அவன் எங்க மாமாவோட ஊர்ல ஒரு சின்ன உரக்கடை வச்சிருந்தான். சொல்லப்போனா அவனோட அப்பா கடையை அவன் பார்த்துக்கிட்டு இருந்தான். நான் மாமா வீட்டுக்கு போனப்போ ஒரு நாள் மாமா கூட உரம் வாங்க அவங்க கடைக்கு போனப்போ அவனை பார்த்தேன். பார்த்ததும் என் மனசுக்குள்ளே ஜிவ்வுன்னு இருந்துச்சு. சும்மா கும்முன்னு இருக்குற கிராமத்து உடம்பு, முண்டா பனியன்ல அவனோட பாதி மார்பு தெரிஞ்சுது…. அந்த பிரவுன் பனியன்ல அவனோட காம்பு குத்திக்கிட்டு நிக்கிறது அப்பட்டமா தெரிஞ்சுது. “என்னடா பார்த்துட்டு இருக்கே? வா போகலாம்”நு மாமா கையிலே மருந்து பாட்டிலோட சொன்னப்போ நான் தட்டுதடுமாறி “மேலே இருக்குற calendar-ஐ பார்த்துக்குட்டு இருந்தேன்” என்று வழிய, என் மாமா மேலேநிமிர்ந்து பார்த்தார். அங்கே இருந்த Calendar-ல் வளர்ந்து வரும் நடிகனான அஜித்குமார் அழகாக சிரித்துக்கொண்டிருந்தார்.
“இருடா… நான் Calendar-ஐ கழற்றி தர்றேன்… எடுத்துட்டு போ. ஒரு உர கம்பெனி representative மாட்டிவிட்டு போனான்… நானும் ஆணி சும்மா இருக்கேன்னு விட்டுட்டேன்” என்றபடி எழுந்தான். அவன் அவன்னு சொல்லிக்கிட்டு இருக்குறதுக்கு பதிலா நான் பேர் வச்சிடுறேனே… “இளங்கோ”. இளமையா கும்முன்னு இருக்குறதால “இளம் கோ”. சரியா? என் மாமா “விடு தம்பி! இவன் இப்படி தான் வடக்கத்திக்காரனுங்க மாதிரி இருக்குற செவத்த தோலை பார்த்தா வாயை பொளந்துட்டு நிப்பானுங்க… இங்கிலீஷ்ல பேசுனா ஈன்னு இளிச்சிட்டு பார்ப்பான்… டவுன் பசங்களே இப்படி தான்” என்று என்னை கையை பிடித்துக்கொண்டு தரதரவென்று இழுத்துக்கொண்டு போனார். நான் அவனை திரும்பி பார்த்தபோது அவனும் என்னை பார்த்து சிரித்துக்கொண்டிருந்தது போல தோன்றியது. இது போதாதா?
ஒரு நாள் இரவு… மாமா சேலத்துக்கு ஒரு வேலையாக போயிருந்தார். அவர் திரும்பி வரும் நேரத்துக்கு எங்கள் கிராமத்துக்கு பஸ் இல்லை. அதனால் நான் அவரை கூட்டுரோடுக்கு சென்று அழைத்து வருவதற்காக TVS50-ல் சென்று காத்துக்கொண்டிருந்தேன். கடைசி பஸ் வந்து, அதிலிருந்து ஆட்கள் எல்லாம் இறங்கி பஸ் காலியானதே தவிர மாமா வந்திருப்பதற்கான அறிகுறியே இல்லை. இளங்கோ பஸ்ஸில் இருந்து இறங்கி என்னை பார்த்து புன்னகைத்துவிட்டு எங்கள் கிராமத்தை நோக்கி போகும் மண்பாதையில் இருட்டில் மறைந்தான். நான் பதைபதைப்போடு side stand போட்டிருந்த TVS50 வண்டியில் உட்கார்ந்திருக்க, பஸ் ஓட்டுநர் என்னிடம் வந்து ஒரு துண்டு சீட்டை நீட்டினார். பிரித்து பார்த்ததில் மாமாவின் கையெழுத்தில் அவர் அடுத்த நாள் மதியம் வந்துவிடுவதாக எனக்கு செய்தி அனுப்பியிருந்தார்.
நான் எங்கள் வீட்டை நோக்கி போய்க்கொண்டிருந்தபோது தூரத்தில் இளங்கோ தனியாக நடந்து போவதுதெரிந்தது. Silhoutte-ல் அவனது கட்டான உடம்பின் outline அவனை கம்பீரமாக காட்டியது. இறுக்கமான பேண்ட்டிலும், உடம்பை பிடித்தமாதிரியான அரைக்கை சட்டையிலும் அவன் உடையே இல்லாதது போல இருந்தது. நான் TVS50-ன் accelerator-ஐ வேகமாக முறுக்க, சீக்கிரம் இளங்கோவின் அருகில் சென்று brake அடித்தபோது அவன் திரும்பி பார்த்தான்.
... Slide-க்கு கீழே பதிவு தொடர்கிறது
ஜில் ஜில் படங்கள்
பதிவு தொடர்கிறது...
“என்ன கார்த்தி! மாமா வரலையா?” நிற்காமல் நடந்தபடி கேட்டான். நான் வண்டியை அவனது நடையின் வேகத்துக்கு செலுத்தியபடி “இல்லை… மாமா நாளைக்கு மதியானம் தான் வருவாராம்…. வீட்டுக்கு போறேன்… உன்னை வீட்டிலே இறக்கிவிடட்டுமா?” என்று கேட்டேன்.
