“டேய்! நான் கோவிலுக்கு போறேன்… நம்ம காய்கறி கொண்டு வர்ற சரசு கிட்டே இன்னைக்கு புடலங்காயும் பீர்க்கங்காயும் கொண்டு வர சொல்லியிருந்தேன்… வந்தா வாங்கி வை. அவ பாட்டுக்கு காஞ்சு போன காய்கறிங்களா உன் தலையிலே கட்டிடப்போறா… பார்த்து தளதளன்னு இருந்தா மட்டும் வாங்கு…” அம்மா பூஜை கூடையை எடுத்துக்கொண்டு வாசலில் செருப்பு மாட்ட, ஜெய் Sofa-வில் இருந்து எழுந்து சோம்பல் முறித்தான். கைகளை தூக்கி நீட்டி சோம்பல் முறிக்கையில் தூக்கிய TShirt-ல் பருவமுடிக்கு இறங்கியிருந்த லுங்கி முடிச்சில் அவனது அடிவயிறு நிறைய தரிசனம் தந்தது. “பத்து மணிக்கு சோம்பல் முறிக்கிறான் பாரு… என்ன தான் லீவுன்னாலும் இப்படியா சோம்பேறித்தனமா இருப்பே?” அன்று முனுமுனுத்த அம்மாவுக்கு “அம்மா! தினமும் எழுந்து வேலைக்கு ஓடிப்பாரு… வீக்கெண்ட் வந்தா உடம்பு எப்படி அசதியா இருக்கும்னு புரியும்” என்று பதிலளிக்க, “உனக்காச்சும் வாரத்துக்கு ரெண்டு நாள் leave கிடைக்குது… எனக்கு ஒரு நாள் கூட ஒழியமாட்டேங்குதே…. உங்களுக்கு உழைச்சு உழைச்சே நான் போய் சேர்ந்துடுவேன் போல” என்று ஆரம்பிக்க, ஜெய் ஓடி வந்து “சாரி மம்மி! நீ போய் சாமி கிட்டே நல்லா வேண்டிக்கோ… உம்மா” என்று முத்தம் வைத்து அவரை pack செய்து அனுப்பிவிட்டு ஹாலுக்குள் வந்தான்.
ஜெய்க்கு எப்போ காய்காரி சரசு வருவாள் என்று இருந்தது. சரசு அவள் கொண்டு வரும் காய்கறிகள் போல சும்மா தளதளவென்று இருப்பாள். ஏனோ அவளை பார்த்தாலே “சரசு… வந்து உரசு” என்று அவனது mind voice பினாத்திக்கொண்டே இருக்கும். அவளை பற்றி அம்மா ஏதோ அரசல் புரசலாக comment அடிப்பதை கேட்டிருந்தாலும், ஆள் கொஞ்சம் jolly type என்று ஜெய்க்கு தோன்றியது. ஜெய் சரசுவின் நினைப்பில் இருக்கும்போது தன் லுங்கியை பிரித்து மீண்டும் கட்டினான். கட்டுவதற்கு முன்பு ஜட்டி போடாத தன் சுன்னியை பார்த்தான். நல்ல கருப்பா, கொழுகொழுவென்று, நிறைய கையடித்திருந்ததால் முன்தோல் விலகி எப்போது வேண்டுமானாலும் ஓப்பதற்கு தயாராக இருந்தது. சரசுவோட புண்டை கிடைச்சா செல்லம் சந்தோஷமா இருப்பான் என்று தன்னுடைய கட்டை பூளுக்காக வக்காலத்து வாங்கியபடி லுங்கியை மடித்து கட்டினான். sofa-வில் ஒற்றை காலை மடித்து உட்கார, ஜட்டி போடாததால் சுன்னி நன்றாக காற்று வாங்கியபடி TV பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.
வாசலில் நிழலாடியது. சரசுவாக தான் இருக்கும் என்று எழுந்து வாசலுக்கு போனான். ஜெய் எதிர்பார்த்தபடி சரசு உரிமையோடு compund கதவை திறந்துக்கொண்டு உள்ளே வந்து, வராண்டாவின் படியில் காய்கறி கூடையை இறக்கி வைத்தாள். ஜெய் அவளது கூடையை பிடித்து இறக்கி வைக்க உதவி செய்தான். அப்போது touching touching ஏற்பட்டதை இருவரும் கவனித்தாலும் கண்டுகொள்ளவில்லை.
“தம்பி!… கொஞ்சம் ஜில்லுன்னு தண்ணி எடுத்துட்டு வாயேன்… வெயில் தாங்கலை” சரசு தன் முந்தானையை எடுத்து சுருட்டி தன் கழுத்து முகம் என பரவலாக வியர்வை துளிகள் துளிர்த்திருந்த இடங்களில் துடைத்த சில நொடிகளில் ஜெய் அவளது காய்களை நோட்டமிட்டான். அவளுக்கு பிரா போடும் பழக்கம் இல்லை போல… மெல்லிசான கருப்பு ஜாக்கெட்டில் அவளது காய்கள் இலை மறை காயாக தெரிந்தது என்றால், இறக்கமான கழுத்தில் அவளது காய்பிளவுகள் நல்ல ஆழமாக பெருசாக காட்சியளித்திருந்தது.
... Slide-க்கு கீழே பதிவு தொடர்கிறது
ஜில் ஜில் படங்கள்
பதிவு தொடர்கிறது...
