அ.ஆ 08 இருட்டு அறை, முரட்டு முத்தம்

210 இது அயலான் அன்பு தொடர்கதையின் 8-வது அத்தியாயம்.

முன் கதை சுருக்கம்...
ஒரு long weekend-க்கு நாங்களும், அசோக்கின் குடும்பமும் வெளியூருக்கு சுற்றுலா சென்றோம். அங்கே இரவில் ஆளில்லாத கலங்கரை விளக்கம் எங்களுக்கு கொடுத்த தனிமையில் முதல் முறையாக நானும் அசோக்கும் முத்தத்தில் கலக்கிறோம். எங்களுக்குள் காதலும் காமமும் பிரவாகம் எடுத்து ஓடுகிறது.

Just ஒரு கேள்வி...
கதையில் கில்மா படங்களை மறைத்துவிட்டு, வெறும் text மட்டும் படிக்கும் வசதியை உபயோகிக்கிறீர்களா? ஆம். பொது இடங்கள் / வேலை நேரத்தில் படிக்க இந்த வசதியை உபயோகப்படுத்துகிறேன் ஆம். அப்படியே Featured Images-களில் sex படங்களை தவிர்த்தால் இன்னும் வசதியாக இருக்கும். இல்லை. தனியாக இருக்கும்போது படிப்பதால் நான் படங்களை மறைப்பதில்லை. :-0 அப்படி ஒரு வசதி இருப்பதையே கவனிக்கவில்லை... View Results  Loading ...

Click here to read text only - Hide or Show explicit images

நான் என் குழந்தைகளோடு அசோக்கின் வீட்டு கதவை தட்டியபோது தீபா தான் புன்னகையோடு கதவை திறந்தாள். என் பெண்களை கன்னத்தை தடவியபடி என்னிடம் “உள்ளே வாங்கண்ணா…” என்று அழைக்க, நான் போலியாக “இல்லைம்மா… பிள்ளைங்க ஸ்வேதா குட்டி கூட விளையாடனும்னு சொன்னாங்க… அதான் அழைச்சிட்டு வந்தேன்… நான் கிளம்புறேனே” என்று திரும்புவதாக நடிக்க, அவள் “பரவாயில்லை வந்து ஒரு cup coffee-யாச்சும் குடிச்சிட்டு போங்க…” என்று என்னை உள்ளே வருமாறு வாசலை மறைக்காமல் ஒதுங்க, நான் கூடுதல் இதயத்துடிப்போடு உள்ளே நுழைந்தேன். என் பெண்களை பார்த்ததும் ஸ்வேதா குட்டி குதூகலத்தில் துள்ள, நான் தயக்கத்தோடு Sofa-வில் உட்கார்ந்தேன். “அசோக் வீட்டுல இல்லையாம்மா?” இந்த வருகையின் உண்மையான நோக்கத்தை முக்காடு போட்டு கேட்டேன்.

நானும் அசோக்கும் முதல் முதலாக முத்தமிட்டுக்கொண்ட அந்த இரவு… “நீங்க ரெண்டு பேரும் வர்றது வரைக்கும் திக் திக்குன்னு இருந்துச்சு… Hotel reception-ல சொன்னாங்க… அந்த light house கட்டிடம் பாழடைஞ்சு இருக்குறதால அப்பப்போ கல்லும் பலகையும் விழுமாம்… இந்த நேரத்துல் போறது ரொம்ப hazardous ஆச்சேன்னு concern-ஆ கேட்டாங்க… என்னை விட தீபா ரொம்ப பயந்துப்போயிட்டா…” ரோகிணி என்னை பார்த்தபடி எனக்கும் அசோக்குக்கும் பொதுவாக சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள். ஆனால் சில நிமிடங்களுக்கு முன்பு road-ல் park செய்யப்பட்டிருந்த van-ன் மறைவில் வைத்து வெறித்தனமாக அசோக்கை கிஸ்ஸடித்திருந்ததால் என் பூளில் ஏற்பட்டிருந்த பிசுபிசுப்பான உணர்வு என் நினைவை இந்த உலகத்தில் இருந்து தூக்கி வானத்தில் பறக்க வைத்திருந்தது. அதனால் எனக்கு யார் பேசுவதும் என் காதில் விழவே இல்லை.

