கா.ஒ.கா 18 அவனுக்கு ஒருத்தன்னா எனக்கும் ஒருத்தன்…

இது காத்துவாக்குல ஒரு காதல் தொடர்கதையின் 18-வது அத்தியாயம்.

முன் கதை சுருக்கம்...
நான் வீட்டுச்செலவுக்காக என் அனுபவத்துக்கு சற்றும் பொருந்தாத Petrol Station-ல் வேலைக்கு சேர்கிறேன். ஆரம்பத்தில் நன்றாக இருந்த வேலை, என்னுடைய நிரந்தர night shift காரணமாக எங்கள் உறவில் விரிசல் ஏற்படுத்துகிறது. எனக்கும் அர்ணாபுக்கும் இடையே தூரம் அதிகரிக்கிறது. நான் அர்ணாபுக்கு வேறு யாருடனாவது தொடர்பு இருக்குமோ என்று சந்தேகப்படுகிறேன்.

நாட்கள் வாரங்கள் ஆகின… வாரங்கள் மாதங்களாக மாறின… எனக்கு ஓரளவுக்கு வேலை set ஆகிவிட்டது. ஆரம்பத்தில் இந்த வேலையை விட்டுவிடு என்று சொல்லிக்கொண்டிருந்த அர்ணாபும் தன் சுருதியை மெல்ல குறைத்துக்கொண்டான். அதோடு சேர்ந்து நாங்கள் ஒன்றாக இருக்கும் நேரங்களும், intimate கணங்களும் குறைய ஆரம்பித்தன. முதலில் அர்ணாப் என்ன வேலை இருந்தாலும் இரவில் Light Rail Station-க்கு என்னோடு நடந்து வருவான். அப்படியாவது சில நிமிடங்கள் கூடுதலாக கிடைக்காதா என்ற ஏக்கம் அவன் கண்களில் தெரியும். ஆனால் நாட்கள் செல்ல செல்ல அர்ணாப் வீட்டில் இருந்து ‘Bye’ சொல்வதோடு நிறுத்திக்கொள்கிறான். இதை உணர்வதற்கே எனக்கு ரொம்ப நாட்கள் ஆனது என்றால் நானும் எப்படி பரபரப்பாகிவிட்டேன் என்று யூகித்துக்கொள்ளுங்கள்.

நான் களைப்பாக இருக்கிறேன் என்று சொன்னதால் அர்ணாப் சுயஇன்பம் செய்து அரிப்பை அடக்க முயற்சித்த அந்த நிகழ்வுக்கு பிறகு, அவனாக என்னை ‘approach’ செய்வதில்லை. நானாக அவனுடன் sex session-ஐ initiate செய்தால் மட்டுமே அர்ணாப் என்னுடன் sex-ல் கலக்கிறான். இதுவும் முதலில் எனக்கு ஓரளவுக்கு நிம்மதியாக இருந்தாலும், “ரெண்டு நிமிஷ கஞ்சி வெளியேற்றுதலுக்கு” அவனை கூப்பிடனுமா என்று நானும் சுய இன்பத்தோடு நிறுத்திக்கொள்கிறேன். அப்படியும் அவன் பக்கத்தில் இருந்து பெரிதாக initiation இல்லாதது எனக்கு உறுத்த ஆரம்பித்தது. அதற்காக நானாக மார்கழி மாசத்து நாய் போல அவன் பின்னால் போகவேண்டுமா என்ற நினைப்பு எந்த நொடியில் உருவானது என்று நினைவில் இல்லை. அதையும் மீறி எப்போதாவது நடந்த Sex-கள் எல்லாம் were just functional. எனக்கு முன்பு நடந்த sex session-களில் இருந்தது போல காமமும், passion-ம் இல்லை.

இப்படியாக போய்க்கொண்டிருக்கும் ஒரு நாள்… அர்ணாப் என் கையில் காஃபி கோப்பையை கொடுத்துவிட்டு “பிரணயி! இந்த வாரம் சனிக்கிழமை உன்னால off எடுக்க முடியுமா? உன் colleague தேஜா கிட்டே கேட்டு பாக்குறியா?” என்று கேட்டான். நான் “இல்லை அர்ணாப் பாபு! அனேகமா அவன் shift-ஐயும் நான் தான் சேர்த்து பாக்குற மாதிரி இருக்கும்னு நினைக்கிறேன். அவன் வீட்டுல இந்தியாவுல இருந்து மாமனார் மாமியார் வந்திருக்காங்க… அவங்களை வெளியூருக்கு அழைச்சிட்டு போகனும்னு சொல்லிட்டு இருந்தான்” என்றபடி நான் காஃபியை உறிஞ்சினேன். அர்ணாப் தன் தாடையை தடவியவாறு யோசித்தான்.

