பிரபாகர் வீட்டை விட்டு வெளியேறி இன்றோடு ஏழாவது நாள் முடிகிறது. ஜெய்க்கு ஆரம்பத்தில் பிரபாகர் மீது கோபம் இருந்தாலும், என்றாவது ஒரு நாள் அவனோடு சேர்ந்து வாழ்வோம் என்று நம்பிக்கை இருந்தது. ஆனால் பிரபாகர் ஒரேயடியாக வெட்டிக்கொண்டு போனதில் முதலில் நிலை குல
இரவு எல்லோரும் சாப்பிட்டுவிட்டு, ஹாலில் வட்டம் போட்டு உட்கார்ந்து அரட்டை அடித்துக்கொண்டிருந்தார்கள். பிரபாகரும் அம்மாவும் வாக்கிங் கிளம்ப, ஜெய்யின் அப்பா தனசேகர் “இன்னைக்கு கட்டாயம் வாக்கிங் போகனுமா?” என்று கேட்டார். மொபைலை நோண்டிக்கொண்டிருந்த ஜெய் ச
பிரபாகருக்கு தூக்கம் கலைந்து முழுசாக கண் விழித்தபோது கட்டிலில் பக்கத்தில் ஜெய் இல்லை. அறைக்குள் நல்ல வெளிச்சம் பரவியிருந்தது மட்டுமல்லாமல் லேசாக உப்புசமும் ஆரம்பித்திருந்தது. அதனால் சூரியன் வந்து ரொம்ப நேரம் ஆகியிருக்கும் என்று தோன்றியது. கட்டிலில் இ
“மாமா… அத்தை…. என்னை ஆசீர்வாதம் பண்னுங்க..” என்று சொல்லிகொண்டே பிரபாகர் தனசேகர் வனஜா தம்பதிகளின் காலில் விழுந்து வணங்க, அவர்கள் அவனது நெற்றியில் திருநீறு வைத்து “நல்லபடியா இரு” என்று புன்னகையோடு ஆசிர்வாதம் செய்தார்கள். இதை எல்லாம் கண்ணில் சந்தோஷம
மாதங்கள் ஒடின. இதுவே சினிமா அல்லது தொலைகாட்சி தொடராக இருந்தால் வேகமாக கேலண்டர் கிழிக்கப்படுவதையோ அல்லது மரம் பூத்துக்குலுங்குவதையோ காட்டியிருக்கலாம் ஆனால் அது போன்ற கிஃப் படம் கிடைக்காத காரணத்தால் ‘மாதங்கள் ஓடின’ என்று எழுதிவிடலாம். ஜெய்யும் பிரபாகரு
வழக்கம் போல மாலை நரேன் ஆஃபீஸிலிருந்து வந்த களைப்பு தீர குளித்துவிட்டு, இந்த கதையை தொடர்ந்து படிப்பவர்களுக்கு அலுத்துப்போன வழக்கமான அதே Bath Robe-ல் ஹாலில் டிவி பார்த்துக்கொண்டிருந்தபோது வாசல் கதவு திறக்கும் சத்தம் கேட்டது. அருந்ததி வீட்டுக்குள்ளே இரு
அதிகாலையில் சூரியனின் மெல்லிய சூடான இளம் கதிர்கள் வாசலில் படுத்திருந்த பிரபாகரின் முகத்தில் அடித்தபோது அவன் தூக்கம் கலைந்தது. கிராமம் விழித்துக்கொண்டதன் அடையாளமாக தெருவில் நடமாட்டமும், பக்கத்து வீடுகளில் வாசல் தெளிக்கும் சத்தமும் கேட்டது. பிரபாகருக்க
வெள்ளிகிழமை இரவு… அருந்ததி வழக்கம் போல மாத்திரை போட்டுக்கொண்டு தூங்கப்போய்விட, ஹால் Smart TV-யில் Netflix-ல் “Sacred Games Season 2” வை பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்கள் நரேனும், விக்னேஷும். இருவருமே sofa-வில் உட்கார்ந்துக்கொண்டு, Tea table-ல் உரசியபடி க
ஜெய்க்கு கட்டுபிரித்து வீட்டுக்கு அழைத்து வந்தபோது மாலை ஆகிவிட்டது. இந்த ஏழு வாரங்களில் ஜெய்யை குழந்தை போல கண்ணும் கருத்துமாக பார்த்துக்கொண்டது அவன் பெற்றோர்கள் இல்லை… பிரபாகர் தான். ஆரம்பத்தில் அம்மாவும் அப்பாவும் ஜெய்க்கு பணிவிடை செய்ய முன்வந்தபோ
நரேந்திரன் குளித்துவிட்டு அவரது வழக்கமான உடையான bath robe-ஐ சுற்றிக்கொண்டு TV Remote Control-ஐ எடுத்துக்கொண்டு Sofa-வில் சரிந்து எதிரில் இருந்த Tea Table மீது கால்களை போட்டுக்கொண்டு பார்க்க ஏதாவது உருப்படியான நிகழ்ச்சிகள் கிடைக்குமா என்று தேடிக்கொண்ட
ஜெய்க்கு வலது கை அடிப்பட்டு இன்றோடு ஐந்து நாட்கள் ஆனது. மெல்ல மெல்ல அவன் தேறிவருவதன் அடையாளமாக உடல்வலி குறைந்து ஓரளவுக்கு அவன் முகம் தெளிவாக இருந்தது. பிரபாகர் அவனை எப்போதும் படுக்கை அறையிலேயே விட்டுவிடாமல் காலையில் குளிப்பாட்டிவிட்டு ஹாலில் வந்து அம
அடுத்த சில நாட்கள் விக்னேஷ் பக்கத்து வீட்டு கதவில் தன் காதை கழற்றி மாட்டிவிட்டது போல ஒவ்வொரு சத்தத்தையும் monitor செய்துகொண்டிருந்தான். தன்னுடைய message-கள் படிக்கப்பட்டிருக்குமோ என்ற பலமான சந்தேகம் காரணமாக நரேன் வீட்டில் எப்போதாவது கேட்கும் (வழக்கமா
