“Bye champ… have fun… double, triple and infinity times” சபா அழகாக சிரித்தபடி கண்ணடிக்க, ஹரீஷ் ஏதோ முதல் ராத்திரிக்கு போகும் மணப்பெண் போல வெட்கத்தோடு உதடு கடித்து புன்னகைத்தான். சபா தன்னுடைய leather jacket-ஐ எடுத்துக்கொண்டு வெளியேற, ஹரீஷ் வாசல் க
Sex changes everything… இது நூற்றுக்கு நூறு நிஜமானது. Atleast ஹரீஷை பொருத்தவரைக்கும் அது நிச்சயம் உண்மை. முன்பெல்லாம் சபா தன்னை யதேச்சையாக தீண்டினால் கூட மேலே கரப்பான் பூச்சி ஊர்வது போல கூச்சபப்டும் ஹரீஷ், சபா தன் கண்ணை பார்த்தபடி தன்னுடைய கஞ்சியை
ஹரீஷ் இந்த புது கம்பெனியில் சேர்ந்து ஆறு மாதங்கள் கண்ணை மூடி திறப்பதற்குள் ஓடிவிட்டன. கிட்டத்தட்ட அனைவரும் அன்றைய பொழுது முடிந்து வீட்டுக்கு கிளம்ப ஆரம்பித்திருந்தார்கள். ஹரீஷின் laptop-ல் Microsoft Outlook ‘டிங்க்’ என்று குரல் கொடுத்தபடி mail ஒன்றை
“ஹரீஷ்… இந்த Saturday நீ free-யா இருப்பியா?” சபா கேட்டபோது மொபைலில் ஏதோ நோண்டிக்கொண்டிருந்த ஹரீஷ் புரியாமல் அவனை நிமிர்ந்து பார்த்தான். சபா விளக்கும் விதமாக தொடர்ந்தான். “weather forecast-ல வர்ற சனிக்கிழமை நல்லா bright & sunny-ஆ இருக்கும்னு போட்டிர
“ஹரீஷ்…. நீ ஏதாச்சும் certification பண்ணியிருக்கியா? MCSE, Oracle இந்த மாதிரி…” சபா கேட்டபோது ஹரீஷுக்கு “ஙே!” என்று விழித்தான். “நான் Consultant ஆகுறதுக்கு முன்னாடி ஓரளவுக்கு நல்லாவே coding எழுதுவேன். அப்புறம் வேலைக்கு சம்பந்தப்பட்ட விஷயம் எல்லாம
“ஏண்டா இவ்வளவு serious issue-னு சொல்லியிருந்தா நான் மட்டுமாச்சும் வந்திருபேன் இல்லை?” ரித்திகா படுக்கையில் இருந்த ஹரீஷின் தலையை கோதினாளா இல்லை தட்டினாளா என்று தெரியாதபடிக்கு ஏதோ ஒன்று செய்தாள். பக்கத்தில் இருந்த சபாவின் கையை பிடித்துக்கொண்டு “Thanks
“ஹரீஷ்! நீ என்ன பண்றேன்னு தெரிஞ்சு தான் பண்றியா? உன்னால இது முடியாது… Please don’t take it up” சபா ஹரீஷிடம் சொன்னபோது அவன் வார்த்தைகளில் உண்மையான அக்கறை தான் இருந்தது. ஹரீஷ் எப்படியும் சீக்கிரமாக சம்பாதிக்க ஆரம்பித்து சபாவை வீட்டைவிட்டு வெளியே அனுப
“ரீனா! ப்ளீஸ் இன்னைக்கு மட்டும் வா… இனிமேல் உன்னை தொந்தரவு பண்ண மாட்டேன்” ஹரீஷ் மொபைலில் அவள் காலில் விழாத குறையாக கெஞ்சினான். ஒருவேளை அவள் நேரில் இருந்திருந்தால் ஹரீஷ் இந்நேரத்துக்கெல்லாம் அவள் காலில் விழுந்திருப்பான். கடைசியில் ரீனா பெரிய மனது பண
“ஹரீஷ்! நீ அடுத்து எப்போ ரித்திகா வீட்டுக்கு போவே?” ஒரே விட்டில் இருப்பவர்கள் எதிரும் புதிருமாக இருக்கக்கூடாது, வெறும் house sharing-ல் இருந்தாலும் அடுத்தவர்கள் ஓரளவுக்கு அத்தியாவசியமான நெருக்கம் வேண்டும் என்று ரித்திகா மிகவும் வற்புறுத்த, வேறுவழியின
ரீனாவை ஓத்ததும், அதை தொடர்ந்து இரண்டு முறை கையடித்ததும் ஹரீஷை தளரவைத்ததால் கட்டிலில் குப்புறப்படுத்து அம்மணமாக தூங்கிப்போனான். மதியம் சாப்பிடாததால் வயிறு பசித்தாலும் ஹரீஷ் எழுந்திருக்க மனமில்லாமல் தூக்கத்தை தொடர்ந்தான். லண்டனில் மாலை நான்கு மணிக்கெல்
சுவர் கடிகாரத்தில் மணி பதினொன்று அடித்தபோது ஹரீஷுக்கு இருப்பு கொள்ளவில்லை. வாசல் கதவை வெறித்து வெறித்து பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். வேலை இருந்தால் கவனம் வேறு இடத்தில் இருக்கும். ஆனால் சும்மா இருப்பதால் அவன் மனம் வெறுத்துப்போய் இருந்தது. அதற்கு வடிகாலாக
ஹரீஷ் வாசல் கதவை திறக்க, சபா பெரிய அட்டை பெட்டியில் தனது பொருட்களை அசால்ட்டாக தூக்கிக்கொண்டு உள்ளே நுழைந்தான். அந்த பெட்டியை ஹால் நடுவே வைத்துவிட்டு தன்னுடய மீது பொருட்களை வெளியே நிறுத்தியிருந்த காரில் இருந்து எடுத்து வருவதற்காக வெளியே போனான். ஹரீஷுக
வாசல் கதவு தட்டப்படும் சத்தம் ஹரீஷின் மண்டைக்குள் யாரோ சுத்தியலால் அடிப்பது போல கேட்டது. கட்டிலில் நெளிந்து சோம்பல் முறித்தபடி பக்கத்தில் இருந்த மொபைலை எடுத்து பார்க்க மணி பத்து தாண்டியிருந்தது. ஏதாச்சும் வேலை வெட்டி இருந்தால் சீக்கிரம் எழுந்து ஓடியி
அந்த ஸ்டார் ஹோட்டல் அறையினுள் சுத்தமான வெள்ளை படுக்கை விரிப்பு, மங்கிய வெளிர் மஞ்சள் வெளிச்சம், வெளியே நகரத்து சாலையின் பரபரப்பு தெரிந்தாலும் அறைக்குள்ளே இருந்த நிசப்தம்… எல்லாம் சேர்ந்து அவினாஷுக்கு தேவையான அமைதியை கொடுத்தது. இதற்கெல்லாம் மேலாக சம
ஹாஸ்பிட்டல் படுக்கையில் ரவி கண் விழித்தபோது எதிரே தெரிந்த அவினாஷின் முகம் கனவா இல்லை நிஜமா என்று குழப்பமாக இருந்தது. தனக்கு தெரிவது அவினாஷின் முகம் போல இருந்தாலும் இது குழந்தைத்தனம் இல்லாமல், நான்கு நாள் தாடியில் மென்மையான முரட்டு ஆண்மையோடும் யாரோ போ