“அப்படின்னா என் colleague தீபக் என்னை இந்த வாரம் Saturday evening Gay Bar-க்கு போகலாமான்னு கேட்டான்… நான் அவன் கூட போயிட்டு வரட்டுமா?” என்று கேட்டபோது எனக்கு சுர்ரென்று தலைக்கேறியது. ஏற்கனவே எல்லாவற்றையும் முடிவு செய்துவிட்டு நான் வரமாட்டேன் என்பதை உறுதி செய்துக்கொள்வதற்காக அர்ணாப் என்னை சனிக்கிழமை weekly off எடுக்க சொல்கிறான் என்று என் மூளை எடக்கு மடக்காக யோசித்தது.

நான் “என்னால வரமுடியாது அர்ணாப் பாபு!.. நீ enjoy பண்ணு” என்று சொல்லிவிட்டு எழுந்தேன். அர்ணாப் “ஏன் இன்னைக்கு சீக்கிரம் கிளம்புறே?” என்று என் அருகில் வந்து என் தோளில் முகம் புதைத்து கட்டிக்கொண்டான். என் குறுக்கு புத்திக்கு அவன் என்னை தாஜா செய்வதாக தோன்ற, நான் “இல்லை… தேஜா கொஞ்சம் சீக்கிரம் வர சொல்லி கேட்டான்… அது தான்” என்று எழுந்து Coffee cup-ஐ கழுவினேன். அர்ணாப் தானும் Station-க்கு கூட வருவதாக சொல்லியும், அதை மறுத்துவிட்டு சீக்கிரம் வீட்டில் இருந்து வெளியேறினேன்.

சனிக்கிழமை காலை நான் அலுவலகத்துக்கு கிளம்பிக்கொண்டிருக்க, வாசல் கதவு தட்டப்பட்டது. அர்ணாப் அதை எதிர்பார்த்துக்கொண்டிருப்பது போல ஓடிப்போய் வாசல் கதவை திறந்தான். “Hey Dude..” என்று காதில் பெரிய Bose Headset-டுடன் ஒருவன் அர்ணாபை உரிமையோடு இடுப்பில் கைபோட்டு வளைத்தான். இந்த காட்சி என் கண்ணில் பட்டுவிட, சட்டென்று சூடானேன். அர்ணாப் அவனை வீட்டுக்குள் வரவழைத்துவிட்டு “பிரணயி! இது தீபக்…” அவனிடம் திரும்பி “தீபக்… இது பிரணயி!” என்று அறிமுகப்படுத்த தீபக் “பிரணயியா? இப்படி எல்லாம் கூட பேர் வைக்கிறாங்களா?” என்று சிரித்தான். அது என்னை இன்னும் கடுப்பேற்றியது. அர்ணாப் செல்லமாக தலையில் தட்டிக்கொண்டு “Oops! கார்த்தி.. என்னோட பிரணயி (உயிர்)” என்று அறிமுகம் செய்தான். தீபக் என்னை கண்டுகொண்டதாக தெரியவில்லை.

நான் எனது Bag-ஐ தயார் செய்தபடி தீபக்கிடம் “ரொம்ப சீக்கிரம் வந்துட்டியோ?” என்று நக்கலாக கேட்டேன். தீபக் “Yeah Dude… நாங்க சாயங்காலம் Gay bar போகலாம்னு ப்ளான் பண்ணினோம்… But I thought Arnab and I can have some fun playing with my stuff… all day” என்று இரட்டை அர்த்தத்தில் பதில் சொல்லிவிட்டு “இதை சொன்னேன்” என்று தன் backpack-ல் இருந்து Sony PSP5-ஐ எடுத்தான். ஏதோ உலக மகா நகைச்சுவை சொன்னது போல “ஹா! ஹா!” என்று சிரிக்க, நான் அர்ணாபை “இதையெல்லாம் சொல்லவே இல்லை… நான் தான் கொஞ்சம் delayed-ஆ கிளம்புறேனோ?” என்று அவன் முகத்தை வாட வைத்தேன். ஏதோ பதில் சொல்ல வந்த அர்ணாபை நான் “Enjoy your day with Deepak & his stuff” என்று சொல்லி off செய்துவிட்டு விடுவிடுவென்று படியிறங்கினேன்.

Light Rail கிளம்பிய Station-ல் இருந்து முன்னே போய்க்கொண்டிருக்க, என் மனது வலுக்கட்டாயமாக பின்னே வீட்டை நோக்கி சென்றுக் கொண்டிருக்கிறது. வீட்டில் இந்நேரம் நான் படியிறங்கியதை உறுதி செய்துக்கொண்டு அர்ணாப் தீபக்கை வெறித்தனமாக கிஸ்ஸடித்துக்கொண்டிருப்பான். அந்த தீபக்கை பார்த்தால் power bottom போல தெரிகிறது. அர்ணாப் தன் உடம்பில் இருந்த துணிகளை உறித்துவிட்டு கட்டிலில் மல்லாக்க விழுகிறான்.

