வீட்டில் குழந்தைகள் தூங்கப் போய்விட்டதாலும், டிவி அணைக்கப் பட்டுவிட்டதாலும் ஏற்பட்ட அமைதியை ஹாலில் பரவியிருந்த மெல்லிய இருட்டு இன்னும் கூடுதல் நிசப்தமாக்கியது. நான் கட்டிலில் மல்லாந்து படுத்தபடி விட்டத்தை வெறித்துக்கொண்டிருந்தேன். என் விழியில் அசைவு
இரவு சாப்பாடு முடிந்து நம் கதாநாயகர்கள் – ஜெய், ஜாக்கி மற்றும் சரத் அனைவரும் resort-ன் lounge-ல் போடப்பட்டிருந்த வட்ட வடிவ sofa-வில் உட்கார்ந்து பேசிக்கொண்டிருக்க, கூடவே ஒற்றை வெடக்கோழி நிகிதாவும் சேர்ந்துக்கொண்டாள். ஜாக்கியின் கைகளுக்குள் ஜெய் முழுவ
நான் அந்த ரயில் நிலையத்தில் இருந்து வெளியே வந்து நின்று சாலையின் இரண்டு பக்கமும் சிறிய மிரட்சியோடு பார்த்தேன். அது இந்தியர்கள் அதிகம் இல்லாத பகுதி என்பதால் யாராவது தெரிந்தவர்களின் கண்ணில் படுவதற்கான வாய்ப்பு குறைவு என்றபோதும் ஏனோ என் மனதில் லேசான பயம
நான் அசோக்கை “pickup” செய்வதற்காக பலமுறை வந்திருந்த காரணத்தால் அந்த receptionist lady என்னை பார்த்த பார்வையில் ஒரு familiarity-யும், அதை தொடர்ந்த அமைதியும் தெரிந்தது. நான் என்னை கட்டுப்படுத்திக்கொள்ள முயற்சித்தாலும் பதற்றத்தில் நான் விட்ட பெருமூச்சில
அசோக்கின் சூடான உடம்பு என் அம்மணத்தின் மீது நிதானமாக படர்ந்தபோது அவனது தங்கச்சங்கிலி என் மார்பில் உறுத்தியதை சரி செய்யும் அளவுக்கு என் புத்தி தெளிவில் இல்லை. அசோக் என் உதட்டை கவ்வியபடி தன் மேலுடம்பை என் மீது தேய்த்தபோது அவனது சங்கிலி என் மார்பு முடிய
ஏனோ எனக்கு ஆஃபீஸில் இன்று இருப்பு கொள்ளவில்லை. வேலையில் மனசு லயிக்கவில்லை. அசோக்குடன் கட்டிலில் புணர்ந்து நாட்கள் பல கடந்திருந்தன. நான் முன்பே சொன்னது போல எனக்கு அசோக்கின் மீது பொசசிவ்-ஓ இல்லை பொறாமையோ… ஏதோ ஒன்று அவன் மீது அதிருப்தி ஏற்படுத்தியதால்
ஏன் விஜய்… அது தான் லாக் டவுன் போட்டிருக்காங்க இல்ல… இந்த நேரத்துல நீ அவசியம் ஊருக்கு போகனுமா? – அத்தை காஃபியை ஆற்றியபடி கிச்சனில் இருந்து ஹால்-ல் டிவி பார்த்துக்கொண்டிருந்த விஜய்யிடம் வந்தார். விஜய்க்கு அத்தையை நேருக்கு நேர் பார்த்ததும் குற்ற உண
என் முகத்துக்கு மிக நெருக்கத்தில் இருந்த அசோக்கின் சுன்னி உயரமான சவுக்கு மரம் போல தெரிய, நான் அவனது விரித்த கால்களுக்கு இடையே கொட்டையை சப்பியபோது கொட்டை தோலின் சுருக்கங்களுக்கு இடையே சேர்ந்திருந்த வியர்வையின் கரிப்பு சுவையும், முன் கஞ்சி நனைத்திருந்த
நான் எனது காரை ரயில் நிலையத்தின் commuter parking-ல் இருந்து எடுத்து வெளியே வந்த பின்பு வண்டியை ஓரங்கட்டுவதற்காக இடம் பார்த்தபடி railway parade-ல் மெதுவாக ஓட்டிக்கொண்டிருந்தேன். என் பக்கத்து சீட்டில் அசோக் அழகாக சிரித்தபடி ஜன்னலுக்கு வெளியே பார்த்தபட
மிதமான வெயிலில் Recliner-ல் சரிந்து படுத்திருந்த ஜெய் எதிரில் நீச்சல் குளத்தில் தெரியும் கட்டான உடம்புகளை ரசிப்பதோடு நில்லாமல் அவ்வப்போது தன் கால்களுக்கிடையே Speedo-க்கு உள்ளே ஏற்பட்டிருக்கும் bulge-ஐயும் ஓரக்கண்ணால் பார்த்து ரசித்துக்கொண்டே அதை பிசை
நான் அலுவலகத்துக்கு விடுப்பு எடுத்து ரோகிணியை “சமாதானம்” செய்த அன்றும் அதற்கு அடுத்த சில நாட்களுக்கும் அசோக்கிடம் இருந்து “walking” போவதற்கான அழைப்பு வரவில்லை என்றபோது முதலில் கொஞ்சம் ஆசுவாசமாக இருந்தது. ஏனென்றால் அவன் அன்று மெசேஜ் செய்த விதத்தில் நி
“கொஞ்சம் adjust பண்ணிக்கோங்க… செத்துப்போன மாமாவோட பசங்களுக்காக தான் எல்லாரும் காத்திட்டு இருக்காங்க…காலையிலே Body-ஐ எடுத்ததும் நாம சட்டுன்னு கிளம்பிடலாம்…” என் பொண்டாட்டி என்னை தாழ்ந்த குரலில் சமாதானப்படுத்த முயற்சி செய்துக்கொண்டிருந்தாள். விஷய
