ஒரு நள்ளிரவு… ஹாலில் பக்கத்தில் படுத்திருந்த அப்பாவின் குறட்டை சத்தத்தால் தூக்கம் வராமல் புரண்டு புரண்டு படுத்துக்கொண்டிருந்தான் ஹரீஷ். mobile-ல் screen-ன் brightness-ஐ குறைத்து வைத்துவிட்டு ஏதாவது பிட்டு படம் பார்க்கலாம் என்று முயற்சித்து கொண்டிருந்தவன் யதேச்சையாக WhatsApp-ல் கலைவாணியின் status – “Online” என்று காட்டியதை பார்த்து “இன்னும் தூங்கலையா?” என்று மெசேஜ் அனுப்பினான். நொடியில் டிக்குகள் நீலமாக மாறி status “typing..” என்று வந்தது.
“இனிமே தான்… நீங்க தூங்கலை?” – கலைவாணி
| Random கதைகள் |
|---|
“அப்பா ஒரே குறட்டை… தூக்கம் கலைஞ்சு போச்சு” – ஹரீஷ்
“ஹா! ஹா! நான் கூட நீங்க கைவேலை பண்ணிட்டு இருக்கீங்களோன்னு நினைச்சேன்”
| திரை படைப்புகள் |
|---|
“நேத்திக்கு தான் பண்ணினேன்… இன்னைக்கு பண்ணனுமான்னு யோசிக்கிறேன்”
“அப்படியா? அதுக்கு timetable எல்லாம் போட்டு வச்சிருக்கீங்களா?”
| சைட்டிக்க கவர்ச்சி ஆண்கள் |
|---|
“அப்படி இல்லை… நிறையா செய்யுறது நல்லது இல்லைன்னு சொன்னாங்க”
| மேலே படிக்கிறதுக்கு முன்னாடி random - ஆ ஒரு ஜாலி கேள்வி |
|---|
 Loading ... |
“ஏன்? என்ன ஆகும்? தேய்ஞ்சு சின்னதா போயிடுமா?”
“ஹே! ஹே! மாடு இளைச்சாலும் கொம்பு இளைக்காதுன்னு சொல்வாங்க இல்லை… இது அப்படி தான். நம்ம ஆளு மட்டும் இளைக்கவே மாட்டான்”
“பின்னே என்ன பயம்?”
“தெரியலை… வேற வழி இல்லைன்னா அடிச்சிட்டு தான் தூங்கனும்”
“சரி! யாரை நினைச்சிட்டு கைவேலை பண்ணுவீங்க?”
“mobile phone-ல sex clips எல்லாம் நிறையா இருக்கு… அதை பார்த்து தான்”
“அப்பாடா… நான் கூட என்னை நினைச்சுகுவீங்களோன்னு தப்பு கணக்கு போட்டுட்டேனோ?”
“இது வரைக்கும் எனக்கு உன்னை அப்படி பார்க்க தோணலை…”
“எனக்கும் தான்… ஆனா உங்களை அப்படி பார்த்ததுல இருந்து கண்ணை மூடினாலே அது தான் கண்ணு முன்னாடி வந்து நிக்குது… என்னா size…”
“உனக்கு பிடிச்சிருக்கா?”
“நீ காலேஜ் போனதுல இருந்து ரொம்ப கெட்டுப்போயிட்டே… நான் பார்த்த அந்த சின்ன பொண்ணு கலைவாணி இல்லை நீ”
“ஏன்.. நான் மட்டும் வளரமாட்டேனா? எனக்குள்ளேயும் வயசுக்கு வந்தப்புறம் hormones எல்லாம் சுரக்காதா? நான் sex-ஏ வச்சுக்க கூடாதா?”
“அம்மாடியோவ்… நீயும் வளருவேன்னு நான் நினைச்சு கூட பார்க்கலை.”
“நீங்க அடுத்து எப்போ கைவேலை பண்ணுவீங்க… நான் அதை தொட்டு பார்க்கனும். அது இன்னும் என் கண்ணு முன்னாடியே நிக்குது”
“ஆத்தி! நீ ரொம்ப speed-ஆ இருக்கே…”
“காலத்துக்கு ஏத்த மாதிரி நாமளும் வேகமா ஓட கத்துக்கனும் Bro!”
“சரி! ஓடு ஓடு…”
“நைஸா என் கேள்விக்கு பதில் சொல்லாம மழுப்பிட்டீங்க”
“என்ன?”
“நான் உங்களோடத தொட்டு பாக்கனும்னு சொன்னேனே… எப்போ கைவேலை பண்ணுவீங்க?”
