“கொஞ்சம் adjust பண்ணிக்கோங்க… செத்துப்போன மாமாவோட பசங்களுக்காக தான் எல்லாரும் காத்திட்டு இருக்காங்க…காலையிலே Body-ஐ எடுத்ததும் நாம சட்டுன்னு கிளம்பிடலாம்…” என் பொண்டாட்டி என்னை தாழ்ந்த குரலில் சமாதானப்படுத்த முயற்சி செய்துக்கொண்டிருந்தாள். விஷயம் இது தான் – அவள் உறவுக்கார மாமா (எனக்கும் தூரத்து சொந்தம் தான்) மண்டையை போட்டுவிட, நான் என் மனைவி மற்றும் மாமனார் சகிதமாக சாவு வீட்டுக்கு வந்தோம். இன்று மாலை உடம்பை அடக்கம் செய்வது என்ற திட்டம் இறந்தவரின் மகனும் மகளும் வெளிநாட்டில் இருந்து வருவதில் தாமதமாக, நாளை மதியம் தான் நடக்கும் என்று அரசல் புரசலாக காதில் விழுந்தது. இன்று மாலையே திரும்பிவிடலாம் என்ற எண்ணத்தில் மாற்று உடுப்பு கூட எடுத்து வராத என்னை இன்றிரவு தங்கிவிட்டு போகவேண்டும் என்று சொன்னால் எனக்கு கோபம் வராதா என்ன? உடுப்பை விடுங்க… படுக்க கூட இடம் இல்லாத கிராமத்து வீட்டில் நான் கோடைகாலத்தில் denim pant-ல் எப்படி இரவை கழிப்பது? Town-ஆக இருந்தால் கூட ஏதாவது Lodge-ல் போய் தூங்கிக்கொள்ளலாம்… அதற்கும் வழியில்லாமல் போய்விட்டது.
“ஏதாச்சும் பிரச்சனையாம்மா?” – மாமனார் தன் மகளிடம், அது தாங்க என் பொண்டாட்டியை பார்த்து கேட்டார்.
... Slide-க்கு கீழே பதிவு தொடர்கிறது
ஜில் ஜில் படங்கள்
பதிவு தொடர்கிறது...
“ஒன்னுமில்லீங்க மாமா…” – நான் பம்மியவாறு மெல்லிய குரலில் சொன்னேன்.
“இங்கே பாரும்மா… மாப்பிள்ளைக்கு அதிகம் தெரியாத மனுஷங்க இருக்குற இடம்… வேற வழியில்லாம இன்னைக்கு மாட்டிக்கிட்டோம்… அவருக்கு சௌகரியம் இருக்குற மாதிரி பார்த்து ஏற்பாடு பண்ணு…” என்றவர் என் பக்கம் திரும்பி “ஏதாச்சும் அசௌகரியமா இருந்தா என் கிட்டே சொல்லுங்க கார்த்தி” என்று என் தோளை தட்டிவிட்டு நடந்தார்.
நான் “பக்கத்து வீடா?… அவங்க யாருன்னு கூட தெரியாது. அங்கே போய் படுக்க சொல்றே… பேசாம நான் இப்படி பந்தல்லயே சேர்-ல உட்கார்ந்து தூங்குறேனே” என்று சங்கடமாக புலம்ப, என் பொண்டாட்டி மாமனார் பக்கம் திரும்பி “அப்பா! இன்னைக்கு மட்டும் அவர் கூட படுத்துக்கோயேன்… நான் இங்கே காமாட்சி அத்தைக்கு துணையா மத்த பொம்பளங்க கூட தூங்கிக்கிறேன்” என்றபோது எனக்கு திக்கென்று தூக்கி வாரிப்போட்டது. இதுக்கு நான் பேசாம தனியாவே தூங்கியிருப்பேனே என்று என்னை நொந்துக்கொண்டேன்.
ஒரு பத்து-பத்தரை மணி வாக்கில் என் மாமனார் அறைக்குள் வந்தார். நான் மரியாதை நிமித்தமாக எழுந்திருக்க முயல என்னை படுக்குமாறு கையசைத்தார். என் மாமனாருக்கு ஐம்பத்து இரண்டு வயசு. அந்த காலத்தில் 21-22 வயசிலேயே ஆண்களுக்கு கல்யாணம் செய்து வைக்கும் பழக்கத்தால் சீக்கிரம் “பெரியவர்” ஸ்தானத்துக்கு ஏற்றபடுள்ளார். ஆனால் அவரது உடம்பும், மனசும் இன்னும் இளமையாக இருப்பதை பார்த்து எனக்கு பல தடவை பொறாமை வந்ததுண்டு. அவர் என்னை போல IT வேலைக்கு போகாததால் வேலை அழுத்தம் இல்லாமல் இளமையை கடந்திருக்கிறார். அறைக்குள் வந்த மாமனார் தன் சட்டையை கழற்றி சுவற்றில் இருந்த hanger-ல் மாட்டினார். நல்ல சுத்தமான வெள்ளை வேஷ்டியில் அவரை பார்த்தாலே மரியாதை தோன்றியது.
“இந்த வெக்கையிலே இப்படி tight ஆன jeans pant-ல தூங்க்விங்களா?” – மாமனார்.
“நான் சாயங்காலமே போயிடுவோம்ங்குற நெனப்புல வேற dress கொண்டுவரலை… ஒரு ராத்திரி தானே சமாளிச்சுக்கலாம்” – நான்.
நான் அதை வாங்கி அதன் நீள, அகலத்தை சங்கடமாக பார்த்தேன். என் நிலைமையை உணர்ந்தவராக மாமா அறையில் இருந்த விளக்கை அணைத்துவிட்டு சுவற்றை பார்த்தபடி எனக்கு முதுகு காட்டி ஒருக்களித்து படுத்தார். அறைக்குள் கும்மிருட்டு படர்ந்தது. நான் இருட்டில் என் jeans-ஐயும், TShirt-ஐயும் கழற்றிவிட்டு ஜட்டியோடு துண்டு கட்டிக்கொண்டு மல்லாந்து கால் நீட்டி படுத்தேன்.
ஒருவேளை என் மாமனார் உண்மையில் தூங்கியிருந்தால் நான் செய்ததற்கு அவர் தூக்கம் கலைந்திருக்கவேண்டும், இல்லை நெளிந்திருக்க வேண்டும். ஆனால் அவர் அப்படி அசைவே இல்லாமல் படுத்தது எனக்கு சந்தேகத்தை கிளப்பியது. என்னுள் இருந்த காம மிருகம் விழித்துக்கொள்ள, நான் என் சுன்னியை பிசைந்து உயிரூட்டியபடி வேண்டுமென்றே மீண்டும் அவர் உடம்பின் மீது என் முட்டியை சாய்த்தேன். மாமனார் திடீரென்று திரும்பி மல்லாக்கப்படுத்தார். இதை நான் எதிர்பாராததால் எனக்கு தூக்கி வாரிப்போட்டது. நான் மூச்சு பிடித்துக்கொண்டு சிலை போல அசைவின்றி கிடந்தேன்.
