கார்த்திக்குக்கு காதில் ஏதோ குறுகுறுப்பாக ஊர்வது போல தோன்ற அவன் தூக்கம் கலைந்தது. சட்டென்று மல்லாக்க திரும்ப முடியாத அளவுக்கு தன் முதுகுபக்கம் நெருக்கப்பட்டிருப்பதும், தன் உடம்பு அசையமுடியாத அளவுக்கு தன் நெஞ்சில் விக்ரமின் கைகள் சிறைவைத்திருப்பதை உணர
“Coming…” உள்ளே குரல் கேட்டு சில நொடிகளில் கதவின் தாழ்ப்பாள் கிளிக் சத்தத்தோடு திறக்க, விக்ரமின் இதயத்துடிப்பு சில நொடிகளுக்கு உச்சத்தை தொட்டுவிட்டு, கதவை திறந்த கார்த்திக்கின் முகத்தில் தெரிந்த புன்னகையில் மீண்டும் இயல்பை அடைந்தது. கார்த்திக்கும்
“டேய்! உன்னோட விஜய் அண்ணாவை இன்னைக்கு ராத்திரி சாப்பிட கூப்பிடுடா… இன்னைக்கு பரோட்டா போடலாம்” என்று அம்மா சொன்னபோதே ரியோ விஜய் வீட்டுக்கு கிளம்ப தயாரானான். ரீவாவின் வீட்டில் இருப்பதால் இன்று இரவு விருந்தின் போது பரோட்டாவோடு சேர்த்து விஜய் அண்ணாவின்
Oliver Martinez கால் சுளுக்கிய Diane Lane-ஐ படுக்கையில் படுக்கவைத்து அவளது காலுக்கு தைலம் தடவிக்கொண்டிருந்தான். Oliver-ன் தடவலுக்கு எதிர்ப்பு Diane தெரிவிக்காமல் வெட்கத்தோடு சிரிக்க, Oliver அவள் கால்களை தடவியவாறே Diane-ன் லேசாக விரித்த கால்களிடையே Sk
சனிக்கிழமை மாலை… மெல்ல மெல்ல சூரியன் தனது கதிர்களின் வீரியத்தையும் வெப்பத்தையும் குறைத்து குளிர்ச்சிக்கு இடம் கொடுத்துக்கொண்டிருக்கும் வேளையில் ரியோ மெல்ல மாடிக்கு போனான். அங்கே துவைக்கப்பட்ட துணிகள் எல்லாம் காய்ந்துக்கொண்டிருந்தது. பக்கத்து போர்ஷன
நான் என் முதுகு ஜன்னல் கம்பிகளில் பதிவது போல உட்கார விக்ரம் எனது சட்டையை மீண்டும் விரித்துவிட்டு, எனது இடது காலை இழுத்து சீட்டில் நீட்டிவிட்டு என் காலுக்கு இடையே உட்கார்ந்தார். மலபார் சாலைகளின் இருட்டு எங்களுக்கு உதவ, விக்ரம் தன்னுடைய சூடான காற்று என
ஓட்டமும் நடையுமாக தனியார் பஸ் ஸ்டேண்டுக்கு வந்து சேரும்போது மங்களூர் பஸ் கிளம்ப தயாராக இருந்தது. ஆட்டோவுக்கு காசு கொடுத்து கட் பண்ணிவிட்டு பஸ்ஸில் ஏறப்போகும்போது அந்த கிளீனரின் முகத்தில் எள்ளும் கொள்ளும் வெடித்தது. டிக்கெட்டை நீட்ட, அவனுடைய Tripsheet
செம்பூரின் அரதப்பழசான “சால்” எனப்படும் அடுக்குமாடி குடியிருப்பின் அந்த குறுகிய 100 சதுர அடி ஹாலில், பேப்பர் விரிக்கப்பட்டு அதன் மீது சரக்கும், சை டிஷ்ஷும் பரப்பப்பட்டிருக்க, அதன் ஒரு பக்கத்தில் ஒரு காலை நீட்டியும் மறுகாலை மடக்கியும் “4” போல உட்கார
“பரத்… நாம் முன்னாடி ஊர்ல குடியிருந்தப்போ அந்த வீட்டு ஓனர் பையன் ஹரி இருக்கான்ல… அவன் இன்னைக்கு சாயங்காலம் வருவான். அவனுக்கு நாளைக்கு செண்டிரல் சர்வீஸ் எக்ஸாம் இருக்காம்… நம்ம ஊர்ல தான் செண்டர் போட்டிருக்காம்… அவன் சாயங்காலம் வந்துட்டு நாளைக
அனிதா ஏரோபிக்ஸ் கிளாஸில் இருந்து கிளம்பியபோது லேசாக இருந்த தூறல் அவர்களது கடற்கரை சாலையில் சேர்ந்தபோது வானம் பொத்துக்கொண்டு கொட்டியது. அனிதாவுக்கு பத்திரமாக வீட்டுக்கு போய் சேர்ந்தால் போது என்று தோன்றியது. கடலை பார்த்தபடி ஊருக்கு ரொம்ப வெளியே, வார இற
மாதுரி தன் முகத்தை மறைக்க ஏற்கனவே பெரிய sun glass அணிந்திருந்தாலும், பார்ப்பவர்கள் சட்டென்று அடையாளம் கண்டுபிடிக்காமலிருக்க தன் தலையில் scarf கட்டியிருந்தாள். அந்த சொகுசு ஹோட்டலின் அரையிருட்டான corridor-ல் sun glass அணிந்திருப்பதை நினைத்து அவளுக்கு ல
ஜெய் வெள்ளிக்கிழமை மாலை போக்குவரத்து நெரிசலில் சிக்கி சின்னாபின்னமாகி ஆபீஸிலிருந்து வந்து காரை பார்க்கிங்கில் நிறுத்திவிட்டு, டிக்கியிலிருந்த Beer crate-ஐயும், Laptop bag-ஐயும் எடுத்துக்கொண்டு elevator-க்கு நின்றபோது lift-ன் கதவு திறந்தது. உள்ளே 5-6
அவினாஷுக்கு அந்த மும்பை மெட்ரோ நெரிசலான ரயிலில் பயணம் செய்வது என்பது தவிர்க்கமுடியாத அவஸ்தை. அவன் டெர்மினலில் ஏறுவதால் பெரும்பாலும் ஏறும்போது உட்கார இடம் கிடைத்துவிடும். ஆனால் அடுத்தடுத்த நிறுத்தங்களில் கூட்டம் அள்ளும்… வண்டிப்பெட்டியே நிறைமாத கர்ப
காலை ஆறரை மணிக்கு சூரியன் இன்னும் தன் உஷ்ணத்தை வெளியிடாமல் குளிருக்கு அடங்கியிருந்தான். தீபாஞ்சன் தன்னுடைய ஜிம் கிட்டை எடுத்துக்கொண்டு, ஹூடி ஜாக்கெட்டில் ஜிப் போடாமல் தன்னுடைய பரந்த மார்புகளை தெனாவட்டாக காட்டியபடி தன் ஃப்ளாட்டின் கதவை பூட்டிவிட்டு, ட
“அல்லி தும்பா ஜாகா இதேரி… சொல்ப முந்தே ஹோகி” (அங்கே நிறைய இடம் இருக்கு… கொஞ்சம் முன்னாடி போங்க) – BMTC கண்டக்டர் வாசலில் இருந்து கத்தியபோது “டேய்! உனக்கு மனசாட்சியே இல்லையாடா?” என்று திரும்பி கத்தவேண்டும் போல இருந்தது. ஆனாலும் என்னால் ஒன்றும் செய
