ஜெய்க்கு வலது கை அடிப்பட்டு இன்றோடு ஐந்து நாட்கள் ஆனது. மெல்ல மெல்ல அவன் தேறிவருவதன் அடையாளமாக உடல்வலி குறைந்து ஓரளவுக்கு அவன் முகம் தெளிவாக இருந்தது. பிரபாகர் அவனை எப்போதும் படுக்கை அறையிலேயே விட்டுவிடாமல் காலையில் குளிப்பாட்டிவிட்டு ஹாலில் வந்து அம
அடுத்த சில நாட்கள் விக்னேஷ் பக்கத்து வீட்டு கதவில் தன் காதை கழற்றி மாட்டிவிட்டது போல ஒவ்வொரு சத்தத்தையும் monitor செய்துகொண்டிருந்தான். தன்னுடைய message-கள் படிக்கப்பட்டிருக்குமோ என்ற பலமான சந்தேகம் காரணமாக நரேன் வீட்டில் எப்போதாவது கேட்கும் (வழக்கமா
பிரபாகர் ஜெய்யின் வீட்டோடு கலந்து கிட்டத்தட்ட மூன்று மாதங்கள் ஆகியிருந்தது. அதே நேரம் ஜெய் பிரபாகரின் எதிரி நாடகமும் வெற்றிகரமாகவே ஓடிக்கொண்டிருந்தது. யாருக்கும் சந்தேகம் வந்ததாக தெரியவில்லை. எனினும் போகும் வரை போகட்டும் என்று இருவரும் ‘சமாதான’ முயற்
“விக்னேஷ் பாய்…” ரூம்மேட் குழைவாக கூப்பிடுவதில் இருந்தே அவன் ஏதோ கோரிக்கையோடு தான் வருகிறான் என்று விக்னேஷுக்கு தெரிந்தது.
“சொல்லு குணால்… என்ன வேலை ஆகணும்?” என்று நேரடியாக கேட்டான்.
குணால் தன் தலையை சொறிந்தவாறே ஒரு இளிப்போடு “என்னோட கேர்ள
ஜெய் பிரபாகரை தன்னுடைய ஜிம்முக்கு அழைத்துச்சென்றான். ரிஷப்ஷனிஸ்ட்டிடம் பிரபாகரை காண்பித்து “சார் புதுசா ஜிம்ல ஜாயின் பண்ணனும். டீடெய்ல்ஸும் ஃபார்ம்ஸும் குடுங்க” என்றான்.
அவள் ஜெய்யிடம் “சார்! நீங்களும் சேர்ந்து ஜாயின் செஞ்சீங்கன்னா நான் ஜாயினிங்க்
விக்னேஷ் தன் நுணிவிரலால் நரேனின் ஃப்ளாட் கதவை சொடுக்கிவிட்டு, திறப்பதற்காக காத்திருக்காமல் பூட்டை திறக்க, உள்ளே தாழிடப்படாததால் கதவு திறந்துக்கொண்டது. இப்போதெல்லாம் நரேன் மாமாவின் வீட்டுக்கு சரளமாக வந்து போகும் சுதந்திரம் விக்னேஷுக்கு கொடுக்கப்பட்டது
“அபே! சோயே நஹீ அப் தக்… ஹிலாதே ஹோ க்யா? (ஏய்! இன்னுமா தூங்கலை? கையடிச்சிட்டு இருக்கியா?)” ரூம்மேட்டின் திட்டை கேட்டுவிட்டு விக்னேஷ் கனவிலிருந்து நனவுக்கு வந்தான். “What happened Bro?” தலையை திருப்பி ரூம்மேட்டிடம் கேட்க, “You were making noise.. dis
ஒரு சனிக்கிழமை மதியம்… ஜெய்யின் அம்மா சமைத்த சாப்பாட்டை அந்த வீட்டின் ஆண்கள் எல்லாரும் ஒரு கட்டு கட்டினார்கள். விடுமுறை என்பதால் நிதானமாக, ருசித்து ரசித்து சாப்பிட முடிந்தது. உண்ட மயக்கம் தொண்டருக்கும் உண்டு என்பது போல எல்லோரும் விட்டால் அப்படியே த
ஜெஃப்பும் ரோமுலோவும் காருக்கு வரும்போது ஜெய் காரின் முன்சீட்டில் உட்கார்ந்துக்கொண்டிருந்தான். அவனுடைய வேகமான பெருமூச்சு அவன் மனதில் அடித்துக்கொண்டிருந்த புயலை வெளிப்படுத்திக்கொண்டிருந்தது. ஜெஃப் டிரைவர் சீட்டுக்கு வந்து உட்கார்ந்தபோது இதை கவனித்தான்.
அவினாஷுக்கு அந்த மும்பை மெட்ரோ நெரிசலான ரயிலில் பயணம் செய்வது என்பது தவிர்க்கமுடியாத அவஸ்தை. அவன் டெர்மினலில் ஏறுவதால் பெரும்பாலும் ஏறும்போது உட்கார இடம் கிடைத்துவிடும். ஆனால் அடுத்தடுத்த நிறுத்தங்களில் கூட்டம் அள்ளும்… வண்டிப்பெட்டியே நிறைமாத கர்ப
காலை ஆறரை மணிக்கு சூரியன் இன்னும் தன் உஷ்ணத்தை வெளியிடாமல் குளிருக்கு அடங்கியிருந்தான். தீபாஞ்சன் தன்னுடைய ஜிம் கிட்டை எடுத்துக்கொண்டு, ஹூடி ஜாக்கெட்டில் ஜிப் போடாமல் தன்னுடைய பரந்த மார்புகளை தெனாவட்டாக காட்டியபடி தன் ஃப்ளாட்டின் கதவை பூட்டிவிட்டு, ட
பிரபாகர் ஜெய்யின் ஆஃபீஸுக்கு வெளியே வந்து ஜெய்க்கு மொபைலில் அழைத்தபோது ஜெய் அவனது அழைப்புக்காக ஆவலோடு காத்திருந்தான். பிரபாகரை எதிரே உள்ள டீக்கடையில் நிற்க சொல்லிவிட்டு பார்க்கிங் லாட்டுக்கு சென்று வண்டியை எடுத்துக்கொண்டு பரபரப்பாக வெளியே வந்தான்….
