தண்ணி அடித்த மப்பு மணிகண்டனின் கண்களில் அடர் சிவப்பை படரவிட்டிருந்தது. எதிரில் மணிகண்டன் ஸ்பான்ஸ்ர் செய்த சரக்குக்காக அவன் உளறல்களை பொறுத்துக்கொண்டு side dish-ல் கவனமாக இருந்தான் அவன் நண்பன் பழனி. “மச்சான்! நான் என் love-க்கு எவ்வளவு sincere-ஆ இருந்த
ஒரு தம்மை எடுத்துக்கொண்டு என் வீட்டு பால்கனிக்கு வந்து நின்றேன். மாலை சூரியன் மெல்ல மெல்ல மறைய ஆரம்பித்திருந்தது. வானம் கூட பா.ஜ.க-வுக்கு மாறிவிட்டதோ என்று தோன்றும் அளவுக்கு காவி போன்ற ஆரஞ்சு நிறம் கீழ்வானத்தில் படர்ந்திருந்தாலும், திராவிடம் அதை ஒடுக
கார்த்திக் கட்டிலில் கொஞ்சம் நகர்ந்து படுக்க, அறைக்குள் night lamp பரப்பிய மெல்லிய வெளிச்சத்தில் அவன் கால்களுக்கு நடுவே நட்டுக்கொண்டு நின்றிருந்த கருத்த பூளின் நிழல் அதை இன்னும் நீட்டமாக காட்டியது. பக்கத்தில் அவன் மனைவி ரோகிணி நீண்ட பெருமூச்சுடன் எழு
நரேஷ் வாசலில் வண்டியை நிறுத்திவிட்டு, அது போக்குவரத்துக்கு தொந்தரவாக இல்லை என்பதை உறுதி செய்துவிட்டு, தலையில் இருந்து ஹெல்மெட்-ஐ கழற்றி கையில் பிடித்தபடி மறுகையால் வாசல் கதவை திறந்தான். சுதாகர் அண்ணா வீடு இன்னும் பெரிதாக மாறவில்லை. சொல்லப்போனால் குழந
அர்ணாப்பும் நானும் மட்டும் அந்த meeting room-ல் தனியாக Knowledge transfer-ல் மும்முரமாக ஈடுபட்டிருந்தோம். நாங்கள் Office-ல் இருந்தாலும் நான் table-க்கு அடியில் அர்ணாப்பின் கையை கோர்த்துக்கொண்டு அவன் சொல்லித் தருவதை கவனித்துக் கொண்டு இருந்தேன். அவனும்
வெள்ளிக்கிழமை மாலை தொடங்கிய எங்கள் முதலிரவு நானும் அர்ணாப்பும் “இனி உடம்பில் தெம்பு இல்லை” என்று கெஞ்சும் அளவுக்கு நீளமாக நீண்டதற்கு காரணம் எங்கள் உடல்களோடு மனதும் இணைந்தது தான் காரணம் என்று சொல்வேன். அடுத்த நாள் காலை எழுந்திருக்கும் போதே அர்ணாப் கொட
என் எதிரே இருக்கும் இரண்டு 28″ monitors-களையும் மாற்றி மாற்றி பார்த்து வேலை செய்துக்கொண்டிருந்த நான் எப்போது கண்ணயர்ந்தேன் என்று தெரியவில்லை. திடீரென்று என் தோளில் கை படவும் நான் திடுக்கிட்டு எழுந்ததில் என் இதயம் கூடுதலாக துடித்தது. லேசாக வியர்த்துக்
அலுப்போட company guest house-ன் அறையில் இருக்கும் single cot-ல் வந்து பொத்தென்று சரிய, என் தோளில் இருந்த புது laptop bag என் முதுகு பகுதியில் ஏடாகூடமாக மாட்டிக்கொண்டது. “ப்ச்ச்ச்..” என்ற மெல்லிய எரிச்சலுடன் அதை நகர்த்திவிட்டு நன்றாக மல்லாக்க படுத்தபட
“ஏய்! உஸ்ஸ்ஸ்….” என்ற குரலை கேட்டு ரமணா கடும் கோபத்துடன் திரும்பினான். கொஞ்ச தூரத்தில் ஒரு தாத்தா அவருடைய வழி தவறி செல்லும் மாட்டை மிரட்டி மீண்டும் வழிக்கு கூட்டிக்கொண்டிருக்கிறார். ரமணாவின் முகம் கொஞ்சம் கோபம், கொஞ்சம் வெட்கம் அப்புறம் வெயில் எல்ல
விஜயன் தன் wallet-ல் இருந்து பணத்தை எண்ணியபடி “நமக்கு வர்ற வருமானத்துல வாரத்துக்கு மூனு நாள் பிரியாணி ஆர்டர் பண்ணி சாப்புடுறதுங்குறது ரொம்ப ஓவர்… மாசக்கடைசி வேற… கொஞ்சம் பார்த்து செலவு பண்ணுடி” என்று அலுத்துக்கொண்டான். அபிராமி அவனிடம் இருந்து காச
“Joel… loosen your speedo strings” என்ற குரலை கேட்டு recliner-ல் சரிந்திருந்த அவள் நிமிர்ந்து பார்த்தாள். ஒரு photoshoot நடந்துக்கொண்டிருக்கிறது. அவள் யாரந்த fitness male model என்று ஆர்வத்துடன் பார்த்தாள். நல்ல விளைந்த சவுக்கு மரம் போல கருப்பாக கு
காலையில் அலுவலகமே பரபரப்பாக இயங்கிக்கொண்டிருக்க, “One minute guys… Shall I have your attention?” என்ற Project Manager-ன் குரலை கேட்டு ஜெய் நிமிர்ந்து பார்த்தான். அனைவரும் தங்கள் வேலையை நிறுத்திவிட்டு திரும்பி பார்க்க, Project manager “இது விஜய்…