“என்னங்க… நின்னுக்கிட்டே தூங்குறீங்களா?” ரோகிணி என்னை உலுக்கியபோது “ஹாங்..” என்றபடி பேந்த பேந்த முழித்தேன். அதற்கப்புறம் அந்த இரவு எங்கள் அறையில் குழந்தைகள் நன்றாக உறங்கிக்கொண்டிருக்க, கட்டில் மெத்தையில் மல்லாக்க படுத்திருந்த என் shorts-க்குள் ரோகிணியின் கைகள் நுழைந்ததோ இல்லை என் ஆண்மை சின்னம் அவள் கையிலும் வாயிலும் பிசைந்தும், உறிஞ்சியும் ருசிக்கப்பட்டதும் எனக்கு யாருக்கோ நடப்பது போல தான் இருந்தது. அசோக்கின் வாய் கவ்விய என் உதடுகளை நான் என்னையும் அறியாமலே நாக்கால் எச்சில் படுத்திபடி என் கைகள் தொடாமல் மிச்சம் வைத்த அவனது அந்தரங்க உறுப்பை என் கற்பனையில் கைகளும் வாயும் வேலை செய்ய, எனது கஞ்சி ரோகிணியின் வாயை நிறைத்தபோது இருவருக்குமே இன்பம்… ஆனால் காரணிகள் வேறு என்பதை ரோகிணி அறிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை.

“அவர் மாடியிலே black room-ல அன்னைக்கு எடுத்த “photo negatives-ஐ எல்லாம் expose பண்ணிட்டு இருக்கார். இன்னைக்கே Print போடனும்னு சொல்லிட்டு இருந்தார். கூப்பிடட்டுமா?” தீபா என்னிடம் காஃபி கோப்பையை நீட்டியபோது நான் மீண்டும் இன்றைய பொழுதுக்கு வந்தேன்.

“ஓ.. சரி! நான் கிளம்புறேனே” ஏமாற்றத்தோடு சொல்ல, “நீங்க மேலே போய் அவர் photo negatives-ஐ expose பண்ணி print போடுறதை பாருங்களேன். ஒருவேளை உங்களுக்கு அது interesting-ஆ இருக்கலாம்… எனக்கு பயங்கர boring-ஆ தோணுச்சு.”

“சரிம்மா…” நான் கோப்பையோடு எழுந்து அவள் பின்னாலே நடக்க, தீபா blackroom-ன் கதவை தட்டினாள். Response இல்லை. இரண்டாவது முறை தட்டப்பட்டதும் லேசாக கதவு திறந்து அசோக்கின் முகம் மட்டும் எட்டிபார்த்தது. “என்னா?” அவன் முகத்தில் அவனை தொந்தரவு செய்துவிட்டதாக ஒரு சிடுசிடுப்பு எட்டிப்பார்த்தது.

“கார்த்திண்ணா வந்திருக்கார்…” அசோக்கின் முகத்தில் இருந்த கடுமை மறைந்து ஒரு புன்னகை எட்டிப்பார்த்தது. “சரிங்கண்ணா… நான் கீழே போய் சமைக்கிறேன்” தீபா கழன்றுக்கொள்ள, நான் Black room-ன் உள்ளே நுழைந்ததும் சட்டென்று கதவு மீண்டும் அடைக்கப்பட்டது. எனக்கு அந்த அறையின் மங்கள் சிவப்பு விளக்கின் வெளிச்சம் பழக கொஞ்ச நேரம் பிடித்தது.

