எத்தனை தடவை ஓத்தாலும் முதல் தடவை ஓப்பதும், ஓழ் வாங்குவதும் நினைவில் நிற்கும் என்பதில் சந்தேகம் இல்லை தான்… ஆனால் இது எத்தனையாவௌ ஓழாக இருந்தாலும் கதாபாத்திரங்களுக்கு இடையே நடக்கும் முதல் கஜகஜா…
வெளியே பேய் மழை ஜோராக அடித்துக்கொண்டிருந்தது. நான் ஈர தலையை துவட்டியபடி Hall-ல் sofa-வில் சரிந்து PrimeVideo-ல் ஏதாவது படம் பார்க்கலாமா என்று தேடிக்கொண்டிருந்தேன். ஆனால் என் மனசு எந்த படத்திலும் ஈடுபாடு காட்டவே இல்லை. வீட்டில் அம்மா ஊருக்கு போயிருந்த
இது நான் கல்லூரியின் 2-3வது வருஷத்துல நடந்தது. நாங்க இருந்த area-ல எல்லாம் இப்போ மாதிரி speciality clinic, hospital-ன்னு பயமுறுத்துற facilities எல்லாம் இல்லை. சொல்லப்போனா அந்த மாதிரி வசதி எல்லாம் பெரிய நகரங்கள்ல மட்டும் தான் இருக்கும். எங்க வீட்டு தெ
என்ன தான் நாம ஆம்பளைங்களை 18-19 வயசுல awkwardly looking gawky teenagers அப்புறம் ugly duckling-ன்னு எல்லாம் சொல்லிக்கிட்டு இருந்தாலும் ஒரு சில “கலைக்கண்” இருக்குற ஆளுங்களுக்கு மட்டும் தான் அந்த இளமையின் வனப்பை ரசிக்க தெரியும். அப்படிப்பட்ட ஆளுங்களோட
அந்த சனிக்கிழமை மதியமும் வழக்கம் போல மந்தகதியில் நகர்ந்து…. இல்லை ஊர்ந்துக்கொண்டிருந்தது. உண்ட மயக்கம் தொண்டருக்கும் உண்டு என்பதால் மதிய சாப்பாடு முடித்த கையோடு நான் sofa-வில் படுத்தபடி TV Remote-ஐ இயக்க, சேனல்கள் மாறி மாறி கடைசியில் KTV-ல் எண்ணிலட
அன்று ரன்வீருக்கு Security systems-ல் training இருந்தது. அதன் பாகமாக CCTV-ஐ கண்காணிப்பதும், நேர வாரியாக footage-களை சேமிப்பது, retrieve செய்வது என்று ஏற்கனவே கொடுக்கப்பட்ட training படி இன்று monitoring வேலையை செய்துக்கொண்டிருந்தான். CCTV monitoring r
தனிமையை புத்தகங்களுடன் கழிப்பதில் இனிமை காணும் என்னை போன்ற ஆட்களுக்கு, குறிப்பாக சொல்லவேண்டும் என்றால் கலையுணர்ச்சி நிறைந்த அமைதியான சுபாவம் கொண்ட Closet-ல் உள்ள கே-க்களுக்கு கோவை டவுன் ஹால் பகுதி ஒரு சொர்க்கம். சுற்றி சுற்றி இருக்கும் புத்தக கடைகளில
“ஏங்க! எல்லா வீட்டுலயும் மாமியார் தான் மருமகன் கிட்டே நேருக்கு நேரா பார்த்து பேச கூச்சப்படுவாங்க… இங்கே என்னடான்னா எல்லாமே தலைகீழா இருக்கு” என்று பல்லை கடித்தபடி கவிதா பிரபாகரின் தோள்பட்டையில் இடித்து கிசுகிசுப்பாக சொன்னாள். பிரபாகர் “ஙே!” என்று நி
“என்ன ஆனாலும் பரவாயில்லை… சுஜாவுக்கு இந்த மாப்பிள்ளை வேணாம்” என்று அடம் பிடித்த என்னை வீட்டில் இருந்த அத்தனை பேரும் விசித்திரமாக பார்த்தார்கள். “பைத்தியமாடா நீ! உங்க அக்காவுக்கு நல்ல வாழ்க்கை அமையுறதுல உனக்கு இஷ்டம் இல்லையா?” என் அம்மா சாபம் விடாத
கூரியர் பையன் ஹரீஷுக்கு வெயிலில் அலைந்து அந்த வீட்டை கண்டுபிடித்தபோது முதலில் கொஞ்சம் ice water இருந்தா வாங்கி குடிக்கவேண்டும் என்னுமளவுக்கு தாகம் தொண்டையை வரட்டியது. ஆனால் கையில் இருந்த பார்சலை பார்த்தபோது அதற்கு சமயம் கிடைக்குமா தெரியவில்லை. காரணம்
காலையில் ஏழு மணி போல சரத் ரவியின் வீட்டு காலிங்க் பெல்லை அழுத்திவிட்டு அது நளினமாக உள்ளே ஒலித்ததும் தள்ளி நின்றான். உடற்பயிற்சியை விட்டுவிட்டாலும் அவன் உடம்பு இன்னும் கட்டு குலையாமல் பொதி போல சும்மா கின்னென்று இருந்தது. சாதாரண வெள்ளை சட்டையில் பனியன்
“ஏன் உனக்கு படிக்கும் போது இவ்வளவு பதற்றமா இருக்கு? tension ஆகாம படி” சரத் நிகிதாவின் மணிக்கட்டில் நாடிபிடித்து பார்த்தபடி குரலில் கொஞ்சம் கண்டிப்புடன் சொன்னபோது கொஞ்ச தூரத்தில் sofa-வில் உட்கார்ந்திருந்த நிகிதாவின் அப்பா ரவி சட்டென்று திரும்பி பார்த
சனிக்கிழமை மாலை… மெல்ல மெல்ல சூரியன் தனது கதிர்களின் வீரியத்தையும் வெப்பத்தையும் குறைத்து குளிர்ச்சிக்கு இடம் கொடுத்துக்கொண்டிருக்கும் வேளையில் ரியோ மெல்ல மாடிக்கு போனான். அங்கே துவைக்கப்பட்ட துணிகள் எல்லாம் காய்ந்துக்கொண்டிருந்தது. பக்கத்து போர்ஷன
