நெறஞ்சவன் ஜெய்
“சரத்! Tickets எல்லாம் என்னோட travel pouch-ல இருக்கு… அதனால எல்லா சூட்கேஸையும் Check in ல போட்டுடலாம்…” ரவி சூட்கேஸ்களை சுமப்பதை தவிர்க்க, கார் கதவை திறந்து உட்காரப்போனார். சரத் தன் திம்சு கட்டை உடம்பில் நீல நிற denim jeans-ம் மேலே நான்கு பட்டன்
இரவு சாப்பாடு முடிந்து நம் கதாநாயகர்கள் – ஜெய், ஜாக்கி மற்றும் சரத் அனைவரும் resort-ன் lounge-ல் போடப்பட்டிருந்த வட்ட வடிவ sofa-வில் உட்கார்ந்து பேசிக்கொண்டிருக்க, கூடவே ஒற்றை வெடக்கோழி நிகிதாவும் சேர்ந்துக்கொண்டாள். ஜாக்கியின் கைகளுக்குள் ஜெய் முழுவ
கல்லெறியும் தூரத்தில் கடலலைகளின் தாலாட்டு சத்தமும், மெல்லிய தென்றல் காற்று சரத்தின் கட்டுமஸ்து மேனியை தீண்ட, அவன் அணிந்திருந்த சட்டையின் பட்டன்கள் இல்லாத காரணத்தால் முழு மார்பையும் வெளிப்படுத்தி காமத்துடன் தடவிவிட்டு சென்றது. ஜாக்கியின் கைகளும் சரத்த
கோவா பீச்சில் என்ன ஒரு வசதி என்றால் அங்கே (கிட்டத்தட்ட) நிர்வாண உடம்புகளை யாரும் வெறித்து பார்ப்பதில்லை. அதனால் தானோ என்னவோ வெள்ளைக்காரர்கள் மட்டுமல்லாமல் நம்மூர் ஆண்களும், பெண்களும் கூட பிகினியிலும், ஸ்பீடோவிலும் இனி மறைக்க ஒன்றுமில்லை என்ற முற்றும்
ஜெய் குணிந்து அந்த table-ன் மீதிருந்த asset ledger-ல் தன் கையெழுத்தை போட்டுவிட்டு எழுந்திருக்காமல் பார்வையை நிமிர்த்த நீல uniform pant-ல் காலிடுக்கில் பெரிய ஆண்மை மேடு அம்சமாக தரிசனம் தந்தது. இப்போது கொரோனா பாதிப்பு காரணமாக நிறைய ஊழியர்கள் வீட்டிலிரு
வானத்தை பார்த்துட்டு தூங்குறது என்னா சுகம்… அதுலயும் காலை விரிச்சுக்கிட்டு தூங்குறது அதை விட சுகம்… ஆனா இந்த சூரியன் காலங்கார்த்தால சீக்கிரம் வந்து அதையெல்லாம் கெடுக்குது” என்று திட்டியபடி ஜெய் சூரிய வெளிச்சம் முகத்தில் படாதபடிக்கு கைப்படி சுவற்ற
ஜெய் தன் அலுவலகத்து வாசலில் நின்ற வயதான security-யிடம் தன் லேப்டாப்பை கொடுத்து அதன் serial number-ஐ அவர் சரிபார்த்த போது அவன் கண்கள் பரத்தை தேடியது. கொஞ்ச நாளாக பரத் தென்படவில்லை. Security Company
காலையில் அலுவலகமே பரபரப்பாக இயங்கிக்கொண்டிருக்க, “One minute guys… Shall I have your attention?” என்ற Project Manager-ன் குரலை கேட்டு ஜெய் நிமிர்ந்து பார்த்தான். அனைவரும் தங்கள் வேலையை நிறுத்திவிட்டு திரும்பி பார்க்க, Project manager “இது விஜய்…
