“உள்ளூர்ல இருந்து வேலை செய்யுறவனுங்களே மாசக்கணக்கா வீட்டுல இருந்து Work from home பண்ணிட்டு இருக்கானுங்க… நீ என்னடான்னா ஆன்னா ஊன்னா கெளம்பி கொல்கத்தாவுக்கு ஓடிப்போயிடுறே… கேட்டா Project base team இங்கே தான்னு சொல்லி சமாளிக்கிறே… ஊர்ல நேத்து வரை
நள்ளிரவை தாண்டி கிட்டத்தட்ட 2:30 கோல்கத்தா உள்ளூர் விமான நிலையத்தில் நான் போன விமானம் இறங்கியபோது எனக்கு கண்களில் தூக்க களைப்பையும், பயண அலுப்பையும் மீறி கோபம் தான் தலைதூக்கி இருந்தது. பின்னே? மாலை 7:30 மணிக்கு துவங்கிய என் பயணம் ஹைதராபாத்தில் நிர்ண
அர்ணாப்பும் நானும் மட்டும் அந்த meeting room-ல் தனியாக Knowledge transfer-ல் மும்முரமாக ஈடுபட்டிருந்தோம். நாங்கள் Office-ல் இருந்தாலும் நான் table-க்கு அடியில் அர்ணாப்பின் கையை கோர்த்துக்கொண்டு அவன் சொல்லித் தருவதை கவனித்துக் கொண்டு இருந்தேன். அவனும்
வெள்ளிக்கிழமை மாலை தொடங்கிய எங்கள் முதலிரவு நானும் அர்ணாப்பும் “இனி உடம்பில் தெம்பு இல்லை” என்று கெஞ்சும் அளவுக்கு நீளமாக நீண்டதற்கு காரணம் எங்கள் உடல்களோடு மனதும் இணைந்தது தான் காரணம் என்று சொல்வேன். அடுத்த நாள் காலை எழுந்திருக்கும் போதே அர்ணாப் கொட
அலுப்போட company guest house-ன் அறையில் இருக்கும் single cot-ல் வந்து பொத்தென்று சரிய, என் தோளில் இருந்த புது laptop bag என் முதுகு பகுதியில் ஏடாகூடமாக மாட்டிக்கொண்டது. “ப்ச்ச்ச்..” என்ற மெல்லிய எரிச்சலுடன் அதை நகர்த்திவிட்டு நன்றாக மல்லாக்க படுத்தபட
Tech Expo – வில் கூட்டம் களைகட்டியிருந்தது. பொதுவாக இது போன்ற Tech Conference-களில் புதிய தொழில்நுட்பங்கள் demostrate செய்யப்படுவதும், வேலை செய்பவர்களுக்கு புதிதாக வரும் Hot Skills-களுக்கு தங்களை தயாராக்கிக்கொள்ளவும், கம்பெனிகளுக்கு தேவைப்படும்போது அ
செல்வியின் ருசியான சமையலா இல்லை மன அழுத்தம் காரணமாகவோ தெரியவில்லை, ஸ்வேதா இரவு சாப்பாட்டை full கட்டு கட்டிவிட்டதால் செரிமானம் முழுமை அடையாததால் படுக்கையில் உருண்டுக்கொண்டிருந்தாள். Mobile screen-ல் மணி 23:00-ஐ காட்டியது. இந்நேரம் லண்டனில் மாலை 5:30 ம
பரத் ஒரு பக்கம் gym floor-ல் வியர்க்க விறுவிறுக்க workout செய்துக்கொண்டிருந்த சைலஜாவை பார்த்தான். மறுபக்கம் சுவற்றில் மாட்டி இருந்த wall clock-ஐ பார்த்தான். மீண்டும் சைலஜாவை பார்த்தான். இவர் workout-ஐ முடிச்சிட்டு கடையை கட்டினார் என்றால் தானும் கிளம்பலாம் என்ற அங்கலாய்ப்புடன் பரத் தன் mobile phone-ஐ நோண்ட ஆரம்பித்தான். பரத் இங்கே சரத்தின் Gym-ல் assistant ஆக இணைந்து சில நாட்களே ஆகியிருந்தது. ஆண்கள் workout செய்யும் போது பரத்தை spotting செய்ய, exercises சொல்லிக்கொடுக்க என்று நிறைய வேலை வாங்குவார்கள். ஆனால் பெண்கள் workout செய்கையில் பெரும்பாலும் அவர்கள் cardio, machine exercises என்று செய்வதால் பரத்துக்கு ஓய்வு கிடைக்கும். இப்போது சைலஜா ரொம்ப நேரமாக workout செய்தாலும் பரத்துக்கு வேலை இல்லாததால் அவனுக்கு போரடித்தது.
தனக்கே கேட்காத hushed குரலில் “மச்சான்… மதியானம் என் வீட்டுக்கு போகலாமா?” என்று mobile phone-ல் கிசுகிசுப்பாக ஆனந்த் ஒரு வேலை நாளின் மதியம் நெருங்கிக்கொண்டிருந்த சமயத்தில் கேட்டான். எதிர் பக்கத்தில் இருந்த சித்துவுக்கு ஆனந்தின் கேள்வியின் நிஜமான அர்த்தம் புரியும். நம் ஆனந்த், சித்து என்ற சித்தார்த்தை எப்போது அவர்கள் வேலை பார்க்கும் ஏற்பாடு செய்திருந்த pickup cab-ல் பார்த்தானோ அந்த கணமே அவனுக்கு சித்தார்த்தை பிடித்துவிட்டது.
![எனது முதல் அனுபவம் “தருண் மாமா” [சுட்டகதை]](https://images.gilmastories.com/albums/featured/260.featured.webp "எனது முதல் அனுபவம் “தருண் மாமா” [சுட்டகதை]")
நான் காலேஜ் 1ஸ்ட் year படித்து கொண்டிருந்தேன், அப்பொழுது எனக்கு 19 வயது பிறந்த நாள் கொண்டாடி இருந்தேன். எங்கள் வீட்டு மாடியில் எனக்கு தனி அறை உள்ளது. நான் பார்க்க அழகாக இருப்பேன், கொஞ்சம் மார்பு இருக்கும் பெண் போல, கொஞ்சம் வெள்ள நிறமா இருப்பேன். பசங்க கூட அவ்ளோ சுத்த மாட்டேன்.
