ஆம்பளைங்களுக்கு பின்னாடி இருக்குற ஓட்டையும், பொண்ணுங்களுக்கு முன்னாடி இருக்குற ஓட்டையோட சேர்ந்து பின்னாடி இருக்குற ஓட்டையையும் சவுக்கு கட்டை பூளுங்க அடைச்சு நிறைக்கும் நிகழ்ச்சிகள் கொண்ட கதைகள்.
அது பெருநகரத்தின் விளிம்பில் உள்ள பணக்காரார்கள் மட்டும் வசிக்கும் பகுதியின் கார் சர்வீஸ் செண்டர். அந்த பணிமனை பார்க்க கூட்டம் மற்றும் அதிகம் வேலையில்லாதது போல தோன்றினாலும், உள்ளே நிற்பது எல்லாம் கோடிகளில் புரளும் உயர் ரக கார் மாடல்கள். அங்கே வருபவர்க
AVM Preview Theatre-ல் edit செய்யப்பட்ட படத்தை இயக்குனர் தரணி, கதாநாயகன் விக்ரம், தயாரிப்பாளர் ஏ.எம் ரத்னம் மற்றும் பலர் சேர்ந்து பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்கள். Preview முடிந்ததும் ஒரு விநியோகிஸ்தர் “ப்ஸ்ஸ்…” என்று உதட்டை பிதுக்கினார். “பாட்டு சீன்ஸ்
“என்ன சுவாதி… இப்படி வியர்க்க விறுவிறுக்க துணி துவைச்சிட்டு இருக்கே?” வீட்டின் பின்கட்டில் இருந்த சலவை கல்லில் குணிந்து குழந்தைகளின் சட்டையில் இருந்த அழுக்கை பிரஷ்ஷால் தேய்த்து தேய்த்து சுத்தமாக்க முயற்சித்துக்கொண்டிருந்த சுவாதி குரலை கேட்டு நிமிர்
“சித்தி! நான் குளிச்சுட்டு கொஞ்ச நேரம் ரெஸ்ட் எடுத்துக்கிட்டு ராத்திரி டின்னர் பண்ண போகும்போது கூப்பிடுறேன்…” (நடிகை) அஞ்சலி தன் சித்தியிடம் மேக்கப் பாக்ஸை கொடுத்துவிட்டு தன் அறை சாவியை எடுத்துக்கொண்டு ரிசப்ஷனை விட்டு நகர்ந்தாள். சற்று தள்ளியிருந்த
கார்த்திக்குக்கு காதில் ஏதோ குறுகுறுப்பாக ஊர்வது போல தோன்ற அவன் தூக்கம் கலைந்தது. சட்டென்று மல்லாக்க திரும்ப முடியாத அளவுக்கு தன் முதுகுபக்கம் நெருக்கப்பட்டிருப்பதும், தன் உடம்பு அசையமுடியாத அளவுக்கு தன் நெஞ்சில் விக்ரமின் கைகள் சிறைவைத்திருப்பதை உணர
நான் என் முதுகு ஜன்னல் கம்பிகளில் பதிவது போல உட்கார விக்ரம் எனது சட்டையை மீண்டும் விரித்துவிட்டு, எனது இடது காலை இழுத்து சீட்டில் நீட்டிவிட்டு என் காலுக்கு இடையே உட்கார்ந்தார். மலபார் சாலைகளின் இருட்டு எங்களுக்கு உதவ, விக்ரம் தன்னுடைய சூடான காற்று என
செம்பூரின் அரதப்பழசான “சால்” எனப்படும் அடுக்குமாடி குடியிருப்பின் அந்த குறுகிய 100 சதுர அடி ஹாலில், பேப்பர் விரிக்கப்பட்டு அதன் மீது சரக்கும், சை டிஷ்ஷும் பரப்பப்பட்டிருக்க, அதன் ஒரு பக்கத்தில் ஒரு காலை நீட்டியும் மறுகாலை மடக்கியும் “4” போல உட்கார
“பரத்… நாம் முன்னாடி ஊர்ல குடியிருந்தப்போ அந்த வீட்டு ஓனர் பையன் ஹரி இருக்கான்ல… அவன் இன்னைக்கு சாயங்காலம் வருவான். அவனுக்கு நாளைக்கு செண்டிரல் சர்வீஸ் எக்ஸாம் இருக்காம்… நம்ம ஊர்ல தான் செண்டர் போட்டிருக்காம்… அவன் சாயங்காலம் வந்துட்டு நாளைக
மாதுரி தன் முகத்தை மறைக்க ஏற்கனவே பெரிய sun glass அணிந்திருந்தாலும், பார்ப்பவர்கள் சட்டென்று அடையாளம் கண்டுபிடிக்காமலிருக்க தன் தலையில் scarf கட்டியிருந்தாள். அந்த சொகுசு ஹோட்டலின் அரையிருட்டான corridor-ல் sun glass அணிந்திருப்பதை நினைத்து அவளுக்கு ல
காலை ஆறரை மணிக்கு சூரியன் இன்னும் தன் உஷ்ணத்தை வெளியிடாமல் குளிருக்கு அடங்கியிருந்தான். தீபாஞ்சன் தன்னுடைய ஜிம் கிட்டை எடுத்துக்கொண்டு, ஹூடி ஜாக்கெட்டில் ஜிப் போடாமல் தன்னுடைய பரந்த மார்புகளை தெனாவட்டாக காட்டியபடி தன் ஃப்ளாட்டின் கதவை பூட்டிவிட்டு, ட
“அல்லி தும்பா ஜாகா இதேரி… சொல்ப முந்தே ஹோகி” (அங்கே நிறைய இடம் இருக்கு… கொஞ்சம் முன்னாடி போங்க) – BMTC கண்டக்டர் வாசலில் இருந்து கத்தியபோது “டேய்! உனக்கு மனசாட்சியே இல்லையாடா?” என்று திரும்பி கத்தவேண்டும் போல இருந்தது. ஆனாலும் என்னால் ஒன்றும் செய
அப்போது நான் இரண்டாம் ஆண்டு கல்லூரியில் படித்துக்கொண்டிருந்த சமயம்… இளமை என் உடம்பில் ஒரு புதுக்கவர்ச்சியை ஏற்படுத்தியிருந்தது. அதை எப்படி உறுதியாக சொல்கிறேன் என்றால் எங்கெல்லாம் கூட்டம் இருக்கிறது அங்கெல்லாம் எனக்கு தழுவல்களும், சுன்னி தடவல்களும்