“இப்போ கூட வா… என்னோடத புடிச்சு விளையாடு… கடிச்சு விளையாடு… அது முழுசா உனக்கு தான்”
“இப்போ முடியாதுப்பா… அம்மாவை சமாளிக்கனும்… நாளைக்கு சாயங்காலம் பாடத்துல doubt கேட்க வருவேன்”
“சரி! நானும் உன்னோட சந்தேகத்தை எல்லாம் தீர்த்து வைக்கிறேன்”
அடுத்த நாள் மாலை ஏழரை மணிவாக்கில் கலைவாணி சொன்னது போலவே Notebook-ஐ தூக்கிக்கொண்டு ஹரீஷின் வீட்டுக்குள் வந்தாள். ஹரீஷ் ஜட்டி போடாமல் லுங்கியில் ஒரு காலை மடித்து sofa மேலே வைத்துக்கொண்டு கையில் remote-ஐ அடுத்த காலின் தொடையில் வைத்துக்கொண்டு சன் டிவியில் திருமுருகனின் குடும்பத்தின் அழுகையை அம்மாவோடு சேர்ந்து பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். அம்மா கலைவாணியை பார்த்ததும் “வாம்மா!” என்று எழுந்து ஹரீஷ் பக்கத்தில் sofa-வில் இடம் கொடுத்தார்.
ஹரீஷ் தனக்கு தெரிந்த Statistics-ஐ கலைவாணிக்கு சொல்லிகொடுக்க, அவள் அவ்வப்போது புத்தகத்தை பிடிப்பது போல ஹரீஷின் தொடையை தடவிக்கொண்டிருந்தாள். ஹரீஷும் கலைவாணியும் வேண்டுமென்றே சத்தமாக பேசி TV பார்த்துக்கொண்டிருந்த அம்மாவை uncomfortable ஆக்கிக்கொண்டிருந்தார்கள். அந்த technique நன்றாகவே வேலை செய்தது.
“அம்மா! கொஞ்சம் டிவி சத்தத்தை தான் குறையேன்…” ஹரீஷ் இரைந்தான்.
அம்மா கொஞ்சம் கடுப்பாக எழுந்தார். “நான் கீழே வாணி வீட்டுல போய் பார்த்துக்குறேன். நீ நல்லா படிம்மா” என்று சொன்னபடி முந்தானையை சரி செய்துக்கொண்டே வாசலை தாண்டி படியிறங்கினார். ஹரீஷ் நுணி காலால் நடந்து அவர் முழுசாக படியிறங்கிவிட்டதை உறுதி செய்துக்கொண்டு லுங்கியை மடித்துகட்டியபடி கலைவாணியின் அருகே வந்து உட்கார்ந்தான். கலைவாணி ஹரீஷின் தொடையை தடவிக்கொண்டே அவள் கையை லுங்கியின் மடிப்புக்குள் விட்டாள்.
“அண்ணா… அம்மா வந்துடப்போறாங்க… சீக்கிரம் காடுங்கண்ணா…” என்று அவளது வாய் சொன்னாலும், அவளது கை ஹரீஷின் சுன்னியை கைப்பற்ற தயாராக இருந்தது. ஹரீஷ் தனது கைகளை கலைவாணியின் தோளுக்கு அருகே sofa-வில் நீட்டி இடுப்பை லேசாக முன்னே நகர்த்தி உட்கார்ந்தபோது அவளது விரல் நுணி ஹரீஷின் கொட்டையை தொட்டிருந்தது.
“அது தான் கையை உள்ளே விட்டுட்டே இல்ல… இன்னும் என்ன permission கேட்டுக்கிட்டு? அய்யாவோட பூளு முழுசும் உனக்கு தான்…” என்று சொன்னபடி ஹரீஷ் கலைவாணியின் தோளில் கைபோட்டு அவளை நெருக்க, கலைவாணியின் கைகள் ஹரீஷின் சாமானை தொட்டுப்பிடித்தது.
“செமத்தியா வச்சிருக்கீங்கண்ணா… இதை வச்சு தான் நீங்க பசங்க எல்லாம் எங்களை இம்சை பண்றீங்களா?” கலையின் வாயிலிருந்து வார்த்தைகள் வந்தாலும், அவள் கண்கள் கட்டை பூளை தவிர வேறு எதையும் பார்க்கவில்லை.
“புடிச்சிருக்கா?” ஹரீஷின் குரலில் குழைவு கூடியிருந்தது.
ஆனால் பதில் சொல்லும் நிலைமையில் கலைவாணி இல்லை…. அவள் ஹரீஷின் சுன்னியின் அடித்தண்டை பிடித்து கட்டைவிரலால் சுன்னிமொட்டை நிமிண்டினாள். அது கத்திரிப்பூ நிறத்தில் பளபளத்துக்கொண்டிருந்தது.
