போர்ன் வீடியோக்களில் POV (Point of view) என்றொரு category உண்டு. அதாவது ஓக்கும் அல்லது ஓழ்வாங்குபவ்ர்களின் பார்வையிலிருந்து அந்த வீடியோக்கள் படமாக்கப்பட்டிருக்கும். அது போல இந்த கதைகளும் நான் ஓக்கும்போது அல்லது ஓழ்வாங்கியபோது என என்னுடைய பார்வையிலிருந்து எழுதப்பட்ட கதைகள். அத்தனையும் உண்மை சம்பவங்கள் அல்ல என்றாலும் எங்கோ தூண்டப்பட்டவை மேலும் develop செய்யப்பட்டு முழு கதைகளாக விரிந்தவை .
படித்து முடித்துவிட்டு வேலை கிடைக்காமல் இருக்கும் சமயம் எவ்வளவு கடினமானது என்பது ஐடி நிறுவனங்கள் கொத்து கொத்தாக Mechanical Engineering படித்தவர்களை கூட networking-க்கு ஆள் எடுக்கும் trend-க்கு முன்பு graduate செய்த பட்டதாரிகளுக்கு தான் தெரியும். அடு
நான் ஆரம்பத்தில் என் மனதில் தோன்றும் செக்ஸ் கற்பனைகளை எழுதுவதற்காக இந்த வலைமனையை ஆரம்பித்தாலும் வருடங்கள் ஓட ஓட எழுத்து நடையை மெருகேற்றுவதற்கும், Wordpress platform-ஐ கொண்டு வலைமனை உருவாக்கி மேம்படுத்த பயிற்சி செய்யும் Sandbox களமாகவும், erotica blog
ஒரு சனிக்கிழமை மதியம்…. நான் என் மகளுக்காக வாங்கிய Playstation மற்றும் VR Glass set பல நாட்களுக்கு முன்பே home delivery ஆகியிருந்தாலும், அதைTV-யுடன் இணைக்க இன்று தான் சமயம் கிடைத்தது. நான் அதன் Cable-களுடன் மல்லுக்கட்டிக் கொண்டிருக்கிறேன். 65″ LCD
நான் கையில் இருந்த குடித்த juice tumbler-களை kitchen sink-ல் போட்டுவிட்டு, fridge door-ல் தொங்கிய துணியை எடுத்து கையை துடைக்க, பின்னாலேயே வந்த என் மனைவி என்னை பார்த்து கல்மிஷமாக சிரித்தாள். நான் “என்ன?” என்பது போல புருவத்தை நெறித்தபடி ஒரு டம்ப்ளரை எட
அது 90களின் இறுதி… Internet என்று கம்ப்யூட்டர்களை இணைக்கும் தொழில்நுட்பம் மற்றும் cellular phone எல்லாம் அமெரிக்க military-க்கு மட்டுமே உபயோகத்தில் இருந்தது. அந்த சமயத்தில் வளர்ந்தவர்களின் வாழ்க்கை முறை எல்லாம் எளிமையாகவும் இனிமையாகவும் இருந்தது. ப
கல்லை கண்டா நாயை காணோம்… நாயை கண்டா கல்லை காணோம்னு சொல்றது எவ்வளவு உண்மைங்குறது எனக்கு மட்டும் தான் தெரியும்… எனக்கு காலேஜ்ல அப்படி ஒரு விஷயம் நடந்துச்சு. ஏதாவது ஒரு காரணம் வச்சு எனக்கு Electrical lab மட்டும் தள்ளி தள்ளி போயிட்டே இருந்தது. அதனால
சுவர் கடிகாரத்தில் மணி இரவு 11:30-ஐ தொட்டபோது கிட்டத்தட்ட எல்லாருடைய கண்களிலும் ஒரு களைப்பு தெரிந்தது. வழக்கம் போல எப்போடா டீ குடிக்க வெளியே கிளம்பலாம்னு மத்தவங்க எல்லாம் காத்திருக்க, நானும் பிரகாஷும் ஒருவழியாக எங்கள் புத்தகங்களை மூடிவைத்தோம். ஒருவகை
ரொம்ப நாளுக்கு அப்புறம் நான் என் குடும்பத்துடன் ஏர்போர்ட்டில் வந்து இறங்கியபோது சூடான சீதோஷணத்தில் என்னையும் அறியாமல் நான் என் jacket-ஐ கழற்றியதுடன் என் சட்டை பட்டன்களையும் சேர்த்து கழற்றினேன். ஆனால் என்ன தான் புழுக்கமாக இருந்தாலும் தாய் மண்ணில் கால்
வெளியே பேய் மழை ஜோராக அடித்துக்கொண்டிருந்தது. நான் ஈர தலையை துவட்டியபடி Hall-ல் sofa-வில் சரிந்து PrimeVideo-ல் ஏதாவது படம் பார்க்கலாமா என்று தேடிக்கொண்டிருந்தேன். ஆனால் என் மனசு எந்த படத்திலும் ஈடுபாடு காட்டவே இல்லை. வீட்டில் அம்மா ஊருக்கு போயிருந்த
இது நான் கல்லூரியின் 2-3வது வருஷத்துல நடந்தது. நாங்க இருந்த area-ல எல்லாம் இப்போ மாதிரி speciality clinic, hospital-ன்னு பயமுறுத்துற facilities எல்லாம் இல்லை. சொல்லப்போனா அந்த மாதிரி வசதி எல்லாம் பெரிய நகரங்கள்ல மட்டும் தான் இருக்கும். எங்க வீட்டு தெ
என்ன தான் நாம ஆம்பளைங்களை 18-19 வயசுல awkwardly looking gawky teenagers அப்புறம் ugly duckling-ன்னு எல்லாம் சொல்லிக்கிட்டு இருந்தாலும் ஒரு சில “கலைக்கண்” இருக்குற ஆளுங்களுக்கு மட்டும் தான் அந்த இளமையின் வனப்பை ரசிக்க தெரியும். அப்படிப்பட்ட ஆளுங்களோட
அந்த சனிக்கிழமை மதியமும் வழக்கம் போல மந்தகதியில் நகர்ந்து…. இல்லை ஊர்ந்துக்கொண்டிருந்தது. உண்ட மயக்கம் தொண்டருக்கும் உண்டு என்பதால் மதிய சாப்பாடு முடித்த கையோடு நான் sofa-வில் படுத்தபடி TV Remote-ஐ இயக்க, சேனல்கள் மாறி மாறி கடைசியில் KTV-ல் எண்ணிலட
