ஜெஃப் காலையில் குளித்துவிட்டு தன்னுடைய சட்டையை கொண்டு பனியன் போடாத கட்டுடலை மூடிக்கொண்டிருந்தபோது கடிகாரம் 7:45-ஐ அடித்தது. பொதுவாக இந்த நேரத்துக்கெல்லாம் ஜெய் ஹாலில் வந்து உட்கார்ந்து தன்னை விரட்டிக்கொண்டிருப்பது வழக்கம் ஆனால் இன்று ஜெய் வருவதற்கான
அடுத்தடுத்த நாட்களில் ஜெய் ஜெஃப்போடு ஆஃபீஸ் போகும்போதும் இரவுகளில் டின்னருக்கு சந்திக்கும்போதும் ஏனோ அமைதியாகவே இருந்தான். அவர்களிடையே முதலில் வினோதமாக தோன்றிய கனத்த மௌனம் நாள்போக்கில் வழக்கமானதாக மாற தொடங்கியது. ஜெஃப் ஜெய்யிடம் உடம்பு சரியில்லையா என
சூரிய கதிர்கள் முகத்தில் சுள்ளென்று அடித்ததால் கண் விழித்த ஜெய், தன்னை சுற்றி கையை போட்டுக்கொண்டு ஆழ்ந்து தூங்கிக்கொண்டிருந்த ஜெஃப்பை மெதுவாக நகர்த்திவிட்டு எழுந்து கட்டிலில் இருந்து இறங்கினான். தூக்கத்தில் வாயை பிளந்துக்கொண்டு படுத்திருந்த ஜெஃப்பின்
ஜெஃப்பும் ரோமுலோவும் காருக்கு வரும்போது ஜெய் காரின் முன்சீட்டில் உட்கார்ந்துக்கொண்டிருந்தான். அவனுடைய வேகமான பெருமூச்சு அவன் மனதில் அடித்துக்கொண்டிருந்த புயலை வெளிப்படுத்திக்கொண்டிருந்தது. ஜெஃப் டிரைவர் சீட்டுக்கு வந்து உட்கார்ந்தபோது இதை கவனித்தான்.
