அர்ணாப்பும் நானும் மட்டும் அந்த meeting room-ல் தனியாக Knowledge transfer-ல் மும்முரமாக ஈடுபட்டிருந்தோம். நாங்கள் Office-ல் இருந்தாலும் நான் table-க்கு அடியில் அர்ணாப்பின் கையை கோர்த்துக்கொண்டு அவன் சொல்லித் தருவதை கவனித்துக் கொண்டு இருந்தேன். அவனும்
தனக்கே கேட்காத hushed குரலில் “மச்சான்… மதியானம் என் வீட்டுக்கு போகலாமா?” என்று mobile phone-ல் கிசுகிசுப்பாக ஆனந்த் ஒரு வேலை நாளின் மதியம் நெருங்கிக்கொண்டிருந்த சமயத்தில் கேட்டான். எதிர் பக்கத்தில் இருந்த சித்துவுக்கு ஆனந்தின் கேள்வியின் நிஜமான அர்த்தம் புரியும். நம் ஆனந்த், சித்து என்ற சித்தார்த்தை எப்போது அவர்கள் வேலை பார்க்கும் ஏற்பாடு செய்திருந்த pickup cab-ல் பார்த்தானோ அந்த கணமே அவனுக்கு சித்தார்த்தை பிடித்துவிட்டது.
“நெத்திமேடு, லைன்மேடு எல்லாம் இறங்கிக்கோ… அடுத்து பஸ் கொண்டலாம்பட்டி பைபாஸ்ல தான் நிக்கும்” என்று கண்டக்டர் குரல் கொடுத்தபடி தன் கைவிரல்களுக்கு நடுவே லாவகமாக ticket bunch-களை அடுக்கினார். அந்த பேருந்தில் இருந்து ஒரு வயசானவர் மட்டும் முனகியபடி வழியின் நின்றுக்கொண்டிருந்த என்னை தள்ளிக்கொண்டு கடந்த
அன்றைய நாள் மதியத்திற்கும் மாலைக்கும் நடுவில் ஒரு நிலைகொள்ளாத மந்தகாச நிலையில் இருந்தது… முன்பாவது 4:00-4:15 மணிக்கு Tea-யும், ஏதாவது snacks பொட்டலமும் வந்துக்கொண்டிருந்தது ஆனால் Global recession என்று அதையும் கூட நிர்வாகம் நிறுத்திவிட்டது. கார்த்த
Coronavirus வந்து உலகத்தை என்ன புரட்டிப்போட்டுச்சோ வேலை செய்யுறவங்களுக்கு தாராளமா Hybrid working, சிலருக்கு முழு நேர WFH-ன்னு வசதி குடுத்தது real estate துறையை புரட்டிப்போட்டுடுச்சு. வீட்டு வாடகை ஏறுனது போதாதுன்னு கம்பெனிகள் வாடகையை குறைப்பதற்காக தங்
என் எதிரே இருக்கும் இரண்டு 28″ monitors-களையும் மாற்றி மாற்றி பார்த்து வேலை செய்துக்கொண்டிருந்த நான் எப்போது கண்ணயர்ந்தேன் என்று தெரியவில்லை. திடீரென்று என் தோளில் கை படவும் நான் திடுக்கிட்டு எழுந்ததில் என் இதயம் கூடுதலாக துடித்தது. லேசாக வியர்த்துக்
ஜெய் தன் அலுவலகத்து வாசலில் நின்ற வயதான security-யிடம் தன் லேப்டாப்பை கொடுத்து அதன் serial number-ஐ அவர் சரிபார்த்த போது அவன் கண்கள் பரத்தை தேடியது. கொஞ்ச நாளாக பரத் தென்படவில்லை. Security Company
அன்றைய பரபரப்பான மதியம் மெல்ல மெல்ல சோம்பலான மாலையாக மாறிக்கொண்டிருக்கும் நான்கு மணி இருக்கும்… நான் ஒரு கையில் காஃபி கப்பும் மறு கையில் சிகரெட்டுமாக எங்கள் கேண்ட்டீனை ஒட்டிய தூணின் நிழல் மறைவில் சுவற்றில் சாய்ந்தபடி புகையை இழுத்து விட்டுக் கொண்டிர
இது சரத் தன் சொந்த படத்தில் நக்மாவை கதாநாயகியாக “போட்ட”போது நடந்திருப்பதாக கற்பனை செய்யப்பட்ட கதை. சினிமாவில் பொதுவாக கதாநாயகர்கள் தங்களோடு நடிக்கும் நடிகையை ஓப்பது என்பது எழுதப்படாத சட்டம் என்று சொல்லப்படுகிறது. இந்த சூழ்நிலையில் ஹீரோ ஹீரோயினிடம் “ட
பிரபாகர் மங்களூரில் உள்ள தன் கம்பெனியின் காலாண்டு மீட்டிங்கில் கலந்துகொள்வதற்கு விமான நிலையத்துக்கு வந்திறங்கினான். கம்பெனி சார்பில் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்த கால் டாக்ஸி சர்வீஸில் இருந்து ஃபோன் வந்தபோது பிரபாகர் லக்கேஜ் கலெக்ஷனில் இருந்ததால் வந்த அழ
