ஆம்பளைங்களுக்கு பின்னாடி இருக்குற ஓட்டையும், பொண்ணுங்களுக்கு முன்னாடி இருக்குற ஓட்டையோட சேர்ந்து பின்னாடி இருக்குற ஓட்டையையும் சவுக்கு கட்டை பூளுங்க அடைச்சு நிறைக்கும் நிகழ்ச்சிகள் கொண்ட கதைகள்.
பிபாஷா தனது சீட்டிலிருந்து மேனேஜர் ஜாக்கி ஷராஃபின் கேபினுக்குள் நோட்டம் விட்டாள். ஜாக்கி ஷராஃப் கொஞ்சம் restless ஆக இங்கும் அங்கும் நடந்துக்கொண்டிருந்தான் கொஞ்ச நேரம் சீட்டில் உட்கார்ந்து நெளிந்தான். பின்னர் ஒரு சிகரெட்டை எடுத்து பற்றவைக்கப் போனான்.
நேற்று அர்ணாப் வீட்டுக்கு வந்ததற்கும் இன்று வருவதற்கும் எனக்கு நிறைய வித்தியாசம் இருந்தது. இன்று இவர்கள் பேசும் பாஷை எனக்கு புரியாது என்றாலும் இவர்களும் என் மனிதர்கள். எங்களுக்குள் உரையாட மொழி தேவைப்படாத நாள் விரைவில் வரும் என்ற நம்பிக்கையில் நான் அர
ஒரு ஞாயிற்றுக்கிழமை காலை விஜய் தன் வீட்டு சோபாவில் சரிந்தபடி மொபைலை நோண்டிக்கொண்டிருந்தான். உள்ளே பாட்டி சமைத்துக்கொண்டிருந்தார். அப்போது தான் காலை சாப்பாடு முடிந்து மதிய சமையல் ஆரம்பிப்பதற்கு கொஞ்சம் ஓய்வு கொடுத்திருந்தார். அப்போது கதவு தட்டப்பட்ட ச
ஒரு தம்மை எடுத்துக்கொண்டு என் வீட்டு பால்கனிக்கு வந்து நின்றேன். மாலை சூரியன் மெல்ல மெல்ல மறைய ஆரம்பித்திருந்தது. வானம் கூட பா.ஜ.க-வுக்கு மாறிவிட்டதோ என்று தோன்றும் அளவுக்கு காவி போன்ற ஆரஞ்சு நிறம் கீழ்வானத்தில் படர்ந்திருந்தாலும், திராவிடம் அதை ஒடுக
விஜய் வீட்டுக்கு பக்கத்துல விசித்திரான்னு ஒரு பொண்ணு இருந்தா. அவளுக்கு விஜய்ய விட ஒரு 4-5 வயசு பெரியவ. நல்ல பொண்ணு தான் ஆனால் பாவம் அவ புருஷன் கூட இல்லாம தனியா வந்துட்டா. அவளுக்கு சின்ன வயசு பசங்கன்னா ரொம்ப புடிக்கும். அவனுங்க சுன்னி எழுந்துச்சுன்னா
நள்ளிரவை தாண்டி கிட்டத்தட்ட 2:30 கோல்கத்தா உள்ளூர் விமான நிலையத்தில் நான் போன விமானம் இறங்கியபோது எனக்கு கண்களில் தூக்க களைப்பையும், பயண அலுப்பையும் மீறி கோபம் தான் தலைதூக்கி இருந்தது. பின்னே? மாலை 7:30 மணிக்கு துவங்கிய என் பயணம் ஹைதராபாத்தில் நிர்ண
அர்ணாப்பும் நானும் மட்டும் அந்த meeting room-ல் தனியாக Knowledge transfer-ல் மும்முரமாக ஈடுபட்டிருந்தோம். நாங்கள் Office-ல் இருந்தாலும் நான் table-க்கு அடியில் அர்ணாப்பின் கையை கோர்த்துக்கொண்டு அவன் சொல்லித் தருவதை கவனித்துக் கொண்டு இருந்தேன். அவனும்
வெள்ளிக்கிழமை மாலை தொடங்கிய எங்கள் முதலிரவு நானும் அர்ணாப்பும் “இனி உடம்பில் தெம்பு இல்லை” என்று கெஞ்சும் அளவுக்கு நீளமாக நீண்டதற்கு காரணம் எங்கள் உடல்களோடு மனதும் இணைந்தது தான் காரணம் என்று சொல்வேன். அடுத்த நாள் காலை எழுந்திருக்கும் போதே அர்ணாப் கொட
என் எதிரே இருக்கும் இரண்டு 28″ monitors-களையும் மாற்றி மாற்றி பார்த்து வேலை செய்துக்கொண்டிருந்த நான் எப்போது கண்ணயர்ந்தேன் என்று தெரியவில்லை. திடீரென்று என் தோளில் கை படவும் நான் திடுக்கிட்டு எழுந்ததில் என் இதயம் கூடுதலாக துடித்தது. லேசாக வியர்த்துக்
அலுப்போட company guest house-ன் அறையில் இருக்கும் single cot-ல் வந்து பொத்தென்று சரிய, என் தோளில் இருந்த புது laptop bag என் முதுகு பகுதியில் ஏடாகூடமாக மாட்டிக்கொண்டது. “ப்ச்ச்ச்..” என்ற மெல்லிய எரிச்சலுடன் அதை நகர்த்திவிட்டு நன்றாக மல்லாக்க படுத்தபட
ஜாக்கி ஷெராஃபுக்கு அவன் நண்பன் பிருத்வி பீச் ரிசார்ட்டிலிருந்து ஃபோன் செய்தான். தன்னுடைய client அந்த ரிசார்ட்டில் ரூம் வேண்டுமானால் ஃப்ரீயாக எடுத்துக்கொள்ள சொன்னதாகவும், தனக்கும் ஓய்வு வேண்டியிருப்பதால் தான் சில நாட்கள் அங்கு தங்கப்போவதாகவும், துணைக்
“ஏய்! உஸ்ஸ்ஸ்….” என்ற குரலை கேட்டு ரமணா கடும் கோபத்துடன் திரும்பினான். கொஞ்ச தூரத்தில் ஒரு தாத்தா அவருடைய வழி தவறி செல்லும் மாட்டை மிரட்டி மீண்டும் வழிக்கு கூட்டிக்கொண்டிருக்கிறார். ரமணாவின் முகம் கொஞ்சம் கோபம், கொஞ்சம் வெட்கம் அப்புறம் வெயில் எல்ல