“எங்க வீட்டுல யாரும் இல்லை… சீக்கிரம் போய் தனியா என்ன பண்றது? நீ போ” என்றவனிடம் நான் “பரவாயில்லை… நான் உன்னை drop பண்றேனே… Please” என்னை அவனிடம் கெஞ்சவைத்தான்.
வண்டி எங்கள் இருவரின் எடையையும் சுமந்துக்கொண்டு அந்த மண் பாதையின் மேடு பள்ளங்களில் நிதானமாக செல்ல, இளங்கோவின் பெருத்த தொடையும், அதற்கேற்ற பெருத்த சூத்தும் இந்த சின்ன TVS50-ன் சீட்டில் பத்தாதால் அவன் எடை மொத்தமும் வண்டியின் பின்பக்கம் அடித்தது. அதனால் எனக்கு balance தடுமாற, நான் இளங்கோவின் கையை பிடித்து முன்பக்கம் இழுத்தேன்.
அவன் என்னை இடுப்போடு கட்டிப்பிடித்துக்கொண்டு “ஏன் கார்த்தி! குளிருதா? கட்டிப்பிடிக்க சொல்றே?” என்று கேட்டபோது அவனது மூச்சுக்காற்று என் காதில் சூடாக அடித்தது.
“இல்லை. உன்னை முன்னாடி நகர்ந்து உட்கார சொன்னேன்” என்று சொன்னபிறகும் அவன் என்னை கட்டிப்பிடிப்பதை நிறுத்தவில்லை. ஒவ்வொரு முறை வண்டி பள்ளத்தில் இறங்கி ஏறியபோதெல்லாம் இளங்கோவின் கைகள் என் உடம்பில் ஏடாகூடமாக தடவியது. எனக்கு சிலிர்ப்பில் காம்புகள் குத்தி நிற்க, என் பூளுக்கு கூடுதல் ரத்த ஓட்டம் பாய்ந்ததால் அது மொத்தமாக தொடங்கியது. அப்படிப்பட்ட மந்தகாசமான நிலையில் அடுத்த பள்ளத்தில் வண்டி இறங்கி ஏறியபோது இளங்கோவின் கைகள் என் குத்திட்டு நின்ற காம்பில் உரசியது.
“என்ன கார்த்தி! இப்படி குத்திக்கிட்டு நிக்கிது? சட்டை பனியனை எல்லாம் இதுல மாட்டியே கிழிஞ்சிடும் போல…” இளங்கோ சிரிக்க, நான் சங்கடமாக “இல்லை இளங்கோ… எனக்கு எப்பவுமே குளிருக்கு நட்டுகும்” என்று சமாளித்தேன். இளங்கோ “ஓ! அப்படியா? உன் குளிருக்கு இதமா இருக்கட்டும்” என்றபடி இன்னும் நெருங்கி உட்கார்ந்து என்னை மேலும் இறுக்கி கட்டிப்பிடித்தான். இளங்கோவின் விரல்கள் திருட்டுத்தனாக எனது காம்பை நிமிண்டியதை நான் கவனிக்காமல் இல்லை. இரும்பு பதமாக கொதித்து இருக்கிறது…. இந்த நேரத்தில் தட்டினால் விரும்பிய வடிவத்தில் வடிக்கலாம் என்று நம்பிக்கை வந்தாலும் ஏனோ ஒரு வித தயக்கம் என்னை பயமுறுத்தியது.
நான் கொஞ்சம் துணிச்சலை வரவழைத்துக்கொண்டு “இளங்கோ… பின்னாடி என்ன குத்துது?” என்று கேட்டேன்.
“எங்கேடா செல்லம்?” – இளங்கோவும் சமயம் பார்த்து “செல்லம்” கொக்கி போட்டான்.
“இங்கே..” நான் கையை பின்பக்கமாக எங்கள் இருவருக்கும் இடையே இருந்த இல்லாத இடைவெளியில் விட்டேன். நான் எதிர்பார்த்தது போல என் விரல்கள் இளங்கோவின் ஆண்மை தண்டை தொட்டுப்பார்த்தது.
“உனக்கு குளிருச்சுன்னா காம்பு குத்திக்கிற மாதிரி எனக்கும் பூள் எம்பிடும்…” இளங்கோ சிரித்தபடி தைரியமாக எனது சட்டைக்குள் தன் விரல்களை நுழைத்தான். அவனது விரல் என் தோலில் தடவியபடி என் காம்பை விரல் நுணியால் அழுத்த நான் பெருமூச்சு விட்டேன். இளங்கோ என் காம்புகள் லேசாக கிள்ளி விளையாடபடி “உனக்கு குளிருச்சுன்னா மேலே மட்டும் தான் குத்திக்குமா இல்லை எனக்கு மாதிரி கீழேயும் எம்புமா?” என்றான். நான் பதில் சொல்லாமல் சிரித்தபடி வண்டியை ஓட்ட, இளங்கோ “நானே பார்த்துக்குறேன்…” என்றபடி எனது சுன்னிமேட்டை அழுத்திப்பிடித்தான். “நீயும் மாசத்துக்கு ஒரு புது ஜட்டி மாத்துவியா?… உன் பூள் கூரா இருக்குமா?”.
“இதுக்கு மட்டும் நான் பதில் சொல்லனுமா? மத்ததுக்கு நீயே பதில் கண்டு பிடிச்சது போல இதுக்கும் கண்டுபிடி” என்றபடி நான் சொல்ல, இளங்கோ நான் பேசி முடிக்கும் முன்பே இளங்கோ என் லுங்கியை நெகிழ்த்திவிட்டு என் ஜட்டிக்குள் கையை விட்டான். நான் வண்டியை சாலையில் அடுத்து தென்பட்ட புளியமரத்தின் அடியில் லேசான இருட்டில் மறைவாக ஒதுக்கி நிறுத்தினேன்.
