ஆம்பளைங்களுக்கு பின்னாடி இருக்குற ஓட்டையும், பொண்ணுங்களுக்கு முன்னாடி இருக்குற ஓட்டையோட சேர்ந்து பின்னாடி இருக்குற ஓட்டையையும் சவுக்கு கட்டை பூளுங்க அடைச்சு நிறைக்கும் நிகழ்ச்சிகள் கொண்ட கதைகள்.
என் எதிரே இருக்கும் இரண்டு 28″ monitors-களையும் மாற்றி மாற்றி பார்த்து வேலை செய்துக்கொண்டிருந்த நான் எப்போது கண்ணயர்ந்தேன் என்று தெரியவில்லை. திடீரென்று என் தோளில் கை படவும் நான் திடுக்கிட்டு எழுந்ததில் என் இதயம் கூடுதலாக துடித்தது. லேசாக வியர்த்துக்
“ஏய்! உஸ்ஸ்ஸ்….” என்ற குரலை கேட்டு ரமணா கடும் கோபத்துடன் திரும்பினான். கொஞ்ச தூரத்தில் ஒரு தாத்தா அவருடைய வழி தவறி செல்லும் மாட்டை மிரட்டி மீண்டும் வழிக்கு கூட்டிக்கொண்டிருக்கிறார். ரமணாவின் முகம் கொஞ்சம் கோபம், கொஞ்சம் வெட்கம் அப்புறம் வெயில் எல்ல
காலையில் அலுவலகமே பரபரப்பாக இயங்கிக்கொண்டிருக்க, “One minute guys… Shall I have your attention?” என்ற Project Manager-ன் குரலை கேட்டு ஜெய் நிமிர்ந்து பார்த்தான். அனைவரும் தங்கள் வேலையை நிறுத்திவிட்டு திரும்பி பார்க்க, Project manager “இது விஜய்…
வயலிலும் பெரிதாக வேலை வேலை இல்லை… பொண்டாட்டியும், எழிலனும் பக்கத்து ஊரில் இருக்கும் சொந்தக்கார வீட்டுக்கு போயிருந்தார்கள்… சரத் கொஞ்சம் சலித்தபடி டிவி சேனலை மாற்றிக்கொண்டிருந்தான். ஏதோ ஒரு TV Channel-ல் ரசிகன் படம் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. ஆரம்பித்து
சித்ரா தன் பாட புத்தகத்தை மார்போடு சேர்த்து அணைத்தபடி நின்றதற்கு அவளது பெண்மையின் இயல்பான பழக்கமாக இருக்கலாம்… அல்லது அந்த இரவின் காற்றில் படர்ந்திருந்த குளிராகவும் இருக்கலாம். சித்ரா ஆரஞ்சு நிற Halogen சாலை விளக்கொளியின் கீழே நின்று தன் mobile pho
ரொம்ப நாளுக்கு அப்புறம் நான் என் குடும்பத்துடன் ஏர்போர்ட்டில் வந்து இறங்கியபோது சூடான சீதோஷணத்தில் என்னையும் அறியாமல் நான் என் jacket-ஐ கழற்றியதுடன் என் சட்டை பட்டன்களையும் சேர்த்து கழற்றினேன். ஆனால் என்ன தான் புழுக்கமாக இருந்தாலும் தாய் மண்ணில் கால்
“Welcome Sir… How may I help you?” என்று பணிவுடன் கேட்ட அந்த Receptionist-ன் மார்பை வெறித்து பார்த்தான் விஜய். அதை கண்ட அந்த பெண் லேசாக துணுக்குற, அவளது பெயரை சத்தம் வராமல் படித்துவிட்டு “ஏனுங்க அம்மணி! தமிழரசி-ங்குற உங்க பேர்லயே நீங்க தமிழ்ன்னும்,
வெளியே பேய் மழை ஜோராக அடித்துக்கொண்டிருந்தது. நான் ஈர தலையை துவட்டியபடி Hall-ல் sofa-வில் சரிந்து PrimeVideo-ல் ஏதாவது படம் பார்க்கலாமா என்று தேடிக்கொண்டிருந்தேன். ஆனால் என் மனசு எந்த படத்திலும் ஈடுபாடு காட்டவே இல்லை. வீட்டில் அம்மா ஊருக்கு போயிருந்த
அன்றைய பரபரப்பான மதியம் மெல்ல மெல்ல சோம்பலான மாலையாக மாறிக்கொண்டிருக்கும் நான்கு மணி இருக்கும்… நான் ஒரு கையில் காஃபி கப்பும் மறு கையில் சிகரெட்டுமாக எங்கள் கேண்ட்டீனை ஒட்டிய தூணின் நிழல் மறைவில் சுவற்றில் சாய்ந்தபடி புகையை இழுத்து விட்டுக் கொண்டிர
இது நான் கல்லூரியின் 2-3வது வருஷத்துல நடந்தது. நாங்க இருந்த area-ல எல்லாம் இப்போ மாதிரி speciality clinic, hospital-ன்னு பயமுறுத்துற facilities எல்லாம் இல்லை. சொல்லப்போனா அந்த மாதிரி வசதி எல்லாம் பெரிய நகரங்கள்ல மட்டும் தான் இருக்கும். எங்க வீட்டு தெ
