இந்த புதிய தொடரும் நம் வலைமனையில் மற்ற தொடர்கதைகளின் அதே genre தான். இந்த தொடர்கதைக்கு நான் “அழியாத கோலங்கள்” என்ற பெயரை தேர்ந்தெடுத்ததற்கு காரணம் இதே பெயரில் 1979-ம் ஆண்டில் வெளிவந்த திரைப்படம் தான். பாலு மகேந்திரா இயக்கிய அந்த படத்தில் ஒரு கோடை காலம் எப்படி மூன்று விடலை பசங்களுக்கு காலத்துக்கும் நிலைக்கும் நினைவாக மாறுகிறதோ…
இரண்டு வார ஹாஸ்பிடல் வாசத்துக்கு பிறகு நான் என் வீட்டின் Living room sofa-ல் தளர்வாக உட்கார்ந்திருக்கிறேன். அர்ணாபும் விஷ்வாவும் என்னுடைய கட்டில் மெத்தையை, மலமும் மூத்திரமும் ஊறிய coir படுக்கையை கழுவி சுத்தப்படுத்த மாடிக்கு கொண்டு போகிறார்கள். எனக்கு
நேற்று அர்ணாப் வீட்டுக்கு வந்ததற்கும் இன்று வருவதற்கும் எனக்கு நிறைய வித்தியாசம் இருந்தது. இன்று இவர்கள் பேசும் பாஷை எனக்கு புரியாது என்றாலும் இவர்களும் என் மனிதர்கள். எங்களுக்குள் உரையாட மொழி தேவைப்படாத நாள் விரைவில் வரும் என்ற நம்பிக்கையில் நான் அர
அந்த A/C Sleeper Bus-ல் இரவு முழுக்க பயணம் செய்தது களைப்பை கொடுத்ததோ இல்லையோ, எனக்கு என்னவனின் homophobic பெற்றோர்களை பார்க்கப்போகிறேன் என்பது என் நெஞ்சில் பாரத்தை ஏற்றியிருந்தது. பஸ் புறப்படும் நொடி வரைக்கும் அர்ணாப் என்னிடம் “இப்போ கூட ஒன்னும் குறை
அர்ணாப்பும் நானும் மட்டும் அந்த meeting room-ல் தனியாக Knowledge transfer-ல் மும்முரமாக ஈடுபட்டிருந்தோம். நாங்கள் Office-ல் இருந்தாலும் நான் table-க்கு அடியில் அர்ணாப்பின் கையை கோர்த்துக்கொண்டு அவன் சொல்லித் தருவதை கவனித்துக் கொண்டு இருந்தேன். அவனும்
வெள்ளிக்கிழமை மாலை தொடங்கிய எங்கள் முதலிரவு நானும் அர்ணாப்பும் “இனி உடம்பில் தெம்பு இல்லை” என்று கெஞ்சும் அளவுக்கு நீளமாக நீண்டதற்கு காரணம் எங்கள் உடல்களோடு மனதும் இணைந்தது தான் காரணம் என்று சொல்வேன். அடுத்த நாள் காலை எழுந்திருக்கும் போதே அர்ணாப் கொட
அலுப்போட company guest house-ன் அறையில் இருக்கும் single cot-ல் வந்து பொத்தென்று சரிய, என் தோளில் இருந்த புது laptop bag என் முதுகு பகுதியில் ஏடாகூடமாக மாட்டிக்கொண்டது. “ப்ச்ச்ச்..” என்ற மெல்லிய எரிச்சலுடன் அதை நகர்த்திவிட்டு நன்றாக மல்லாக்க படுத்தபட
Tech Expo – வில் கூட்டம் களைகட்டியிருந்தது. பொதுவாக இது போன்ற Tech Conference-களில் புதிய தொழில்நுட்பங்கள் demostrate செய்யப்படுவதும், வேலை செய்பவர்களுக்கு புதிதாக வரும் Hot Skills-களுக்கு தங்களை தயாராக்கிக்கொள்ளவும், கம்பெனிகளுக்கு தேவைப்படும்போது அ
செல்வியின் ருசியான சமையலா இல்லை மன அழுத்தம் காரணமாகவோ தெரியவில்லை, ஸ்வேதா இரவு சாப்பாட்டை full கட்டு கட்டிவிட்டதால் செரிமானம் முழுமை அடையாததால் படுக்கையில் உருண்டுக்கொண்டிருந்தாள். Mobile screen-ல் மணி 23:00-ஐ காட்டியது. இந்நேரம் லண்டனில் மாலை 5:30 ம
பரத் ஒரு பக்கம் gym floor-ல் வியர்க்க விறுவிறுக்க workout செய்துக்கொண்டிருந்த சைலஜாவை பார்த்தான். மறுபக்கம் சுவற்றில் மாட்டி இருந்த wall clock-ஐ பார்த்தான். மீண்டும் சைலஜாவை பார்த்தான். இவர் workout-ஐ முடிச்சிட்டு கடையை கட்டினார் என்றால் தானும் கிளம்பலாம் என்ற அங்கலாய்ப்புடன் பரத் தன் mobile phone-ஐ நோண்ட ஆரம்பித்தான். பரத் இங்கே சரத்தின் Gym-ல் assistant ஆக இணைந்து சில நாட்களே ஆகியிருந்தது. ஆண்கள் workout செய்யும் போது பரத்தை spotting செய்ய, exercises சொல்லிக்கொடுக்க என்று நிறைய வேலை வாங்குவார்கள். ஆனால் பெண்கள் workout செய்கையில் பெரும்பாலும் அவர்கள் cardio, machine exercises என்று செய்வதால் பரத்துக்கு ஓய்வு கிடைக்கும். இப்போது சைலஜா ரொம்ப நேரமாக workout செய்தாலும் பரத்துக்கு வேலை இல்லாததால் அவனுக்கு போரடித்தது.
