“கூச்சப்படாம சாப்பிடு விக்கி…. இது உன் வீடு மாதிரியே நினைச்சுக்கோ…” அருந்ததி ஆண்ட்டி விக்னேஷுடைய snacks தட்டில் கூடுதலாக இன்னொரு தட்டடையும், அதிரசமும் எடுத்து வைத்தபோது அவரது அன்பில் விக்னேஷ் திக்கு முக்காடிப்போனான். நரேன் மாமா வழக்கம்போல ஒரு தட்டடையையும், பாதி அதிரசத்தையும் துணுக்கு துணுக்காக ரசித்து சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தார்.
“நீயும் அவர் மாதிரி குருவியாட்டம் கொறிச்சிட்டிருக்காதே… நல்லா வயசு பையனா சாப்பிடு…” ஆண்ட்டி விக்னேஷுடைடைய கோப்பையில் காஃபியை ஊற்றினார்.
நரேன் மாமா “ம்ம்… நான் என்ன பண்ண? என் வயசு அப்படி.. அதனால பார்த்து பார்த்து தான் சாப்பிடனும்… எனக்கு என்ன விக்கி மாதிரி கல்லை சாப்பிட்டாலும் செறிக்கிற வயசா?” என்றார்.
மேலே படிக்கிறதுக்கு முன்னாடி random - ஆ சில posts |
---|
“ஆமாம்… இப்படி பார்த்து பார்த்து சாப்பிட்டு யாரை correct பண்ண போறீங்க? நான் தான் நீங்க எப்படி இருந்தாலும் accept பண்ணிக்கிறேனே” – ஆண்ட்டி.
“உனக்கு புரியாது அருந்ததி…. விக்கி வயசுல எல்லாம் நான் வேலை வேலைன்னு ஓடிட்டு உடம்பை கவனிச்சுக்கவே இல்லை… இப்போ தான் அதுக்கு சமயம் கிடைக்குது… ஆனா இயற்கைக்கு எதிரா உடம்பு ஒத்துழைக்க மாட்டேங்குது… ஆனாலும் என்னால முடிஞ்ச வரைக்கும் நான் முயற்சி பண்றேன்…” மாமா கொஞ்சம் சீரியஸ் ஆயிட்டாரோ என்று சந்தேகம் தோன்ற, விக்னேஷ் கஷ்டப்பட்டு பேச்சை வேறு திசைக்கு மாற்றினான்.
ஒரு ஞாயிற்றுக்கிழமை காலை விக்னேஷ் மாமாவின் வீட்டில் உட்கார்ந்து ஆண்ட்டி கொடுத்த காஃபியை உறிஞ்சுக்கொண்டே நரேன் மாமாவை போலவே Slim-ஆக இருந்த LCD TV-யில் Sun Super Singer-ரை பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். மாமா பாத்ரூமிலிருந்து முழங்கைக்கும் குறைவான அகலமுள்ள துண்டை இடுப்பில் கட்டிக்கொண்டு, இன்னொரு துண்டால் தலையை துவட்டிக்கொண்டே ஹாலுக்கு வர அவர் விக்னேஷை பார்த்து மெலிதான புன்னகை புரிந்தபடி கடந்து போக, விக்னேஷ் மாமாவை கண்ணாலேயே தின்றான். அந்த குட்டி கை துடைக்கும் துண்டு அவரது இடுப்பில் நுணிகளை இழுத்து முடி போடப்பட்டிருந்தது. அதனால் அவருடைய நீண்ட கால்களில் முழு தொடையும் நடக்கும் போது அப்பட்டமாக தெரிந்தது. மாமா நிதானமாக நடக்க, அறை வாசலில் வைத்து இடுப்பு துண்டு கழன்று விழுந்தது. மாமா ஜட்டி போடாததால் அவருடைய கட்டான தொடையும், உருண்டு திரண்ட சூத்தும் விக்னேஷின் கவனத்தை ஈர்க்க, அறையின் கதவு அடைக்கப்பட்டு நொடியில் அந்த முழு நிர்வாண தரிசனம் மறைந்தது. தான் இது வரை கனவில் மட்டுமே கண்ட அந்த காட்சி இப்போது நிஜத்தில் நிகழ, விக்னேஷ் ஒரு கணம் விக்கித்து நின்றான்.
