காதல் வர்றதுக்கு பால் (gender) அவசியமில்லை என்று நிரூபிக்கும் ஆண்களுக்கிடையேயான காதல் நிமிடங்கள் கொண்ட கதைகள்.
“ஞாயிற்றுக்கிழமையாச்சும் கொஞ்சம் நிம்மதியா தூங்கலாம்னா அதுக்கும் விட மாட்டேங்குறே…” என்று அபினவ் முனகிக்கொண்டே போர்வையை இழுத்து முகத்தை மூடினான். ஆனால் அது அதே வேகத்தில் விலக்கப்பட்டது. அபினவ் சுணங்கியபடி கண் விழிக்க, எதிரில் அவன் அம்மாவின் முகம் க
இரவின் இருட்டை சாலையோர ஹாலோஜன் விளக்குகளின் ஆரஞ்சு நிற ஒளி விரட்டிக்கொண்டிருக்கிறது. ஆனால் எங்கள் மனதில் இப்போது தான் இருள் படர ஆரம்பிக்கிறது. காதலித்தபோது உலகம் கண்ணுக்கு தெரியவில்லை. ஆனால் எதிர்பாராத பிரச்சனை வரும்போது சிறு தூசி கூட பாறையாக தெரிகிற
இரு காதலர்கள் ஒரு குறிப்பிட்ட நேரத்தில் சந்தித்துக்கொள்வதாக பிரிகிறார்கள். ஆனால் அவர்கள் அந்த இடத்துக்கு மீண்டும் குறித்த நேரத்தில் வரமுடியாதபடி சந்தர்ப்ப சூழ்நிலை வில்லனாகிவிடுகிறது. ஒருவர் மற்றவரை தொடர்பு கொள்ள தேவையான முகவரியோ இல்லை தொலைபேசி எண்ணோ
காலை எட்டு மணிக்கே நகரத்தின் பரபரப்போடு வெயிலின் கசகசப்பும் ஆரம்பித்துவிட்டது. என் Royal Enfield Bullet-ன் பின்புறத்தில் அர்ணாப்பை சுமந்துக்கொண்டு நான் எங்கள் வீட்டு தெருவில் நுழைந்தபோது எனக்கு ஒரு பக்கம் என்னவனை என்னுடைய வீட்டுக்கு முதல் முறையாக அழை
நேற்று அர்ணாப் வீட்டுக்கு வந்ததற்கும் இன்று வருவதற்கும் எனக்கு நிறைய வித்தியாசம் இருந்தது. இன்று இவர்கள் பேசும் பாஷை எனக்கு புரியாது என்றாலும் இவர்களும் என் மனிதர்கள். எங்களுக்குள் உரையாட மொழி தேவைப்படாத நாள் விரைவில் வரும் என்ற நம்பிக்கையில் நான் அர
தண்ணி அடித்த மப்பு மணிகண்டனின் கண்களில் அடர் சிவப்பை படரவிட்டிருந்தது. எதிரில் மணிகண்டன் ஸ்பான்ஸ்ர் செய்த சரக்குக்காக அவன் உளறல்களை பொறுத்துக்கொண்டு side dish-ல் கவனமாக இருந்தான் அவன் நண்பன் பழனி. “மச்சான்! நான் என் love-க்கு எவ்வளவு sincere-ஆ இருந்த
அந்த A/C Sleeper Bus-ல் இரவு முழுக்க பயணம் செய்தது களைப்பை கொடுத்ததோ இல்லையோ, எனக்கு என்னவனின் homophobic பெற்றோர்களை பார்க்கப்போகிறேன் என்பது என் நெஞ்சில் பாரத்தை ஏற்றியிருந்தது. பஸ் புறப்படும் நொடி வரைக்கும் அர்ணாப் என்னிடம் “இப்போ கூட ஒன்னும் குறை
“உள்ளூர்ல இருந்து வேலை செய்யுறவனுங்களே மாசக்கணக்கா வீட்டுல இருந்து Work from home பண்ணிட்டு இருக்கானுங்க… நீ என்னடான்னா ஆன்னா ஊன்னா கெளம்பி கொல்கத்தாவுக்கு ஓடிப்போயிடுறே… கேட்டா Project base team இங்கே தான்னு சொல்லி சமாளிக்கிறே… ஊர்ல நேத்து வரை
நள்ளிரவை தாண்டி கிட்டத்தட்ட 2:30 கோல்கத்தா உள்ளூர் விமான நிலையத்தில் நான் போன விமானம் இறங்கியபோது எனக்கு கண்களில் தூக்க களைப்பையும், பயண அலுப்பையும் மீறி கோபம் தான் தலைதூக்கி இருந்தது. பின்னே? மாலை 7:30 மணிக்கு துவங்கிய என் பயணம் ஹைதராபாத்தில் நிர்ண
Coronavirus வந்து உலகத்தை என்ன புரட்டிப்போட்டுச்சோ வேலை செய்யுறவங்களுக்கு தாராளமா Hybrid working, சிலருக்கு முழு நேர WFH-ன்னு வசதி குடுத்தது real estate துறையை புரட்டிப்போட்டுடுச்சு. வீட்டு வாடகை ஏறுனது போதாதுன்னு கம்பெனிகள் வாடகையை குறைப்பதற்காக தங்
மங்கலான மஞ்சள் வெளிச்சம், பின்னணியில் jazz music உறுத்தாத அளவுக்கு மென்மையாக ஒலிக்க, விஷ்வா அந்த கூட்டமில்லாத Bar-ஐ சுற்றும் முற்றும் பார்த்தபடி “என்ன மச்சான்! விஷயம் ஏதோ பெருசா இருக்கு போல…” என்று சொன்னபோது நான் table-ல் என் mobile phone மற்றும் க
நரேஷ் வாசலில் வண்டியை நிறுத்திவிட்டு, அது போக்குவரத்துக்கு தொந்தரவாக இல்லை என்பதை உறுதி செய்துவிட்டு, தலையில் இருந்து ஹெல்மெட்-ஐ கழற்றி கையில் பிடித்தபடி மறுகையால் வாசல் கதவை திறந்தான். சுதாகர் அண்ணா வீடு இன்னும் பெரிதாக மாறவில்லை. சொல்லப்போனால் குழந
