” விக்ரமின் குரலில் வேறு விதமான ஏக்கம் இருந்தது.
“ரூம் லைட்டை off பண்ணிடட்டுமாடா? தூக்கம் வர்ற வரைக்கும் கொஞ்ச நேரம் பேசிக்கிட்டே இருக்கலாம்.” – கார்த்திக் ஏடாகூடமான திசையில் சென்றுக்கொண்டிருந்த உரையாடலை சட்டென்று பிரேக் போட்டு நிறுத்தினான்.
“சரி! off பண்ணு…” கொஞ்ச நேரம் பழைய கதைகள் தவிர தங்கள் குடும்பங்கள், குழந்தைகளின் குறும்புகள், சேட்டைகள் என பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். ஒருக்களித்து படுத்திருந்த கார்த்திக்கின் பக்கம் பேச்சுகள் குறைய நாகரீகம் அறிந்து விக்ரம் “எனக்கு செம தூக்கம் வருதுடா… நாளைக்கு பேசலாம்” என்று அமைதி ஆனான். கொஞ்ச நேரத்தில் கார்த்திக்கிடம் இருந்து மெல்லிய குறட்டை வெளிப்பட்டது.