“குழந்தைங்க மாதிரி சின்ன துண்டை கட்டாதீங்கன்னு சொன்னா கேட்டா தானே..” அருந்ததி ஆண்ட்டி தலையில் அடித்துக்கொள்ளாத குறையாக ஓடி வந்து அந்த துண்டை எடுத்துக்கொண்டு போனார். நரேன் மாமா சிறிது நேரம் கழித்து பாதி தொடை வரைக்குமாக running shorts-ம், Plain T-Shirt-ம் அணிந்து அறையில் இருந்து வெளியே வந்தார். அந்த குட்டி shorts-ம் அவரது உடல் வாகுக்கு விகல்பமாக இல்லாமல் அம்சமாக இருந்தது. நரேன் மாமா விக்னேஷ் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து ஒரு கப்பில் தனக்கும் காஃபியை ஊற்றினார். அருந்ததி ஆண்ட்டி “வந்தவங்க முன்னாடி மானத்தை வாங்குறாரு…” முனகிக்கொண்டே அவர் பக்கத்தில் உட்கார, “இப்போ என்ன ஆச்சுன்னு இப்படி புலம்புறே? அவனும் ஆம்பள தான்… அவனுக்கு இருக்குறது தான் எனக்கும் இருக்கு…. புதுசா என்னாத்த பாத்துடப்போறான்… இப்படி நச்சு நச்சுன்னு உயிரெடுக்குற…” என்று ஆண்ட்டியை அடக்கினார்.
மேலே படிக்கிறதுக்கு முன்னாடி random - ஆ ஒரு ஜாலி கேள்வி |
---|
Loading ... |
“அதுக்காக இப்படி தான் அவுத்துப்போட்டுட்டு strip show காட்டுவீங்களா?” – ஆண்ட்டி சிடுசிடுத்தார்.
“ஏன் விக்கி… உன் கிட்டே இல்லாதது ஏதாச்சும் என்கிட்டே புதுசா பார்த்தே?”
விக்னேஷ் குறும்பாக சிரித்தபடி “இல்லைங்க மாமா… நல்லா பாக்குறதுக்குள்ளாற நீங்க சட்டுன்னு ரூமுக்குள்ளே உள்ளே போயிட்டீங்களே…” என்று கண்ணடிக்க, ஆண்ட்டி “நல்லா வந்து சேர்ந்தான் பாரு இவருக்குன்னு….” என்று முனுமுனுத்தபடி காலி காஃபி கப்புகளை எடுத்துக்கொண்டு போனார். ஆண்ட்டி அந்தப்பக்கம் போனதும் விக்னேஷ் “மாமா! நீங்க இந்த வயசுலேயும் உடம்பை சும்மா கும்முன்னு வச்சிருக்கீங்க… வயசு பையன் எனக்கே ஒரு மாதிரி இருக்கு! ஆண்ட்டி பயப்படுறதுல அர்த்தம் இருக்கு…” என்று கல் வீச, நரேன் மாமா மறுக்காமல் சிரித்தது விக்னேஷுக்கு உற்சாகமாக இருந்தது.
ஒரு சனிக்கிழமை மாலை… விக்னேஷ்க்கு போரடித்ததால் நரேன் மாமா வீட்டுக்கதவை தட்டினான். பட்டுப்புடவை சரசரக்க அருந்ததி ஆண்ட்டி கதவை திறந்தார். நரேன் தன் முன் வைத்த காலை பின்னால் நகர்த்தியபடி “Sorry Aunty… சும்மா தான் வந்தேன். நீங்க வெளியே கிளம்புறீங்க போல… நான் இன்னொரு சமயம் வர்றேன்” என்றான்.
உள்ளே இருந்து மாமாவின் குரல் கேட்டது “உள்ளே வா விக்கி… ஆண்ட்டி தான் வெளியே போறா… அது வளைகாப்பு function… பொம்பளைங்க function-ல நான் என்ன பண்றதுன்னுட்டு மட்டம் போட்டுட்டேன்…” என்று சொல்லவும், ஆண்ட்டி இவனுக்கு வழிவிட்டு நகரவும் சரியாக இருந்தது.
“இருந்தாலும் மாமா…. நீங்க ஆண்ட்டியை போய் drop பண்ணிட்டு வரலாம் இல்லை?” – விக்னேஷ்.
“எங்கே ஏழாவது floor-க்கா?” மாமா கேலியாக சிரித்தார். ஆண்ட்டி கதவை மூடும் முன்னரே பக்கத்து வீட்டு கிருத்திகா ஆண்ட்டி வர, அருந்ததி அவரை வரவேற்று “ரெண்டு நிமிஷம்மா… தோ வந்துட்டேன்” என்று தான் தயாராகிவிட்டதை உணர்த்தினார். சில நிமிடங்களில் இரண்டு பெண்மணிகளும் கிளம்பிவிட, அந்த அறையில் அமைதியும் அவர்கள் போட்டிருந்த scent-ம் மட்டும் குடியிருந்தது.