எழுத நேரமில்லாத சமயத்தில் நான் மற்ற வலைமனைகளில் படித்த பிறர் எழுதிய கதைகளை உங்களுக்காக Copy & Paste செய்த கதைகள். பதிவு மூலத்தின் URL-ம், எழுதியவர்களுக்கு Credit-ஐயும் நிச்சயம் பதிவிலே காணலாம்.
நான் எனது சொந்த வேலையாக திருச்சி போக ஜவஹர் திடலில் அதிகாலை 5மணிக்கு பேருந்து ஏறினேன். பேருந்தில் அவ்வளவாக யாரும் இல்லை. வெகு சிலரே இருந்தனர். அப்போது ஒரு கல்லூரியில் பயிலும் பெண் வந்து ஏறினால். அவளுக்கு 20 வயது இருக்கும். அவ்வளவு அழகாக இருந்தாள். அவள
என் அம்மா மிகவும் அழகு. தலையின் முன் புறம் கொஞ்சம் நரை. நீண்ட முடியுடன் கூடிய பிரகாசமான முகம். கலர் புடவையில் இருந்தால் கொள்ளை அழகு. பார்த்துக்கொண்டேயிருக்கலாம். அப்படி ஒரு அழகு. பின்பக்கம் கொஞ்சம் குண்டி லேசாக தூக்கி இருக்கும். நடந்தால் அழகு கூடி கா
கார் நின்றதும் உள்ளேயிருந்து யாரோ ஒருவர் இறங்கிவந்து கதவைத் திறந்து விட, கூலிங் கிளாஸை மாட்டியவாறு வெளியே இறங்கினான் சுதீப். இந்தியா முழுக்க, திரைப்படங்களுக்கு ஃபைனான்ஸ் செய்துவந்த மிகப்பெரிய ஃபைனான்ஸியரின் ஒரே வாரிசு என்பதை அவனது பகட்டான தோற்றமே உறு
அது நகரின் ஒதுக்குபுறத்தில் இருந்த மாவு மில்.. அவ்வளவு சீக்கிரம் அந்த இடத்தை கண்டுபிடிப்பது கஷ்டமும் கூட. மேலும் நகரின் தொல்லைகளும் இல்லாத இடம் அது. எனவே தான் ராஜன் அந்த
இடத்தை தன் தனி வாழ்க்கைக்கு தேர்ந்தெடுத்திருந்தான். தான் போலீசால் தேடப்பட
குமார் பெங்களூரில் ஓர் மென்பொருள் கம்பெனியில் வேலை செய்பவன்; நவநாகரீக ஆடவன். அவன் அலுவலகத்தில் வேலை செய்யும் இன்னொரு தமிழ்ப் பையன் விஷ்வா. இருவரும் வெவ்வேறு டீமாக இருந்ததால் பழக்கம் இல்லை. ஆண்களை விரும்பும் குமாருக்கு விஷவாவின் மீது எப்போதும் ஓர் கண்
என் வீட்டில் ராகவன் என்ற கொல்லையில் வேலை செய்யும் குடும்பத்தை சேர்ந்தவன் வந்தான். அவனும் நானும் சம வயது. எப்பொழுதும் அவன் என் மடியில் வந்து உட்கார்வான். அவன் 10வது படிக்கும் பொழுதும் டிராயர் தான் போடுவான், நான் கைலி கட்டிக்கொண்டு இருப்பேன். ஒரு நாள்
மலைக்கோட்டை டூ மதராசப்பட்டினம் Ch. 01 வழக்கமான ஒரு செவ்வாய் இரவு. “சார் சென்னை சார், ஏசி பஸ், ஸ்லீப்பர் கூட இருக்கு” திருச்சிராப்பள்ளி மத்திய பேருந்து நிலையத்தில் என்னை வழிமறித்து நின்றார்கள் சிலர். அவர்களிடமிருந்து தப்பித்து வருவதற்குள் போதும் ப
