multiplex-லெ எதுனாச்சும் படத்துக்கு போலாமா? போர் அடிக்குதே…. நினைத்தவாறே பேப்பரை புரட்டினான் பிருத்வி. கேரளாவிலிருந்து சென்னைக்கு புதிதாக மாறியிருந்ததால் அதிகம் நண்பர்கள் கிடைக்கவில்லை. மேலும் அவன் வேலை செய்யும் ஆஃபீஸில் சக ஆண் ஊழியர்களுக்கு அவன்
அந்த பரந்த வெளியில் வெயில் சுல்லேன்று கய்ந்துக்கொண்டிருந்தது. நடுவே சென்ற பாதையில் ஆள் நடமாட்டமில்லை. ஆனால் சாலையின் ஓரத்திலே ஒரு கார் நின்றிருந்தது. எதோ பிரச்சனை போல. அந்த கார் கொஞ்சம் தம் பிடித்து அந்த பரந்த வெளியை தாண்டியிருந்தால் அந்த அழகான கிராம
அன்றிரவு சோவென மழை பெய்துகொண்டு இருந்தது. பெங்களூருவின் குளிரை இந்த சென்னைக் காரனால் சகித்துக்கொள்ள முடியவில்லை. நான் தங்கி இருக்கும் அறையில் இருந்த என் ஒரே ஒரு நண்பனும் ஊருக்கு சென்றுவிட்டான். இரவு, இருட்டு, மழை, குளிர், தனிமை என்னை என்ன என்னவோ செய்
ஒருமுறை அனிலும் மாதுரியும் கோவாவுக்கு விடுமுறைக்கு சென்றனர். அங்கே weather மிக அருமையாக இருந்ததால் Long drive போகலாம் என்று முடிவு செய்து தங்கள் காரின் டாப்பை இறக்கிவிட்டு காற்றாட சென்றனர். முடிவில் பீச்சுக்கு போவது என்று முடிவு செய்திருந்ததால் ஹோட்ட
அது நகரின் ஒதுக்குபுறத்தில் இருந்த மாவு மில்.. அவ்வளவு சீக்கிரம் அந்த இடத்தை கண்டுபிடிப்பது கஷ்டமும் கூட. மேலும் நகரின் தொல்லைகளும் இல்லாத இடம் அது. எனவே தான் ராஜன் அந்த
இடத்தை தன் தனி வாழ்க்கைக்கு தேர்ந்தெடுத்திருந்தான். தான் போலீசால் தேடப்பட
கொச்சியின் அந்த நட்சத்திர ஹோட்டலின் ரிசெப்ஷனில் கொஞ்சம் நெர்வசாக காத்திருந்தான் பிருத்வி. வளர்ந்து வரும் நட்சத்திரமான அவன் இப்போது மற்ற மொழிகளிலும் நடிக்க வாய்ப்பை எதிர்பார்த்திருந்தான். அப்போது தான் அந்த பெரிய இயக்குநர் மலையாளம் மற்றும் தமிழில் சரத்
குமார் பெங்களூரில் ஓர் மென்பொருள் கம்பெனியில் வேலை செய்பவன்; நவநாகரீக ஆடவன். அவன் அலுவலகத்தில் வேலை செய்யும் இன்னொரு தமிழ்ப் பையன் விஷ்வா. இருவரும் வெவ்வேறு டீமாக இருந்ததால் பழக்கம் இல்லை. ஆண்களை விரும்பும் குமாருக்கு விஷவாவின் மீது எப்போதும் ஓர் கண்
என் வீட்டில் ராகவன் என்ற கொல்லையில் வேலை செய்யும் குடும்பத்தை சேர்ந்தவன் வந்தான். அவனும் நானும் சம வயது. எப்பொழுதும் அவன் என் மடியில் வந்து உட்கார்வான். அவன் 10வது படிக்கும் பொழுதும் டிராயர் தான் போடுவான், நான் கைலி கட்டிக்கொண்டு இருப்பேன். ஒரு நாள்
மாலை ஷெராட்டன் ஹோட்டல் ஸ்விம்மிங் பூல் லாபியில் உட்கார்ந்து நீச்சலடிப்பவர்களை கண்காணித்துக்கொண்டிருந்த ஜாக்கியின் மொபைல் அழகாக சினுங்கியது.
‘ஜாக்கி ஹியர்..’ கம்பீரமாக சொன்னான்.
‘ஹேய் மேன்.. நான் குரோவர் பேசுறேன். என் வைஃப் சோனம
அந்த ஞாயிற்றுக்கிழமை வழக்கமான சந்தோஷத்துடன் ஜிம்முக்கு கிளம்பினாள் நமீதா… வெளியே “Closed” போர்டு தொங்கினாலும் உள்ளே எல்லையற்ற சந்தோஷம் “open” ஆக இருக்கிறது என்ற எண்ணமே உடம்பில் ரத்த ஓட்டத்தை இன்னும் அதிகம் ஆக்கியது. சரத்துக்கு உடம்பே தெய்வம். என்ன
கார் நின்றதும் உள்ளேயிருந்து யாரோ ஒருவர் இறங்கிவந்து கதவைத் திறந்து விட, கூலிங் கிளாஸை மாட்டியவாறு வெளியே இறங்கினான் சுதீப். இந்தியா முழுக்க, திரைப்படங்களுக்கு ஃபைனான்ஸ் செய்துவந்த மிகப்பெரிய ஃபைனான்ஸியரின் ஒரே வாரிசு என்பதை அவனது பகட்டான தோற்றமே உறு
எனது செக்ஸ் கற்பனைகளில் ஜாக்கி ஷராஃபுக்கு அடுத்தபடியாக அதிகமாக உருவகப்படுத்தி கையடித்திருப்பது – சரத்குமாரும், நாகார்ஜுனாவும் தான். இப்போது வேண்டுமானால் இந்த மூவருக்கும் வயதாகியிருக்கலாம் ஆனால் கையடிக்க ஆரம்பித்தபோது முரட்டுத்தனமான் ஆண்மையுடன் விளங்க
