ஆணின் முரட்டு செக்ஸுக்கு ஈடுகொடுக்க இன்னொரு ஆணால் மட்டுமே முடியும் என்பதை மீண்டும் நிரூபிக்கும் ஆண்களிடையேயா கசமுசாக்கள் நிறைந்த கில்ஃபான்ஸ் கதைகள்.
நான் கையில் இருந்த குடித்த juice tumbler-களை kitchen sink-ல் போட்டுவிட்டு, fridge door-ல் தொங்கிய துணியை எடுத்து கையை துடைக்க, பின்னாலேயே வந்த என் மனைவி என்னை பார்த்து கல்மிஷமாக சிரித்தாள். நான் “என்ன?” என்பது போல புருவத்தை நெறித்தபடி ஒரு டம்ப்ளரை எட
அது 90களின் இறுதி… Internet என்று கம்ப்யூட்டர்களை இணைக்கும் தொழில்நுட்பம் மற்றும் cellular phone எல்லாம் அமெரிக்க military-க்கு மட்டுமே உபயோகத்தில் இருந்தது. அந்த சமயத்தில் வளர்ந்தவர்களின் வாழ்க்கை முறை எல்லாம் எளிமையாகவும் இனிமையாகவும் இருந்தது. ப
வயலிலும் பெரிதாக வேலை வேலை இல்லை… பொண்டாட்டியும், எழிலனும் பக்கத்து ஊரில் இருக்கும் சொந்தக்கார வீட்டுக்கு போயிருந்தார்கள்… சரத் கொஞ்சம் சலித்தபடி டிவி சேனலை மாற்றிக்கொண்டிருந்தான். ஏதோ ஒரு TV Channel-ல் ரசிகன் படம் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. ஆரம்பித்து
விஜய்யின் கையில் அந்த Canon EOS 5D DSLR பழகிய நாய்க்குட்டி போல குழைந்தது. விஜய்யின் கண் கேமிரா கண்ட காட்சிகளை அவன் கையில் இருந்த DSLR Camera சர் சர்ரென்று சரமாரியாக சுட்டு பத்திரப் படுத்திக்கொண்டிருந்தது. வெயில் காரணமாக விஜய் தொடை வரைக்குமான shorts ம
கல்லை கண்டா நாயை காணோம்… நாயை கண்டா கல்லை காணோம்னு சொல்றது எவ்வளவு உண்மைங்குறது எனக்கு மட்டும் தான் தெரியும்… எனக்கு காலேஜ்ல அப்படி ஒரு விஷயம் நடந்துச்சு. ஏதாவது ஒரு காரணம் வச்சு எனக்கு Electrical lab மட்டும் தள்ளி தள்ளி போயிட்டே இருந்தது. அதனால
சுவர் கடிகாரத்தில் மணி இரவு 11:30-ஐ தொட்டபோது கிட்டத்தட்ட எல்லாருடைய கண்களிலும் ஒரு களைப்பு தெரிந்தது. வழக்கம் போல எப்போடா டீ குடிக்க வெளியே கிளம்பலாம்னு மத்தவங்க எல்லாம் காத்திருக்க, நானும் பிரகாஷும் ஒருவழியாக எங்கள் புத்தகங்களை மூடிவைத்தோம். ஒருவகை
ரொம்ப நாளுக்கு அப்புறம் நான் என் குடும்பத்துடன் ஏர்போர்ட்டில் வந்து இறங்கியபோது சூடான சீதோஷணத்தில் என்னையும் அறியாமல் நான் என் jacket-ஐ கழற்றியதுடன் என் சட்டை பட்டன்களையும் சேர்த்து கழற்றினேன். ஆனால் என்ன தான் புழுக்கமாக இருந்தாலும் தாய் மண்ணில் கால்
ஜெய் தன் அலுவலகத்து வாசலில் நின்ற வயதான security-யிடம் தன் லேப்டாப்பை கொடுத்து அதன் serial number-ஐ அவர் சரிபார்த்த போது அவன் கண்கள் பரத்தை தேடியது. கொஞ்ச நாளாக பரத் தென்படவில்லை. Security Company
“Welcome Sir… How may I help you?” என்று பணிவுடன் கேட்ட அந்த Receptionist-ன் மார்பை வெறித்து பார்த்தான் விஜய். அதை கண்ட அந்த பெண் லேசாக துணுக்குற, அவளது பெயரை சத்தம் வராமல் படித்துவிட்டு “ஏனுங்க அம்மணி! தமிழரசி-ங்குற உங்க பேர்லயே நீங்க தமிழ்ன்னும்,
வானத்தை பார்த்துட்டு தூங்குறது என்னா சுகம்… அதுலயும் காலை விரிச்சுக்கிட்டு தூங்குறது அதை விட சுகம்… ஆனா இந்த சூரியன் காலங்கார்த்தால சீக்கிரம் வந்து அதையெல்லாம் கெடுக்குது” என்று திட்டியபடி ஜெய் சூரிய வெளிச்சம் முகத்தில் படாதபடிக்கு கைப்படி சுவற்ற
மதிய நேரத்து சாப்பாடு நேரம் முடிந்தது. மெஸ் கதவை தாழிட்டுவிட்டு, அம்மு ‘இயல்பாக’ மெஸ்ஸுக்கு பின்பக்கம் இருக்கும் தன் வீட்டு கதவை திறந்தாள். படபடபில் அம்முவின் காய்கள் சீரான வேகத்தில் விம்மி துடிக்க, அவள் கண்ணில் லேசான பதற்றத்துடன் அம்மு வீட்டுக்குள்
வாசல் கதவு மென்மையாக தட்டப்பட்ட போது கீர்த்தி அவசரம் அவசரமாக தன்னுடைய office laptop-ல் அன்றைய பொழுதுக்கு login செய்துக்கொண்டிருந்தாள். பொறுமையில்லாமல் கதவு மீண்டும் தட்டப்பட, கீர்த்தி தன் சட்டையின் மேல் பட்டனை சரி செய்தபடி வாசலுக்கு ஓடினாள். பாதுகாப்
கோவா பீச்சில் என்ன ஒரு வசதி என்றால் அங்கே (கிட்டத்தட்ட) நிர்வாண உடம்புகளை யாரும் வெறித்து பார்ப்பதில்லை. அதனால் தானோ என்னவோ வெள்ளைக்காரர்கள் மட்டுமல்லாமல் நம்மூர் ஆண்களும், பெண்களும் கூட பிகினியிலும், ஸ்பீடோவிலும் இனி மறைக்க ஒன்றுமில்லை என்ற முற்றும்
சுஜாவை பொறுத்தவரைக்கும் மாமா வாரம் முழுசும் Office-க்கு போறார். ஆனா கோகுலோட Office-ஐ பொறுத்தவரைக்கும் கோகுல் மாமா வாரத்துக்கு இரண்டு நாள் வீட்டிலே இருந்து WFH option-ல வேலை பண்றார். ஏன்னா அந்த ரெண்டு நாளும் மாமா என் வீட்டுக்கு வந்திடுவார். காலையிலே ட
இரவு சாப்பாடு முடிந்து நம் கதாநாயகர்கள் – ஜெய், ஜாக்கி மற்றும் சரத் அனைவரும் resort-ன் lounge-ல் போடப்பட்டிருந்த வட்ட வடிவ sofa-வில் உட்கார்ந்து பேசிக்கொண்டிருக்க, கூடவே ஒற்றை வெடக்கோழி நிகிதாவும் சேர்ந்துக்கொண்டாள். ஜாக்கியின் கைகளுக்குள் ஜெய் முழுவ
