இந்த புதிய தொடரும் நம் வலைமனையில் மற்ற தொடர்கதைகளின் அதே genre தான். இந்த தொடர்கதைக்கு நான் “அழியாத கோலங்கள்” என்ற பெயரை தேர்ந்தெடுத்ததற்கு காரணம் இதே பெயரில் 1979-ம் ஆண்டில் வெளிவந்த திரைப்படம் தான். பாலு மகேந்திரா இயக்கிய அந்த படத்தில் ஒரு கோடை காலம் எப்படி மூன்று விடலை பசங்களுக்கு காலத்துக்கும் நிலைக்கும் நினைவாக மாறுகிறதோ…
Coronavirus வந்து ஏற்படுத்திய மாற்றங்களில் ஒன்று நிறுவங்கள் தங்கள் ஊழியர்களுக்கு கொடுத்த WFH வசதி தான். என்ன தான் தடுப்பூசி வந்துவிட்டாலும் ஊழியர்களை தக்கவைப்பதற்காக WFH நீட்டிக்கப்பட்டு அலுவலகங்கள் 50% capacity-ல் இயங்குகின்றன. நிகில் அலுவலகம் வந்தப
காலை… Melbourne CBD-ல் இருந்த Financial Services office… நிகில் அவனுடைய client meeting-க்கு formal suit-ல் prim & proper ஆக தயாராகி இருந்தான். ஏற்கனவே கட்டான உடம்பும், அழகான சிரிப்பும் அவனை கவர்ச்சியாக ஆக்கியது என்றால் இந்த சிரத்தையான உடை அலங்கார
மாலை 4:30 மணிக்கு அலுவலகத்தில் ஊழியர் கூட்டம் மெல்ல மெல்ல கறையத் தொடங்கியது. ஐந்து மணிக்கெல்லாம் இந்த இடம் வெறிச்சோடிவிடும். நிகில் தன் laptop bag-ஐ கையில் பிடித்துக்கொண்டு கம்பீரமாக நடக்கும் அழகே அழகு. உடற்பயிற்சியின் மூலம் அளவெடுத்து செய்தது போல உட
இப்போதெல்லாம் நிகிலுக்கு கணேசனிடம் ஒரு வித சௌகரியம் தோன்றியுள்ளது. முதலில் தனது ரகசியம் தெரிந்த மனிதர் என்ற பயம் கலந்த தயக்கம் இருந்தாலும், நாட்கள் செல்ல செல்ல அவர் அதை பொருட்படுத்தவில்லை என்று உணர்ந்தபோது நிகிலுக்கு அவர் மீது மரியாதை தோன்றியது. அது
“போதும் நிகில்… எனக்கு என்னவோ வாந்தி வர்ற மாதிரி இருக்கு” என்று வீணா தனக்கு சாப்பாடு ஊட்டிக்கொண்டிருக்கும் நிகிலை நிறுத்த சொன்னாள். நிகில் குழந்தையை கொஞ்சுவது போல “இந்த ஒரு வாய் மட்டும்… ப்ளீஸ்” என்று தன் கையில் இருந்த ஸ்பூன் சாப்பாட்டை அவள் வாயில் ஊட்டினான். வீணா சிணுங்கலோடு அதை வாயில் வாங்