“சரசு! உன்னை எத்தனை தடவை என்னை தம்பின்னு கூப்புடாதன்னு சொல்லியிருக்கேன்… அப்படி கூப்பிட்டா நான் உனக்கு தவிச்ச வாய்க்கு தண்ணி குடுக்க மாட்டேன்” என்று செல்லமாக கடிந்தபடி ஜெய் உள்ளே சென்று fridge-ல் இருந்து ஜில்லென்று ice water bottle ஒன்றை எடுத்து வந்து நீட்டினான். சரசு பாட்டிலில் வாய் வைக்காமல் தூக்கிக்குடிக்க, அவள் வாயிலிருந்து வழிந்த தண்ணீர் அவளது ஜாக்கெட்டையும், சேலையையும் தொப்பலாக நனைக்க, அவளது செழுத்த காய்கள் ஜெய்யின் சூட்டை இன்னும் அதிகமாக ஏற்றியது. அவள் எதிரே நின்று கொண்டிருந்த ஜெய் இந்த திவ்ய தரிசனத்தை பார்த்து பரவசத்தில் மிதக்க, சரசு காலி பாட்டிலை ஜெய்யிடம் நீட்டியபோது அவன் மீண்டும் உலகத்துக்கு வந்தான்.
அம்மா உன் கிட்டே புடலங்காயும் பீர்க்கங்காயும் கேட்டாங்களாமே…” ஜெய் மடித்த லுங்கியோடு ஒரு முட்டி தரையில் பதிய, மறுகாலின் குதியங்காலை மேல் படியில் வைத்து உட்கார்ந்தான். நின்றபடி குணிந்து சரசு காய்கறி கூடையில் இருந்து காய்களை எடுக்க, அவளது கைக்கு அடங்காக காய்களின் தரிசனம் unlimitedஆக கிடைத்தது.
இரண்டு புடலங்காய்களை எடுத்து ஜெய்யிடம் நீட்டினாள். அவை கை அளவுக்கு நீளமாக இருந்த குட்டையான Hybrid வகையை சேர்ந்தவை.
“என்ன சரசு! புடலங்காய் கேட்டா பிஞ்சா தர்றே… புடலங்காய்ன்னாலே நீட்டமா இருக்குமே… இது கை நீட்டம் கூட இல்ல?” ஜெய் அதை மேலும் கீழும் பார்த்தான்.
“கிராமமா இருந்தா காய் விட்டதும் நுணியிலே கல்லு கட்டி விடுவாங்க… நல்லா நெடு நெடுன்னு வளரும்… இப்போ எங்கே எல்லாருக்கும் அவசரம்… செடி நட்ட அடுத்த நாளே காய் வேணும்னா… இப்படி தான்” சரசு அடுத்து பீர்க்கங்காயை எடுத்தாள்.
அதாச்சும் நீட்டமா இருக்குமா?” ஜெய் லந்து செய்தான்.
பார்த்தியா ஜெய்… கல்லு கட்டாமலேயே உனக்கு நீட்டமா இருக்குங்குற தெனாவட்டுல இதெல்லாம் பேசுறே?” என்றபடி சரசு பீர்க்கங்காயை எடுத்து வைக்க, அப்போது தான் ஜெய் தான் முட்டிப்போட்டு உட்கார்ந்திருக்குற விதத்துல சரசுவுக்கு show காமிச்சிருக்கோம்னு உறைத்தது. சிரித்தபடி லுங்கியை இழுத்து மறைத்தான்.
“அது தான் இவ்வளவு நேரமா காட்டிட்டே இல்லை… அப்புறம் என்னா மூடுறே? சும்மா சொல்லக்கூடாது உன் வாழைக்கா நல்லா மொத்தமா தான் இருக்கு… அதை வாழைக்கான்னு சொல்றதுக்கு பதிலா fresh-ஆ புடுங்குன மரவள்ளி கிழங்குன்னு தான் சொல்லனும்.. கருகருன்னு… கட்டையா” சரசு கூச்சமே படாமல் ஜெய்யின் சாமானை அப்பட்டமாக பார்த்தாள்.
“சீ! போ சரசு… வெட்கமா இருக்கு.”
“வெட்கம் வந்தா என்ன பண்ணுவே?” சரசு கிசுகிசுப்பாக கேட்டாள்.
இப்படி லுங்கியை தூக்கிக்கிட்டு கையால என் மூஞ்சிய மூடிக்குவேன்” ஜெய் லுங்கியை மேலே தூக்கிவிட்டு தன் முகத்தை இரண்டு கைகளாலும் மூடிக்கொண்டான்.
“வெட்கப்படுறதெல்லாம் இருக்கட்டும்… அதை use பண்ணிட்டியா? இல்லை cover பிரிக்காம இன்னும் புத்தம் புதுசா வச்சிருக்கியா?” சரசு இறங்கி ஆட, ஜெய் கொஞ்சம் போல தடுமாறி தான் போனான்.
“ஏன்… நான் அதை இதுவரைக்கும் இன்னும் use பண்ணலைன்னா நீ வந்து அதை போணி பண்ணப்போறியா?” ஜெய் கண்ணுக்கு எட்டும் வரை தெரிந்தவர்கள் யாராவது வருகிறார்களா என்று பார்த்தான்.
“போனி பண்ண இப்போ நேரமில்ல… ஆனா பாவம் சின்ன குழந்தைன்னு கொஞ்சிட்டு போவேன்” சரசு தன் ஆள் காட்டி விரலை சப்பி தான் எப்படி கொஞ்சுவோம் என்பதை காண்பித்தாள்.
“இப்போ பண்றியா? ப்ளீஸ்… ஒரு நிமிஷம் இரு!” ஜெய்க்கு கைக்கு கிடைத்த இந்த வாய்ப்பை தவறவிட மனசில்லை.