மேலுடம்பை எழுப்பி சரிந்திருக்கும் அர்ணாபின் கால்கள் அகட்டி விரிந்திருக்க, அவனது பூள் மொத்தமாக விரைக்க ஆரம்பிக்கிறது. தீபக் கட்டிலுக்கு அருகே முட்டிப்போட்டு அர்ணாபின் ஜட்டிக்குள் இருந்து சுன்னித்தண்டை மட்டும் வெளியே இழுக்கிறான். தீபக் அர்ணாபின் கண்கள நேர்கொண்டு பார்த்தபடி அந்த கட்டைப்பூளை வெறித்தனமாக ஊம்ப ஆரம்பிக்கிறான். ஆள் கூட்டம் உறைந்த அந்த ரயிலில் என் உடம்பு லேசாக நடுங்குகிறது. தீபக்கின் வாய்ஜாலத்தில் அர்ணாப் பரவசத்தில் படுக்கையில் சரிகிறான். தீபக் அர்ணாபின் சுன்னியை பிசைந்தபடி அப்படியே அர்ணாபின் பருவமயிர், அடிவயிறு, தொப்புள் என நக்கியபடி மேலே ஏறுகிறான்.

எனது ரயில் Union station-ஐ தாண்டியது கூட தெரியாமல் நான் கனத்த இதயத்துடன் வீட்டில் என்ன நடந்துக்கொண்டிருக்கும் என்று (தவறாக) கற்பனை செய்துக்கொண்டிருக்கிறேன். அர்ணாப் தீபக்கை குப்புறப்போட்டு அவனது சூத்துப்பிளவை பிரிக்கிறான். கர்ரென்று எச்சில் துப்பி தீபக்கின் சுன்னி ஓட்டையை எச்சிலால் நிரப்புகிறான். தீபக் இன்பமாக முனக, அர்ணாப் தன் கூரான நுணி நாக்கால் அந்த எச்சிலை சூத்து ஓட்டைக்குள் கறைத்து உள்ளே நுழைக்கிறான். அர்ணாபின் விரல்கள் தீபக்கின் சூத்து ஓட்டைக்குள் நுழைந்து அதை பெரிதாக்குகிறது. இங்கே எனக்கு உடம்பு பதற்றத்தில் லேசாக நடுங்குகிறது.

Light rail பிரிந்து Moss Park line-ல் போய்க்கொண்டிருப்பதை கூட உணராமல் நான் வெறித்து பார்த்தபடி உட்கார்ந்திருக்கிறேன். என் கற்பனையில் அர்ணாப் தீபக்கின் அடிவயிற்றில் தலையணை வைத்து மேடேற்றுகிறான். அந்த தேவடியா பையல் தீபக் சூத்தை வாகாக தூக்கிக்காட்ட, அர்ணாப் தன் கட்டைப்பூளை கையில் பிடித்து தீபக்கின் சூத்து ஓட்டைக்குள் சொருகுகிறான். என்னுடைய யூகம் சரியென்றால் தீபக் நிறைய ஓழ் வாங்கி சூத்து ஓட்டையை சுற்றி வளையம் வந்திருக்கவேண்டும். அதனால் அர்ணாபின் சுன்னி பெரிய எதிர்ப்பு இல்லாமல் முழுசாக உள்ளே போயிருக்கவேண்டும். அர்ணாப் வெறித்தனமாக தீபக்கை ஏறி ஏறி ஓக்கிறான்.

ரயிலின் horn சத்தம் எனக்கு தீபக்கின் முனகல் சத்தம் போல ஒலித்தது. ஓழாட்டத்தில் வெறித்தனம் காட்டும் அர்ணாபின் உறுமல் ரயில் சத்தமாக கேட்க, என் கற்பனையில் தீபக்கின் சூத்தில் இருந்து அர்ணாப் தன் சுன்னியை வெளியே இழுத்து, தீபக்கை மல்லாக புரட்டி போடுகிறான். தீபக் செட்டில் ஆகும் முன்பு அர்ணாப் அவன் மார்பருகே முட்டிப்போட்டு கையடிக்க, அவன் சுன்னி பீய்ச்சிய கஞ்சி தீபக்கின் முகமெங்கும் பீய்ச்சி அடித்தது. அவன் பட்டினி கிடந்தவன் சாப்பட்டுக்கு வாயை திறப்பது போல அந்த கஞ்சித்துளிகளை மாறி மாறி வாங்கி விழுங்கினான்.

கற்பனையில் இருந்து நிஜத்துக்கு வந்த என் புத்தி ரயில் வேறொரு பாதையில் போய்க்கொண்டிருப்பதை பார்த்து அடுத்த Station-ன் வருகைக்காக காத்திருக்கிறேன். இறங்கி வேறு Rail/Bus பிடித்து Petrol Station-க்கு எப்படி போகவேண்டும் என்று Google maps-டம் வழி கேட்கிறேன். ரயில் அடுத்த station வந்துவிட்டதன் அடையாளமாக வேகத்தை குறைக்கிறது….