“ரீனா! ப்ளீஸ் இன்னைக்கு மட்டும் வா… இனிமேல் உன்னை தொந்தரவு பண்ண மாட்டேன்” ஹரீஷ் மொபைலில் அவள் காலில் விழாத குறையாக கெஞ்சினான். ஒருவேளை அவள் நேரில் இருந்திருந்தால் ஹரீஷ் இந்நேரத்துக்கெல்லாம் அவள் காலில் விழுந்திருப்பான். கடைசியில் ரீனா பெரிய மனது பண
“ஹரீஷ்! நீ அடுத்து எப்போ ரித்திகா வீட்டுக்கு போவே?” ஒரே விட்டில் இருப்பவர்கள் எதிரும் புதிருமாக இருக்கக்கூடாது, வெறும் house sharing-ல் இருந்தாலும் அடுத்தவர்கள் ஓரளவுக்கு அத்தியாவசியமான நெருக்கம் வேண்டும் என்று ரித்திகா மிகவும் வற்புறுத்த, வேறுவழியின
அவினாஷ் தன் உதடுகளை ரவியின் முதுகில் படரவிட்டபோது சில நிமிடங்களுக்கு முன்பு குளித்திருந்ததால் ரவியின் சருமம் வழக்கத்தை விட கொஞ்சம் மென்மையாக, ஈரப்பதத்தோடு இருந்தது. ரவி அவினாஷின் இந்த பரவலை அனுமதித்து கண்கள் மூடி அனுபவித்தபடி உடம்பை தளர்வாக விட்டு அம
ரீனாவை ஓத்ததும், அதை தொடர்ந்து இரண்டு முறை கையடித்ததும் ஹரீஷை தளரவைத்ததால் கட்டிலில் குப்புறப்படுத்து அம்மணமாக தூங்கிப்போனான். மதியம் சாப்பிடாததால் வயிறு பசித்தாலும் ஹரீஷ் எழுந்திருக்க மனமில்லாமல் தூக்கத்தை தொடர்ந்தான். லண்டனில் மாலை நான்கு மணிக்கெல்
“ஏங்க! எங்க அப்பாவுக்கு AGS Office-ல கொஞ்சம் வேலை இருக்காம். அவரோட Pension paper ரொம்ப நாளா move ஆகாம இருக்காம். அவரோட friends circle-ல யாரோ அவங்களுக்கு தெரிஞ்சவங்களை refer பண்ணியிருக்காங்களாம். வந்து அந்த வேலையை பார்த்துட்டு அப்படியே நாம் எல்லாரும்
சுவர் கடிகாரத்தில் மணி பதினொன்று அடித்தபோது ஹரீஷுக்கு இருப்பு கொள்ளவில்லை. வாசல் கதவை வெறித்து வெறித்து பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். வேலை இருந்தால் கவனம் வேறு இடத்தில் இருக்கும். ஆனால் சும்மா இருப்பதால் அவன் மனம் வெறுத்துப்போய் இருந்தது. அதற்கு வடிகாலாக
Hall-ல் இருந்த LCD TV-யில் கிரேசி மோகனின் கைவண்ணத்தில் உருவான நகைச்சுவை காட்சி ஓடிக்கொண்டிருந்தது. Sofa-வில் உட்கார்ந்திருந்த ரவியின் சட்டை போடாத வெற்று மார்பில் தலை சாய்த்துக்கொண்டு ரவியின் இடுப்பை சுற்றி கட்டிப்பிடித்துக்கொண்டு அவன் மீது கால் போட்ட
ஹரீஷ் வாசல் கதவை திறக்க, சபா பெரிய அட்டை பெட்டியில் தனது பொருட்களை அசால்ட்டாக தூக்கிக்கொண்டு உள்ளே நுழைந்தான். அந்த பெட்டியை ஹால் நடுவே வைத்துவிட்டு தன்னுடய மீது பொருட்களை வெளியே நிறுத்தியிருந்த காரில் இருந்து எடுத்து வருவதற்காக வெளியே போனான். ஹரீஷுக
“கொடை ரோடு” ரயில்வே நிலையத்துக்கு காலை சற்று தாமதமாகவே ரயில் வந்து சேர்ந்த்து. ரவியும் அவினாஷும் எழுந்து தங்கள் Backpack-ஐ தயாராக வைத்திருந்தார்கள். IRCTC Canteen-ல் இருந்து தரப்பட்ட coffee என்று சொல்லப்பட்ட திராவகத்தை குடித்ததால் வயிறு கலகலவென்று கக
வாசல் கதவு தட்டப்படும் சத்தம் ஹரீஷின் மண்டைக்குள் யாரோ சுத்தியலால் அடிப்பது போல கேட்டது. கட்டிலில் நெளிந்து சோம்பல் முறித்தபடி பக்கத்தில் இருந்த மொபைலை எடுத்து பார்க்க மணி பத்து தாண்டியிருந்தது. ஏதாச்சும் வேலை வெட்டி இருந்தால் சீக்கிரம் எழுந்து ஓடியி
“அண்ணி! நீங்க எதுவும் பேசக்கூடாது… silent-ஆ வேடிக்கை மட்டும் பார்த்தா போதும்” என்று சின்ன குழந்தை போல குவித்த் வாயின் நடுவே விரலை வைத்து “ஷ்ஷ்!” என்று சொன்னபடி மொபைலை எடுத்துக்கொண்டு பூனை போல அடிமேல் அடி வைத்து கிச்சனுக்கு நடந்தான். ரவி சமைக்கும் அ
அன்று ரயில் நிலையத்தில் சந்தடி கொஞ்சம் அதிகமாகவே இருந்தது. சம்மர் லீவு ஆரம்பித்துவிட்டதால் விடுமுறைக்கு தாத்தா பாட்டி வீடுகளுக்கு செல்லும் கூட்டம் தான் அதிகமாக இருந்தது. பல உண்மையான சோகமான முகங்கள், பல என் பொண்டாட்டி ஊருக்கு போயிட்டா என்று குத்தாட்டம
