சட்டுன்னு ஓத்துட்டு பத்து நிமிஷத்துல மறைஞ்சு போன கதைகள்.
வாலிபத்தின் வாசலில் நிற்கும் எனக்கு என்ன காரணத்தாலோ தெரியவில்லை… என் வயசு பெண்களையோ இல்லை ஆண்ட்டிகளையோ பார்க்கும் போது எந்த கிளுகிளுப்பும் ஏற்படுவதில்லை. அதற்காக வயசு பசங்களை பார்த்தா என் பூள் தூக்கிக்குமான்னு கேட்டாலும் பதில் அதே தான். ஆனா எனக்கு
மல்லிகா ஜிம்முக்கு வேண்டுமென்றே செமி டிரான்ஸ்பரண்டான கம்பிரெஸன் சூட் போட்டுக்கொண்டு வந்தாள். ஜிம்முக்கு வரும் நோக்கம் அவளது உடம்பை கட்டுக்கோப்பாக வைத்துக்கொள்வது மட்டுமல்ல, ஜிம்மில் கட்டுமஸ்தான ஆண்களை பிக்கப் செய்யவும் தான். அவளுக்கு நல்ல மணல் மூட்டை
மல்லிகா ஒரு செழுத்த கனி… இளமை வனப்பு உடலில் மட்டுமல்ல மனதிலும் தளதளவென்று வசந்தம் வீசுவதால் செக்ஸ் விஷயத்தில் அலாதி பிரியம். கல்யாணம் ஆனவள் என்றாலும் விளைந்த மொந்த வாழைப்பழத்தை எங்கு பார்த்தாலும் ருசித்துவிடுவாள். கல்யாணம் கற்பு வேறு, கட்டில்கள் வே
ஜெய் அன்று பொழுதுபோகாமல் ஷாப்பிங் மாலில் உலாத்திக்கொண்டிருந்தான். அங்கே இருந்த ஒரு துணி கடையில் புதிதாக வந்திருந்த Jeans மற்றும் T-shirt-கள் எல்லாம் try செய்துக்கொண்டிருந்தான். அந்த கடையில் இவனோடு சேர்த்து மிகச்சிலரே இருந்தனர். அப்போது அவன் பார்வை ஒர
சரத் தன் அருகில் இருந்த சுத்தமான துண்டை எடுத்து ஊர்மிளாவுக்கு கொடுத்தான். அவளுடைய உடம்பு முழுவதும் post workout stretches ஏராளமான வியர்வையை சுரக்க வைத்திருந்தது. அன்றைய workout session முடிந்து அவள் cooldown செய்கிறாள். அவளது personal trainer சரத்தை
காலை courier collection centre-ஐ திறந்துவிட்டு ஹரீஷ் கல்லாவில் உட்கார்ந்தான். நேற்று இரவு வந்த கட்டுகளை பிரிக்கவேண்டும். ஆனால் ஏதோ ஒரு சோம்பேறித்தனம். அப்படியே உட்கார்ந்த நிலையிலே கண்ணயர்ந்தான். “அண்ணே… இந்த water can-ஐ எல்லாம் எங்கே அடுக்கட்டும்?”
தண்ணி அடித்த மப்பு மணிகண்டனின் கண்களில் அடர் சிவப்பை படரவிட்டிருந்தது. எதிரில் மணிகண்டன் ஸ்பான்ஸ்ர் செய்த சரக்குக்காக அவன் உளறல்களை பொறுத்துக்கொண்டு side dish-ல் கவனமாக இருந்தான் அவன் நண்பன் பழனி. “மச்சான்! நான் என் love-க்கு எவ்வளவு sincere-ஆ இருந்த
ஒரு ஞாயிற்றுக்கிழமை காலை விஜய் தன் வீட்டு சோபாவில் சரிந்தபடி மொபைலை நோண்டிக்கொண்டிருந்தான். உள்ளே பாட்டி சமைத்துக்கொண்டிருந்தார். அப்போது தான் காலை சாப்பாடு முடிந்து மதிய சமையல் ஆரம்பிப்பதற்கு கொஞ்சம் ஓய்வு கொடுத்திருந்தார். அப்போது கதவு தட்டப்பட்ட ச
அந்த A/C Sleeper Bus-ல் இரவு முழுக்க பயணம் செய்தது களைப்பை கொடுத்ததோ இல்லையோ, எனக்கு என்னவனின் homophobic பெற்றோர்களை பார்க்கப்போகிறேன் என்பது என் நெஞ்சில் பாரத்தை ஏற்றியிருந்தது. பஸ் புறப்படும் நொடி வரைக்கும் அர்ணாப் என்னிடம் “இப்போ கூட ஒன்னும் குறை
“உள்ளூர்ல இருந்து வேலை செய்யுறவனுங்களே மாசக்கணக்கா வீட்டுல இருந்து Work from home பண்ணிட்டு இருக்கானுங்க… நீ என்னடான்னா ஆன்னா ஊன்னா கெளம்பி கொல்கத்தாவுக்கு ஓடிப்போயிடுறே… கேட்டா Project base team இங்கே தான்னு சொல்லி சமாளிக்கிறே… ஊர்ல நேத்து வரை
நாலஞ்சு நாளாவே எனக்கும் என் பொண்டாட்டிக்கும் பேச்சு வார்த்தையே இல்லை. ஒரு ஒன்னும் இல்லாத விஷயத்தை அவ்வளவு பெருசாக்கி கலாட்டா பண்ணிட்டு இருந்தா. கொஞ்சி பார்த்தேன் கெஞ்சி பார்த்தேன் ஆனா என்னால கால்ல எல்லாம் விழமுடியாதுன்னு அவளா வழிக்கு வர்ற வரைக்கும் f
வெள்ளிக்கிழமை மாலை தொடங்கிய எங்கள் முதலிரவு நானும் அர்ணாப்பும் “இனி உடம்பில் தெம்பு இல்லை” என்று கெஞ்சும் அளவுக்கு நீளமாக நீண்டதற்கு காரணம் எங்கள் உடல்களோடு மனதும் இணைந்தது தான் காரணம் என்று சொல்வேன். அடுத்த நாள் காலை எழுந்திருக்கும் போதே அர்ணாப் கொட
