கையடிப்பது என்றால் நமக்கு நாமே சுயஇன்பம் செய்து கொள்வது மட்டுமல்லாது, துணைகளுக்கும் கையடித்து, விரல் விட்டு இன்பம் கொடுக்கும் நிகழ்வுகள் கொண்ட ஜாலி கதைகள்.
ஒரு தம்மை எடுத்துக்கொண்டு என் வீட்டு பால்கனிக்கு வந்து நின்றேன். மாலை சூரியன் மெல்ல மெல்ல மறைய ஆரம்பித்திருந்தது. வானம் கூட பா.ஜ.க-வுக்கு மாறிவிட்டதோ என்று தோன்றும் அளவுக்கு காவி போன்ற ஆரஞ்சு நிறம் கீழ்வானத்தில் படர்ந்திருந்தாலும், திராவிடம் அதை ஒடுக
“உள்ளூர்ல இருந்து வேலை செய்யுறவனுங்களே மாசக்கணக்கா வீட்டுல இருந்து Work from home பண்ணிட்டு இருக்கானுங்க… நீ என்னடான்னா ஆன்னா ஊன்னா கெளம்பி கொல்கத்தாவுக்கு ஓடிப்போயிடுறே… கேட்டா Project base team இங்கே தான்னு சொல்லி சமாளிக்கிறே… ஊர்ல நேத்து வரை
சமீபத்தில் நான் படித்த ஒரு நண்பரின் பதிவில் இடப்பட்ட உண்மை சம்பவம். இது கிட்டத்தட்ட எல்லா ஓரினச்சேர்க்கையாளர்களுக்கும் நிகழ்ந்திருக்கக்கூடிய ஒரு அனுபவம். காரணம் – ஓரினச்சேர்க்கையாளர்கள் பொதுவாக மென்மையானவர்கள் அதே சமயம் அதீத அன்பை ஏற்கமறுப்பவர்கள் என
விஜய் வீட்டுக்கு பக்கத்துல விசித்திரான்னு ஒரு பொண்ணு இருந்தா. அவளுக்கு விஜய்ய விட ஒரு 4-5 வயசு பெரியவ. நல்ல பொண்ணு தான் ஆனால் பாவம் அவ புருஷன் கூட இல்லாம தனியா வந்துட்டா. அவளுக்கு சின்ன வயசு பசங்கன்னா ரொம்ப புடிக்கும். அவனுங்க சுன்னி எழுந்துச்சுன்னா
Coronavirus வந்து உலகத்தை என்ன புரட்டிப்போட்டுச்சோ வேலை செய்யுறவங்களுக்கு தாராளமா Hybrid working, சிலருக்கு முழு நேர WFH-ன்னு வசதி குடுத்தது real estate துறையை புரட்டிப்போட்டுடுச்சு. வீட்டு வாடகை ஏறுனது போதாதுன்னு கம்பெனிகள் வாடகையை குறைப்பதற்காக தங்
நான் ஆர்யா, வயது 29… பெங்களூருவிலே அந்த மிகப்பிரபலமான ஐ.டி கம்பெனியிலே Business Development Officer-ஆ வேலை செய்யுறேன். இந்த commercial branch இருக்குற கட்டிடத்திலே இன்னும் பல கம்பெனிகளோட ஆஃபீஸ்களும் இருக்கு. என்னோட அலுவலகம் ஆறாவது மாடியிலே இருக்கு.
நரேஷ் வாசலில் வண்டியை நிறுத்திவிட்டு, அது போக்குவரத்துக்கு தொந்தரவாக இல்லை என்பதை உறுதி செய்துவிட்டு, தலையில் இருந்து ஹெல்மெட்-ஐ கழற்றி கையில் பிடித்தபடி மறுகையால் வாசல் கதவை திறந்தான். சுதாகர் அண்ணா வீடு இன்னும் பெரிதாக மாறவில்லை. சொல்லப்போனால் குழந
நாலஞ்சு நாளாவே எனக்கும் என் பொண்டாட்டிக்கும் பேச்சு வார்த்தையே இல்லை. ஒரு ஒன்னும் இல்லாத விஷயத்தை அவ்வளவு பெருசாக்கி கலாட்டா பண்ணிட்டு இருந்தா. கொஞ்சி பார்த்தேன் கெஞ்சி பார்த்தேன் ஆனா என்னால கால்ல எல்லாம் விழமுடியாதுன்னு அவளா வழிக்கு வர்ற வரைக்கும் f
இது எனது வாழ்க்கையில் நடந்த ஒரு சம்பவத்தையும் மற்றொருவருக்கு ஏற்பட்ட அதே போன்ற அனுபவத்தையும் இணைத்து எழுதப்பட்ட கதை. அந்த ஆண்களுக்கான பிரத்யேக ஜவுளிக்கடை தி.நகர் ரங்கநாதன் தெருவில் சரவணா ஸ்டோர்ஸுக்கு அருகில் உள்ளது. எனக்கு சரவணா ஸ்டோர்ஸ் போன்ற கூட்டம
அர்ணாப்பும் நானும் மட்டும் அந்த meeting room-ல் தனியாக Knowledge transfer-ல் மும்முரமாக ஈடுபட்டிருந்தோம். நாங்கள் Office-ல் இருந்தாலும் நான் table-க்கு அடியில் அர்ணாப்பின் கையை கோர்த்துக்கொண்டு அவன் சொல்லித் தருவதை கவனித்துக் கொண்டு இருந்தேன். அவனும்
விஜய்யும் சங்கவியும் ஒரே வீட்டின் இரண்டு போர்ஷன்களில் குடியிருந்தனர். இரண்டு வீட்டுக்கும் நடுவே ஒரு தடுப்பு சுவர் மட்டுமே. சங்கவியின் அப்பா கவர்மென்ட் அதிகாரியாக இருந்தார். அவர் மனைவி அதாவது சங்கவியின் அம்மா ஒரு குடும்ப தலைவி. கொஞ்சம் அப்பாவி. ஆனால்
வெள்ளிக்கிழமை மாலை தொடங்கிய எங்கள் முதலிரவு நானும் அர்ணாப்பும் “இனி உடம்பில் தெம்பு இல்லை” என்று கெஞ்சும் அளவுக்கு நீளமாக நீண்டதற்கு காரணம் எங்கள் உடல்களோடு மனதும் இணைந்தது தான் காரணம் என்று சொல்வேன். அடுத்த நாள் காலை எழுந்திருக்கும் போதே அர்ணாப் கொட