“உங்களுக்கு இது பிடிக்குமான்னு தெரியலை… ஏன்னா இதுக்கு ரொம்ப பொறுமை வேணும்…” அசோக் பேசியபடி தன் கையில் glouse மாட்டிக்கொண்டு ஆசிட் தண்ணீரில் முக்கப்பட்டிருந்த photo paper-ஐ மென்மையாக அலசினான்.

“Digital-ல photos எடுத்து பழகிட்ட எனக்கு, print போடுறதுல இவ்வளவு efforts இருக்குன்னு தெரியாது… நீ பாட்டுக்கு வேலை செய்… நான் பார்த்துட்டே இருக்கேன்” நான் அசோக்கின் தோளில் கை போட்டுக்கொண்டு அவன் மறுதோளில் என் தாடையை இருத்தியபடி நெருங்கி நிற்க, அசோக் கையை பிடித்து அவன் வயிற்றில் வைத்துக்கொண்டான். நான் அவன் விருப்பப்படி அவனை பின்பக்கமாக கட்டிப்பிடித்தபடி நெருங்கி நின்று அவன் கைகள் வெள்ளை photo paper-ல் உருவங்களை கொண்டுவரும் மந்திர வித்தையை பிரமிப்போடு பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். அசோக் அவ்வப்போது திரும்பி என் கன்னத்தில் முத்தம் வைத்தபடி போட்டுக்கொண்டிருந்தான். அவன் முதுகுக்கும் என் வயிற்றுக்கும் இடையே காற்று கூட நுழையமுடியாத நெருக்கம்.

அசோக் நன்றாக படம் பதிந்திருந்த ஈரமான photo paper-ஐ எடுத்து என்னிடம் காட்டினான். அதில் இரவின் இருட்டில் தூரத்தில் விளக்குகளின் வெளிச்சத்தில் நகரத்து கடற்கரை பதியப்பட்டிருந்த விதம் பயங்கர magical-ஆக இருந்தது. என் கண்கள் பார்த்ததற்கும் அசோக் கேமிரா மூலம் பார்த்ததற்கும் இருந்த வித்தியாசம் அவனை தனித்துவமாக காட்டியது.

“சூப்பர்டா…” நான் அசோக்கின் கன்னத்தில் முத்தம் வைத்தபடி சொன்னேன். அசோக் அந்த ஈர Photo-வை மேலே கொடிக்கம்பியில் Clip-ல் தொங்கவிட்டான். அடுத்த புகைப்படத்தை print செய்யும் வேலையை ஆரம்பித்தான். நான் அசோக்கின் banian-க்குள் கைவிட்டு அவனது உடம்பின் தோலை தடவி feel செய்தேன். அசோக் என் கையை அவ்வப்போது பிடித்து என்ன செய்யவேண்டும் என்று non verbal-ஆக வழிநடத்த அதன்படி நான் அவன் மார்பு முழுவதும் என் உள்ளங்கை பதிய அழுத்தி தேய்த்து தடவியபடி அவ்வப்போது bonus-ஆக அவனது காம்புகளை கிள்ளிவிட்டு நானும் சூடானேன். அசோக் அந்த negative roll-ஐ முழுசாக print போட்டு அனைத்தையும் கம்பி கொடியில் clip போட்டு மாட்டினான். வேலை முடிந்ததற்கு அடையாளமாக தன் கையில் இருந்த Glouse-ஐ கழற்ற, நான் கொஞ்சமாக விலகினேன்.

“Printed photos எல்லாம் நல்லா காய்ஞ்சு ready ஆகுறதுக்கு 3-4 மணி நேரம் ஆகும்… மீதி negative rolls-ஐ அப்புறம் process பண்ணிக்கலாம்…” அசோக் தன் work table-ஐ tidy-ஆக் அடுக்கினான். நான் வெளியே கிளம்புவதற்கு என்னை மனசளவில் தயார் செய்துக்கொண்டு கதவை நோக்கி நகர்ந்தேன்.